UZASADNIENIE

H. B. został oskarżony o to, że w dniu 06 sierpnia 2012 roku około godz. 14.05 na drodze publicznej w N. przy ul. (...) kierował rowerem znajdując się w stanie nietrzeźwości odpowiadającym stężeniu alkoholu w wydychanym powietrzu na poziomie 3,25 promila, czym nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 22 stycznia 2010 roku, sygn. akt II K 840/09 zakazu prowadzenia rowerów na okres 61 miesięcy obowiązującego od 30.01.2010 roku do 28.02.2015 roku oraz orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem sygn. akt II K 1313/10 zakazu prowadzenia rowerów na okres 24 miesięcy obowiązującego od 23.04.2011 roku do 23.04.2013 roku oraz orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem sygn. akt II K 344/11 zakazu prowadzenia rowerów na okres 66 miesięcy obowiązującego od 08.06.2011 roku do 08.12.2016 roku, przy czym czynu tego dokonał będąc uprzednio karany za przestępstwo podobne wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie, sygn. akt II K 344/11 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbył w okresie od 21.08.2011 roku do 21.02.2012 roku, tj. o czyn z art. 178a § 2 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk w zw. z art. 64 § 1 kk.

Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 03 grudnia 2012 r. wydanym w sprawie o sygn. akt II K 973/12 uznał oskarżonego H. B. za winnego tego, że w dniu 6 sierpnia 2012 r. około godziny 14.05 na drodze publicznej w N. przy ul. (...) kierował rowerem znajdując się w stanie nietrzeźwości odpowiadającym stężeniu alkoholu w wydychanym powietrzu na poziomie 3,25 promila, czym nie zastosował się do orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem z dnia 22 stycznia 2010 roku, sygn. akt II K 840/09 zakazu prowadzenia rowerów na okres 2 lat obowiązującego od 30.01.2010 roku do 28.02.2015 roku oraz orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem sygn. akt 1313/10 zakazu prowadzenia rowerów na okres 2 lat obowiązującego od 23.04.2011 roku do 23.04.2013 roku oraz orzeczonego przez Sąd Rejonowy w Goleniowie wyrokiem sygn. akt II K 344/11 zakazu prowadzenia rowerów na okres 5 lat obowiązującego od 08.06.2011 roku do 08.12.2016 roku, przy czym czyny tego dokonał będąc uprzednio karany za przestępstwo podobne wyrokiem Sądu Rejonowego w Goleniowie, sygn. akt II K 344/11 na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, którą odbywał w okresie od 21.08.2011 roku do 21.02.2012 roku, tj. czynu z art. 178a § 2 kk w zb. z art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i art. 64 § 1 kk. Za ten czyn na podstawie art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk wymierzył oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności. Na podstawie art. 42 § 2 kk orzekł wobec oskarżonego zakaz prowadzenia rowerów na okres 4 lat. Nadto na podstawie art. 624 § 1 kpk zwolnił go od ponoszenia kosztów postępowania w całości.

Apelację od powyższego wyroku wniósł oskarżony.

H. B. nie sformułował zarzutów apelacyjnych. W swojej apelacji podniósł, że boi się więzienia, bardzo źle znosi panującą w nim atmosferę. Wniósł o zmianę orzeczonej kary na karę pieniężną lub na prace społeczne, choćby nawet w wymiarze 500 godzin. Oskarżony wskazał, że w jego ocenie zmiana kary na wnioskowaną przez niego byłaby większym pożytkiem dla państwa. Ponadto oskarżony zaznaczył, że pozostawienie bez opieki działki na której zamieszkuje, zwłaszcza trzymanych tam zwierząt, napawa go niepokojem, gdyż nie ma tak bardzo zaufanych kolegów, by powierzyć im nadzór w czasie odbywania przez niego kary pozbawienia wolności. Jednocześnie oskarżony stwierdził, że już nigdy więcej nie wsiądzie na rower.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja oskarżonego okazała się oczywiście bezzasadna.

Na wstępie stwierdzić należy, że Sąd I instancji dokonał prawidłowych ustaleń zarówno w zakresie sprawstwa, jak i winy oskarżonego H. B.. Nie kwestionuje tego także skarżący. Oskarżony zakwestionował natomiast wyrok w części dotyczącej orzeczenia w przedmiocie kary mu wymierzonej.

Sąd I instancji prawidłowo ustalił, w świetle zgromadzonego w przedmiotowej sprawie materiału dowodowego, że oskarżony będąc w stanie bardzo wysokiego upojenia alkoholowego, poruszał się jedną z głównych ulic miasta w godzinach tzw. szczytu, kiedy to ruch pojazdów jest wzmożony. Świadczy to o wysokim stopniu społecznej szkodliwości czynu oskarżonego, gdyż okoliczności te wskazują na spowodowanie przez oskarżonego bardzo wysokiego stopnia zagrożenia bezpieczeństwa w komunikacji. Sąd I instancji przy wymierzaniu oskarżonemu kary prawidłowo uwzględnił okoliczności przemawiające na korzyść oskarżonego, jak i na jego niekorzyść, w szczególności fakt, że oskarżony popełnił zarzucany mu czyn będąc już wcześniej karanym za podobne przestępstwo, i jednocześnie naruszając nałożony na niego zakaz prowadzenia rowerów oraz fakt, że zarzucanego czynu dopuścił się w okresie próby związanym z poprzednim skazaniem za czyn z art. 279 § 1 kk. z drugiej strony przyznał się do zarzucanego mu czynu, nie kwestionując sprawstwa i winy.

Sąd I instancji wymierzając oskarżonemu karę 3 miesięcy pozbawienia wolności słusznie przyjął, że nie można tolerować poruszania się rowerem w aż tak znacznym stopniu upojenia, jak też nie można tolerować po raz kolejny lekceważenia sądowych zakazów poruszania się rowerami. Należy również zaznaczyć, że oskarżony odbywał już karę pozbawienia wolności za przestępstwa podobne, co nie skłoniło oskarżonego do refleksji nad swoim postępowaniem. Co więcej, na podstawie art. 244 kk Sąd I instancji nie mógł wymierzyć oskarżonemu innej kary, aniżeli kara pozbawienia wolności, bowiem przywołany przepis nie przewiduje innej kary za stypizowany w nim występek, w szczególności kary grzywny czy też kary ograniczenia wolności, która obejmuje wykonywanie nieodpłatnej, kontrolowanej pracy na cele społeczne. Natomiast z wyżej wskazanych okoliczności nie wynika, aby w przedmiotowej sprawie zachodziły podstawy do warunkowego zawieszenia wykonania kary pozbawienia wolności. W odniesieniu do oskarżonego brak jest pozytywnej prognozy kryminologicznej z uwagi na fakt, że oskarżony już wielokrotnie naruszał porządek prawny, popełniał takie same i również inne przestępstwa. Wykazał się tym samym rażącym lekceważeniem porządku prawnego i nie można przyjąć by istniała w najmniejszym nawet zakresie pozytywna prognoza kryminologiczna. Ponadto okoliczności, jakie podniósł w apelacji skarżący w żaden sposób nie podważyły oceny dokonanej przez Sąd I instancji. Natomiast okoliczność, że oskarżony nie chce odbywać kary pozbawienia wolności, gdyż boi się więzienia, nie jest okolicznością łagodzącą.

W związku z tym, nie znajdując jakichkolwiek podstaw do uwzględnienia apelacji oskarżonego, na podstawie art. 437 § 1 kpk Sąd Okręgowy zaskarżony wyrok utrzymał w mocy.

Niezależnie od powyższego, Sąd Okręgowy stwierdził, że Sąd Rejonowy błędnie wskazał w podstawie prawnej orzeczenia o karze wymierzanej oskarżonemu art. 11 § 2 kk. To art. 11 § 3 kk wskazuje, w jaki sposób wymierza się karę za przestępstwo na podstawie zbiegających się przepisów. W związku z tym, na podstawie art. 437 § 2 kpk Sąd odwoławczy zmienił zaskarżony wyrok poprawiając podstawę prawną orzeczenia o karze.

Na marginesie należy zauważyć, że prawidłowo Sąd Rejonowy na nowo opisał czyn oskarżonego. Prokurator w akcie oskarżenia posłużył się sformułowaniami nieznanymi ustawie. Opisał bowiem, że wcześniej orzekano wobec oskarżonego zakazy prowadzenia rowerów na okresy 61 miesięcy, 24 miesiące, czy 66 miesięcy. Kodeks karny przewiduje, że środek karny w postaci prowadzenia pojazdów, w tym rowerów, orzeka się w latach, a nie miesiącach, tym bardziej, że 61 lub 66 miesięcy to nie są pełne lata.

O kosztach sądowych za postępowanie odwoławcze orzeczono na podstawie art. 624 § 1 kpk, uznając, że z uwagi na sytuację majątkową i konieczność odbycia orzeczonej kary pozbawienia wolności oskarżony nie będzie miał możliwości uiścić kosztów.

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE