V KK 340/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K 147/04 II K 234/03 II K 644/03 VI K 799/05
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 340/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Edward Matwijów
Protokolant Joanna Sałachewicz
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz - Śliwy
w sprawie J. W.
o wydanie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 11 grudnia 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w G.
z dnia 9 marca 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w punktach drugim i szóstym i w
tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w G.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w G. z dnia 9 marca 2012r. objęto
sześć skazań J. W., uznając, że cztery z wyroków skazujących dotyczą
przestępstw pozostających w zbiegu realnym i w miejsce zbiegających się kar
jednostkowych orzeczono karę łączną w wysokości 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia
wolności (pkt 2. wyroku), a nadto, iż dwa pozostałe skazania dotyczą przestępstw
pozostających w odrębnym zbiegu realnym, za które orzeczono karę łączną w
wysokości 7 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 3. wyroku). Na podstawie art. 577
k.p.k. na poczet kary łącznej określonej w pkt 2. zaliczono okresy odbywania kar
orzeczonych wyrokami, z których kary podlegały połączeniu (pkt 6.). W pozostałych
rozstrzygnięciach zawartych w wyroku Sąd Rejonowy orzekł o rozwiązaniu kary
łącznej orzeczonej w jednym z wyroków (pkt 1.), orzekł o odrębnym wykonaniu
wyroków w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym (pkt 4.), o umorzeniu
postępowania w zakresie uprzednio wydanego wyroku łącznego (pkt 5.) oraz o
obciążeniu Skarbu Państwa kosztami tego postępowania (pkt 7.).
Wyrok łączny Sądu Rejonowego z dnia 9 marca 2012r. nie został
zaskarżony i uprawomocnił się w dniu 17 marca 2012r.
W dniu 31 sierpnia 2012r., na podstawie art. 521 § 1 k.p.k., Prokurator
Generalny wniósł kasację od tego wyroku na niekorzyść J. W., z zachowaniem
terminu określonego w art. 524 § 3 k.p.k. Zaskarżył on wyrok w części dotyczącej
rozstrzygnięć zawartych w punktach drugim i szóstym.
Podniósł w kasacji zarzut rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku
naruszenia przepisów prawa procesowego i materialnego, a mianowicie art. 410
k.p.k., polegającego na błędnym przyjęciu przez Sąd Rejonowy, iż czyn, za który
skazano J. W. w sprawie tego Sądu o sygn. VI K 799/05 został popełniony w dniu
22 października 2002r., co skutkowało naruszeniem przepisu art. 85 k.k., poprzez
połączenie w punkcie 2 wyroku łącznego kary ograniczenia wolności orzeczonej w
sprawie VI K 799/05 z karami pozbawienia wolności orzeczonymi wyrokami w
sprawach II K 234/03, II K 147/04 oraz II K 644/03, podczas gdy czyn będący
przedmiotem rozpoznania w sprawie VI K 799/05 został popełniony w dniu 22
października 2005r., a więc po zapadnięciu pierwszego z podlegających łączeniu
wyroków.
Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w G.
3
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego była w pełni zasadna.
Sąd Rejonowy, jak wynika z zapisu protokołu rozprawy z dnia 9 marca
2012r. (k.49c), dysponował aktami sprawy VI K 799/05. Pomimo tego błędnie
jednak w komparycji wyroku łącznego wpisał datę czynu, za który J. W. skazany
został wyrokiem z dnia 30 stycznia 2006r. zapadłym w sprawie VI K 799/05. Czyn
z art. 288 § 1 k.k., za który wówczas J. W. został skazany, popełniony został nie w
dniu 22 października 2002r., a w dniu 22 października 2005r. (k.60). Przyjęcie tak
błędnej daty, niewątpliwie rażąco naruszało przepis art. 410 k.p.k., a także prawo
materialne – art. 85 k.k., określający przesłanki realnego zbiegu przestępstw, a w
konsekwencji i kary łącznej. Naruszenia te miały oczywisty i istotny wpływ na treść
zaskarżonego wyroku łącznego.
Pierwszy z wyroków, którego dotyczył punkt drugi wyroku łącznego, wydany
został przez Sąd Rejonowy w dniu 31 maja 2004r., sygn. II K 234/03. Tym samym,
czyn popełniony w dniu 22 października 2005r. nie mógł pozostawać w realnym
zbiegu ani z czynami, za które skazano J. W. wyrokiem z dnia 31 maja 2004r., ani z
pozostałymi czynami pozostającymi w tym zbiegu realnym.
Implikacją przedstawionego stanu rzeczy musiało być uchylenie wyroku
łącznego Sądu Rejonowego w G. w zaskarżonej części, gdyż kara orzeczona
wyrokiem zapadłym w sprawie VI K 799/05 nie mogła być objęta karą łączną z
karami zapadłymi w sprawach II K 234/03, II K 147/04 i II K 644/03, jak i odbycie
kary zastępczej nie mogło też być zaliczone na poczet tej kary łącznej (pkt 6.).
W toku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Rejonowy zobowiązany będzie
do prawidłowego, wynikającego z materiału dowodowego, określenia przesłanek
przewidzianych w art. 85 k.k. i należytego orzeczenia o karze łącznej wraz z
zaliczeniem okresów kar odbytych.
Na marginesie dodać można, iż zbędne było odrębne orzekanie w wyroku
łącznym o umorzeniu postępowania w odniesieniu do uprzednio wydanego wyroku
łącznego (pkt 5.), skoro moc on utracił już na podstawie samego prawa – art. 575 §
1 k.p.k.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł, jak w części
dyspozytywnej wyroku.
4
SSN Roman Sądej SSN Krzysztof Cesarz SSN Edward Matwijów
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 grudnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Edward Matwijów
Protokolant Joanna Sałachewicz
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz - Śliwy
w sprawie J. W.
o wydanie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 11 grudnia 2012 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w G.
z dnia 9 marca 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w punktach drugim i szóstym i w
tym zakresie przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w G.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem łącznym Sądu Rejonowego w G. z dnia 9 marca 2012r. objęto
sześć skazań J. W., uznając, że cztery z wyroków skazujących dotyczą
przestępstw pozostających w zbiegu realnym i w miejsce zbiegających się kar
jednostkowych orzeczono karę łączną w wysokości 3 lat i 2 miesięcy pozbawienia
wolności (pkt 2. wyroku), a nadto, iż dwa pozostałe skazania dotyczą przestępstw
pozostających w odrębnym zbiegu realnym, za które orzeczono karę łączną w
wysokości 7 miesięcy pozbawienia wolności (pkt 3. wyroku). Na podstawie art. 577
k.p.k. na poczet kary łącznej określonej w pkt 2. zaliczono okresy odbywania kar
orzeczonych wyrokami, z których kary podlegały połączeniu (pkt 6.). W pozostałych
rozstrzygnięciach zawartych w wyroku Sąd Rejonowy orzekł o rozwiązaniu kary
łącznej orzeczonej w jednym z wyroków (pkt 1.), orzekł o odrębnym wykonaniu
wyroków w zakresie nieobjętym wyrokiem łącznym (pkt 4.), o umorzeniu
postępowania w zakresie uprzednio wydanego wyroku łącznego (pkt 5.) oraz o
obciążeniu Skarbu Państwa kosztami tego postępowania (pkt 7.).
Wyrok łączny Sądu Rejonowego z dnia 9 marca 2012r. nie został
zaskarżony i uprawomocnił się w dniu 17 marca 2012r.
W dniu 31 sierpnia 2012r., na podstawie art. 521 § 1 k.p.k., Prokurator
Generalny wniósł kasację od tego wyroku na niekorzyść J. W., z zachowaniem
terminu określonego w art. 524 § 3 k.p.k. Zaskarżył on wyrok w części dotyczącej
rozstrzygnięć zawartych w punktach drugim i szóstym.
Podniósł w kasacji zarzut rażącego i mającego istotny wpływ na treść wyroku
naruszenia przepisów prawa procesowego i materialnego, a mianowicie art. 410
k.p.k., polegającego na błędnym przyjęciu przez Sąd Rejonowy, iż czyn, za który
skazano J. W. w sprawie tego Sądu o sygn. VI K 799/05 został popełniony w dniu
22 października 2002r., co skutkowało naruszeniem przepisu art. 85 k.k., poprzez
połączenie w punkcie 2 wyroku łącznego kary ograniczenia wolności orzeczonej w
sprawie VI K 799/05 z karami pozbawienia wolności orzeczonymi wyrokami w
sprawach II K 234/03, II K 147/04 oraz II K 644/03, podczas gdy czyn będący
przedmiotem rozpoznania w sprawie VI K 799/05 został popełniony w dniu 22
października 2005r., a więc po zapadnięciu pierwszego z podlegających łączeniu
wyroków.
Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i
przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu w G.
3
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Kasacja Prokuratora Generalnego była w pełni zasadna.
Sąd Rejonowy, jak wynika z zapisu protokołu rozprawy z dnia 9 marca
2012r. (k.49c), dysponował aktami sprawy VI K 799/05. Pomimo tego błędnie
jednak w komparycji wyroku łącznego wpisał datę czynu, za który J. W. skazany
został wyrokiem z dnia 30 stycznia 2006r. zapadłym w sprawie VI K 799/05. Czyn
z art. 288 § 1 k.k., za który wówczas J. W. został skazany, popełniony został nie w
dniu 22 października 2002r., a w dniu 22 października 2005r. (k.60). Przyjęcie tak
błędnej daty, niewątpliwie rażąco naruszało przepis art. 410 k.p.k., a także prawo
materialne – art. 85 k.k., określający przesłanki realnego zbiegu przestępstw, a w
konsekwencji i kary łącznej. Naruszenia te miały oczywisty i istotny wpływ na treść
zaskarżonego wyroku łącznego.
Pierwszy z wyroków, którego dotyczył punkt drugi wyroku łącznego, wydany
został przez Sąd Rejonowy w dniu 31 maja 2004r., sygn. II K 234/03. Tym samym,
czyn popełniony w dniu 22 października 2005r. nie mógł pozostawać w realnym
zbiegu ani z czynami, za które skazano J. W. wyrokiem z dnia 31 maja 2004r., ani z
pozostałymi czynami pozostającymi w tym zbiegu realnym.
Implikacją przedstawionego stanu rzeczy musiało być uchylenie wyroku
łącznego Sądu Rejonowego w G. w zaskarżonej części, gdyż kara orzeczona
wyrokiem zapadłym w sprawie VI K 799/05 nie mogła być objęta karą łączną z
karami zapadłymi w sprawach II K 234/03, II K 147/04 i II K 644/03, jak i odbycie
kary zastępczej nie mogło też być zaliczone na poczet tej kary łącznej (pkt 6.).
W toku ponownego rozpoznania sprawy Sąd Rejonowy zobowiązany będzie
do prawidłowego, wynikającego z materiału dowodowego, określenia przesłanek
przewidzianych w art. 85 k.k. i należytego orzeczenia o karze łącznej wraz z
zaliczeniem okresów kar odbytych.
Na marginesie dodać można, iż zbędne było odrębne orzekanie w wyroku
łącznym o umorzeniu postępowania w odniesieniu do uprzednio wydanego wyroku
łącznego (pkt 5.), skoro moc on utracił już na podstawie samego prawa – art. 575 §
1 k.p.k.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł, jak w części
dyspozytywnej wyroku.
4
SSN Roman Sądej SSN Krzysztof Cesarz SSN Edward Matwijów