WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 kwietnia 2013 r.

Sąd Apelacyjny w Rzeszowie, III Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

	Przewodniczący:	SSA Bogumiła Burda (spr.)
	Sędziowie:	SSA Urszula Kocyłowska SSA Ewa Madera
	Protokolant	st.sekr.sądowy M. Piekiełek

po rozpoznaniu w dniu 11 kwietnia 2013 r.

na rozprawie

sprawy z wniosku A. M.

przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddziałowi w J.

o emeryturę

na skutek apelacji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J.

od wyroku Sądu Okręgowego w Krośnie

z dnia 28 listopada 2012 r. sygn. akt IV U 1163/12

I. z m i e n i a o tyle zaskarżony wyrok, że prawo do emerytury przyznaje wnioskodawcy A. M. od 12 czerwca

2012r.,

II. dalej idącą apelację o d d a l a,

III. z a s ą d z a od Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. na rzecz wnioskodawcy A. M. kwotę 120 zł ( sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego

w postępowaniu apelacyjnym.

Sygn. akt III AUa 69/13

UZASADNIENIE

Jednakowo brzmiącymi decyzjami z 1 czerwca i 22 czerwca 2012r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J., odmówił A. M. prawa do emerytury w obniżonym wieku.

ZUS w podstawie rozstrzygnięcia powołał przepisy ustawy z 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych ( t. j. Dz. U. z 2009 r., Nr 153, poz.1227 ze zm.) oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983 r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze ( Dz. U. Nr 8 poz. 43 ze zm.).

Organ rentowy stwierdził, że wnioskodawca nie spełnia warunków do jej uzyskania, albowiem nie rozwiązał stosunku pracy przed dniem ustalania prawa do emerytury , a nadto nie udowodnił co najmniej 15 lat pracy w warunkach szczególnych lecz 4 lata i 2 miesiące.

W odwołaniach od powyższych decyzji, skierowanych do Sądu Okręgowego Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie A. M. wniósł o ich zmianę poprzez przyznanie prawa do emerytury.

Zarzucił organowi rentowemu błędne ustalenie okresu pracy w warunkach szczególnych, w sytuacji, gdy przez cały okres zatrudnienia pracował w Zakładzie (...) w S., nas stanowisku traktorzysty i kierowcy samochodu ciężarowego i uzyskał stosowne świadectwa pracy.

W odpowiedzi na odwołania organ rentowy podtrzymał stanowisko zawarte w zaskarżonych decyzjach i wniósł o ich oddalenie.

Sąd Okręgowy Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krośnie po rozpoznaniu sprawy wyrokiem z 28 listopada 2012r. zmienił zaskarżone decyzje Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddziału w J. w ten sposób, że przyznał wnioskodawcy A. M. prawo do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym i zasądził od organu rentowego koszty procesu w kwocie 60 zł.

Na podstawie dowodów znajdujących się w aktach osobowych Sąd ustalił, że A. M. posiada świadectwa pracy z 1 sierpnia 1994r. i 19 stycznia 1980r., z których wynika, że w okresie od 1 marca 1970r. do 31 lipca 1974r. i od 1 lipca 1978r. do 31 lipca 1994r. był zatrudniony w Gospodarstwie (...) w S. na stanowisku traktorzysty, a od 1 sierpnia 1974r. do 30 czerwca 1978r. na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego w (...) w B.. Prace wnioskodawcy w takim charakterze potwierdzili słuchani w sprawie świadkowie.

Sąd dał wiarę zebranym w sprawie dokumentom, gdyż nie budziły wątpliwości co do swej treści. Dokumentacja ta w korelacji z zeznaniami świadków dotyczącymi przebiegu zatrudnienia wnioskodawcy w ocenie Sądu I instancji dała podstawę do ustalenia charakteru wykonywanej przez niego pracy na zajmowanych stanowiskach pracy.

Sąd uznał, że praca wnioskodawcy wykonywana w (...) w S. na stanowisku traktorzysty stanowi pracę w warunkach szczególnych wymienioną w Dziale VIII poz. 3 Wykazu A stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze (Dz. U. Nr 8, poz. 43 ze zmianami), zaś praca na stanowisku kierowcy samochodu ciężarowego o ciężarze całkowitym powyżej 3,5 tony, którą wnioskodawca wykonywał od 1 sierpnia 1974r. do 30 czerwca 1978r. w (...) w B. jest wymieniona w Dziale VIII poz. 2 Wykazu A.

Dokonując oceny prawnej sprawy, przywołując art. 184 i art. 32 ustawy z 17.12.1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 53, poz. 1227 ze zm.), Sąd Okręgowy stwierdził, że wnioskodawca spełnia przesłanki do przyznania prawa do emerytury w obniżonym wieku, poczynając od dnia złożenia stosownego w tym zakresie wniosku.

W podstawie prawnej Sąd powołał art. 477 14 § 2 kpc.

Apelację od powyższego wyroku złożył Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w J..

Zarzucił naruszenie prawa materialnego tj. art. 32 w związku z art. 184 ust. 2 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, co doprowadziło do ustalenia, że wnioskodawca A. M. ma prawo do wcześniejszej emerytury od 28 marca 2012r. i wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i oddalenie odwołania.

W uzasadnieniu apelacji organ rentowy zarzucił Sądowi I instancji pominięcie przy ustalaniu prawa do świadczenia faktu, że wnioskodawca pozostawał w zatrudnieniu do 11 czerwca 2012r.

Sąd Apelacyjny zważył co następuje:

Apelacja organu rentowego okazała się uzasadniona jedynie częściowo, dlatego Sąd II instancji zmienił zaskarżony wyrok o tyle, że przyznał A. M. prawo do emerytury od dnia 12 czerwca 2012r. tj. od dnia spełnienia wszystkich wymaganych ustawą o emeryturach i rentach warunków do tego prawa.

Na wstępie należy podzielić stanowisko Sądu I instancji, że uprawnienie wnioskodawcy do wcześniejszej emerytury z tytułu pracy w warunkach szczególnych należało rozpoznawać pod kątem uregulowania z art. 184 w zw. z art. 32 ustawy z 17.12.1998r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 53, poz., 1227 ze zm.), a zebrany w sprawie materiał dowodowy dał pełne podstawy do ustalenia, że skarżący wykazał okres zatrudnienia w szczególnych warunkach przenoszący 15 lat.

Należy zgodzić się natomiast ze stanowiskiem ZUS, że Sąd Okręgowy nie był władny przyznać wcześniejszej emerytury od 28 marca 2012r. tj. od dnia złożenia wniosku.

Z ust. 2 art. 184 (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2012r.) wynika, że wcześniejsza emerytura przysługuje, w przypadku ubezpieczonych będących pracownikami, po rozwiązaniu stosunku pracy. Wnioskodawca rozwiązał umowę o pracę w dniu 11 czerwca 2012r., a zatem dopiero z tym dniem spełnione zostały wszystkie przesłanki do nabycia prawa do świadczenia.

Stosownie do art. 100 ust. 1 ustawy z dnia 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS prawo do świadczeń określonych w ustawie powstaje z dniem spełnienia wszystkich warunków wymaganych do nabycia tego prawa, dlatego też uwzględniając częściowo apelację organu rentowego, Sąd Apelacyjny orzekł jak w pkt I wyroku na podstawie art. 386 § 1 kpc.

Z przyczyn, o których niżej, dalej idącą apelacje organu rentowego Sąd Apelacyjny uznał za nieuzasadnioną.

Zauważyć bowiem należy, że organ rentowy nie kwestionuje ustaleń Sądu Okręgowego odnoszących się do wykazania przez wnioskodawcę okresu pracy w szczególnych warunkach w wymiarze ponad 15 lat. Jedyny podniesiony w apelacji argument przemawiający zdaniem organu rentowego za oddaleniem odwołania wnioskodawcy jest brak rozwiązania stosunku pracy na dzień wydawania decyzji przez Zakład.

Najwyraźniej umknął uwagi organu rentowego bezsporny fakt rozwiązania przez skarżącego stosunku pracy z dniem 11 czerwca 2012r., co oznacza, że w dniu 22 czerwca 2012r., kiedy to organ rentowy wydał drugą decyzję, którą ponownie odmówił prawa do emerytury, warunek rozwiązania stosunku pracy był spełniony.

Z tych też przyczyn Sąd Apelacyjny dalej idącą apelację organu rentowego oddalił stosownie do art. 385 kpc.

Orzeczenie o kosztach ma uzasadnienie w treści art. 108 § 1 kpc w zw. z art. 98 kpc.

(...)

(...)