Sygn. akt IV Ka 10/13
Dnia 18 marca 2013 r.
Sąd Okręgowy w Szczecinie w IV Wydziale Karnym Odwoławczym
w składzie:
Przewodnicząca: SSO Bożena Majgier-Strączyńska
Sędziowie: SO Beata Marzec
del. SR Marzanna Kucharczyk (spr.)
Protokolant: Aneta Maziarek
przy udziale Prokuratora Prok. Okr. Anny Paździórko
po rozpoznaniu w dniu 18 marca 2013 r.
sprawy M. C.
oskarżonego z art. 224 § 2 kk
na skutek apelacji wniesionej przez prokuratora
od wyroku Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie
z dnia 8 listopada 2012 r. sygn. IV K 1271/11
I.
zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że kwalifikację prawną czynu przypisanego oskarżonemu uzupełnia o przepis art. 222 § 1 kk i art.
11 § 2 kk,
II. w pozostałym zakresie zaskarżony wyrok utrzymuje w mocy,
III.
zwalnia oskarżonego od ponoszenia kosztów sądowych związanych
z postępowaniem odwoławczym.
Sygn.akt IV Ka 10/13
M. C. został oskarżony o to , że w dniu 26 sierpnia 2011r. w S. przy ul. (...) stosował przemoc fizyczną w ten sposób , że szarpał za odzież i odpychał rękoma, chwytał za ręce interweniujących funkcjonariuszy policji sierż. J. W. i sierż. sztab. R. S. w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej tj. o czyn z art.224 § 2 kodeksu karnego.
Sąd Rejonowy w Szczecin –Centrum w Szczecinie wyrokiem z dnia 8 listopada 2012r. w sprawie sygn. akt IV K 127/11 uznał M. C.za sprawcę tego, że w dniu 26 sierpnia 2011r. w S.przy ul. (...)stosował przemoc fizyczną w ten sposób, że szarpał za odzież i odpychał rękoma, chwytał za ręce interweniujących funkcjonariuszy policji sierż. J. W.i sierż. sztab. R. S.w celu zmuszenia ich do zaniechania prawnej czynności służbowej w postaci zatrzymania osoby podejrzewanej o dokonanie czynu zabronionego tj. czynu kwalifikowanego z art.224§ 2 k.k. i na podstawie art.66§1 i 2 k.k. oraz art.67§1 k.k. postępowanie o ten czyn warunkowo umorzył, wyznaczając okres próby na 2 lat .
Na podstawie art.67§3 k.k. w zw. z art.72§1 pkt 2 k.k. orzekł wobec oskarżonego świadczenie pieniężne w wysokości 400 złotych.
Na podstawie art.67§3 k.k. w zw. z art.72§1 k.k. pkt 2 k.k. zobowiązał oskarżonego do przeproszenia pokrzywdzonych poprzez wysłanie listem poleconym w terminie 1 miesiąca od uprawomocnienia się wyroku, czytelnie podpisanego własnym nazwiskiem, na adres Komendy Miejskiej Policji w S. pisma o treści „Przepraszam J. W. i R. S. za swoje zachowanie w dniu 26 sierpnia 2011r.”
Na podstawie art. 627 k.p.k. i art.7 ustawy z dnia 23 czerwca 1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądził od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa poniesione w trakcie postępowania wydatki oraz wymierzył mu 80 złotych opłaty.
Apelację od powyższego wyroku wywiódł Prokurator Rejonowy, który na podstawie art.425§1 i 2 k.p.k i art.444 k.p.k zaskarżył wyrok Sądu I Instancji w całości, na niekorzyść oskarżonego.
Powołując się na przepisy art.427 § 2 k.p.k i art.438 pkt 1 k.p. k, oskarżyciel publiczny wyrokowi temu zarzucił obrazę przepisów prawa materialnego tj. art. 222 §1 k.k. poprzez jego nie zastosowanie w przyjętej przez Sąd I Instancji kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu M. C. , podczas gdy w świetle poczynionych ustaleń czyn oskarżonego wyczerpał znamiona tego przepisu.
W parciu a tak skonstruowany zarzut skarżący, na podstawie art.427 §1 k.p.k. oraz art.437§ 1 i 2 k.p.k., wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez przyjęcie , że zarzucany oskarżonemu czyn wyczerpuje znamiona przestępstwa z art.22§1k.k. w zb. z art.224§2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 kodeksu karnego.
Sąd Okręgowy zważył co następuje:
Apelacja prokuratora okazała się zasadna a zainicjowana nią kontrola odwoławcza doprowadziła do postulowanej zmiany zaskarżonego wyroku.
Rozpoznając skargę apelacyjną w granicach wniesionego środka zaskarżenia, na wstępie należy wskazać , że Sąd Rejonowy, rozpatrując powyższą sprawę, prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe, które doprowadziło do pozyskania kompletnego materiału dowodowego. Tak ujawniony materiał dowodowy Sąd Rejonowy, wnikliwie ocenił , nie przekraczając przy tym granicy swobodnej oceny dowodów i prawidłowo ustalił stan faktyczny ,stanowiący podstawę do uznania M. C. za sprawcę czynu o znamionach zawartych w opisie czynu przyjętego przez Sąd I Instancji. Wyżej przywołana wnikliwa analiza materiału dowodowego, znalazła odzwierciedlenie w uzasadnieniu orzeczenia, sporządzonego przez Sąd I Instancji zgodnie z wymogami art.424 §1 i 2 kodeksu postępowania karnego.
Nie budzi również zastrzeżeń Sądu odwoławczego ocena stopnia społecznej szkodliwości czynu i w konsekwencji zastosowanie przez Sąd meriti wobec sprawcy instytucji warunkowego umorzenia postępowania karnego. Okres próby został przez Sąd meriti ustalony w oparciu o analizę cech osobowościowych M. C. i przy uwzględnieniu jego sytuacji życiowej. Nadto Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił obowiązki nałożone na sprawcę, akcentując ich wychowawczy i prewencyjny charakter.
Jedynym błędem jakiego Sąd meriti się dopuścił była nieprawidłowa ocena prawna czyny przypisanego M. C. przez pominięcie w kwalifikacji prawnej czynu art.222§1 kodeksu karnego.
Jak słusznie podniósł Prokurator, przywołując przy tym liczne orzeczenia sądów apelacyjnych i Sądu Najwyższego ( vide m.in. wyrok SA w Białymstoku z dnia 13 maja 2003r. sygn.akt II Aka 122/03), stosowanie przemocy wobec podejmujących czynności służbowe funkcjonariuszy policji przez kontakt fizyczny w postaci szarpania, chwytania za ręce i odpychania stanowi jeden czyn , który niewątpliwie wyczerpuje znamiona czynu kwalifikowanego z art.224§2 k.k. w zb. z art.222§1 k.k. w zw. z art.11§ 2 kodeksu karnego. Taka kwalifikacja prawna jest uzasadniona również tym , że czyn określony w art.224 §2 k.k. jest przestępstwem formalnym bezskutkowym i uwzględnienie w kwalifikacji prawnej normy art.222§1 k.k. stanowi istotne dopełnienie prawno materialnej oceny podjętego przez sprawcę działania( vide wyrok SA w Katowicach z dnia 9 października 2003r. sygn. akt II Aka 259/03).
W związku z powyższym Sąd Okręgowy dokonał postulowanej przez skarżącego korekty wyroku przez uzupełnienie kwalifikacji czynu przypisanego M. C. o art. 222§1 k.k., przy zastosowaniu art.11 §2 kodeksu karnego .
Tak argumentując Sąd Okręgowy , na podstawie art.437§2 k.k.p.k., podzielając argumentację prokuratora zmienił częściowo zaskarżony wyrok , w pozostałej części , na podstawie art.437§ 1 k.p.k. , utrzymał go w mocy .
W przedmiocie wydatków związanych z postępowanie odwoławczym rozstrzygnięto na podstawie art.624§1 k.p.k. przy uwzględnieniu względów słuszności.