V KK 333/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:18-12-2012
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 333/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
Protokolant Barbara Kobrzyńska
w sprawie S. S.
skazanego z art. 286 § 1 kk i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 6 grudnia 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 16 lipca 2007 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu w Z. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy, wyrokiem z 16 lipca 2007 r. wydanym na posiedzeniu w
trybie przewidzianym w art. 335 k.p.k., wymierzył S. S. trzy jednostkowe kary
pozbawienia wolności – 6 miesięcy za ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art.
276 k.k., 6 miesięcy za czyn z art. 270 § 3 k.k. oraz 10 miesięcy i grzywnę za
przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k.;
połączył kary jednostkowe w jedną karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, której
2
wykonanie warunkowo zawiesił na okres 5 lat próby; na podstawie art. 46 § 1 k.k.
orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody. Wyrok nie został
zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w dniu 24 lipca 2007 r.
Postanowieniem Sądu Rejonowego z 3 lipca 2012 r., utrzymanym w mocy przez
Sąd Okręgowy z 17 lipca 2012 r., zarządzono wobec S. S. wykonanie warunkowo
zawieszonej kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności.
Kasację od wskazanego wyroku w całości na korzyść skazanego złożył w
trybie art. 521 § 1 k.p.k. Prokurator Generalny, zarzucając rażące i mające istotny
wpływ na treść orzeczenia naruszenie art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k.
polegające na uwzględnieniu sprzecznego z art. 86 § 1 k.k. wniosku prokuratora i
wymierzeniu skazanemu kary łącznej w wymiarze wyższym od sumy podlegających
łączeniu kar jednostkowych. W konsekwencji zażądał uchylenia zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja z racji swej oczywistej zasadności zasługiwała na uwzględnienie w
całości na posiedzeniu bez udziału stron (art. 535 § 5 k.p.k.).
Nie ulega wątpliwości, że sąd właściwy z ewidentną obrazą art. 86 § 1 k.k.
ukształtował karę łączną pozbawienia wolności na poziomie 2 lat, mimo że suma
kar jednostkowych tego samego rodzaju wynosiła rok i 10 miesięcy. Poza sporem
pozostaje, że wobec sprzecznego z prawem wniosku prokuratora (to on w ramach
art. 335 § 1 k.p.k. domagał się wymierzenia kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności)
sąd właściwy powinien był nie uwzględnić takiej propozycji i – albo zainicjować
zmodyfikowanie żądania, albo skierować sprawę do rozpoznania na zasadach
ogólnych.
Dlatego Sądowi Najwyższemu nie pozostawało nic innego, jak tylko wydać
orzeczenie o charakterze kasatoryjnym (art. 537 § 2 k.p.k.).
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 6 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jerzy Grubba (przewodniczący)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Rafał Malarski (sprawozdawca)
Protokolant Barbara Kobrzyńska
w sprawie S. S.
skazanego z art. 286 § 1 kk i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 6 grudnia 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego
z dnia 16 lipca 2007 r.,
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu w Z. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy, wyrokiem z 16 lipca 2007 r. wydanym na posiedzeniu w
trybie przewidzianym w art. 335 k.p.k., wymierzył S. S. trzy jednostkowe kary
pozbawienia wolności – 6 miesięcy za ciąg przestępstw z art. 91 § 1 k.k. w zw. z art.
276 k.k., 6 miesięcy za czyn z art. 270 § 3 k.k. oraz 10 miesięcy i grzywnę za
przestępstwo z art. 286 § 1 k.k. w zb. z art. 270 § 1 k.k. w zb. z art. 275 § 1 k.k.;
połączył kary jednostkowe w jedną karę łączną 2 lat pozbawienia wolności, której
2
wykonanie warunkowo zawiesił na okres 5 lat próby; na podstawie art. 46 § 1 k.k.
orzekł wobec oskarżonego obowiązek naprawienia szkody. Wyrok nie został
zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w dniu 24 lipca 2007 r.
Postanowieniem Sądu Rejonowego z 3 lipca 2012 r., utrzymanym w mocy przez
Sąd Okręgowy z 17 lipca 2012 r., zarządzono wobec S. S. wykonanie warunkowo
zawieszonej kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności.
Kasację od wskazanego wyroku w całości na korzyść skazanego złożył w
trybie art. 521 § 1 k.p.k. Prokurator Generalny, zarzucając rażące i mające istotny
wpływ na treść orzeczenia naruszenie art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k.
polegające na uwzględnieniu sprzecznego z art. 86 § 1 k.k. wniosku prokuratora i
wymierzeniu skazanemu kary łącznej w wymiarze wyższym od sumy podlegających
łączeniu kar jednostkowych. W konsekwencji zażądał uchylenia zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja z racji swej oczywistej zasadności zasługiwała na uwzględnienie w
całości na posiedzeniu bez udziału stron (art. 535 § 5 k.p.k.).
Nie ulega wątpliwości, że sąd właściwy z ewidentną obrazą art. 86 § 1 k.k.
ukształtował karę łączną pozbawienia wolności na poziomie 2 lat, mimo że suma
kar jednostkowych tego samego rodzaju wynosiła rok i 10 miesięcy. Poza sporem
pozostaje, że wobec sprzecznego z prawem wniosku prokuratora (to on w ramach
art. 335 § 1 k.p.k. domagał się wymierzenia kary łącznej 2 lat pozbawienia wolności)
sąd właściwy powinien był nie uwzględnić takiej propozycji i – albo zainicjować
zmodyfikowanie żądania, albo skierować sprawę do rozpoznania na zasadach
ogólnych.
Dlatego Sądowi Najwyższemu nie pozostawało nic innego, jak tylko wydać
orzeczenie o charakterze kasatoryjnym (art. 537 § 2 k.p.k.).