Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CZ 72/12
POSTANOWIENIE
Dnia 11 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Marta Romańska
w sprawie z powództwa Polskich Sieci Elektroenergetycznych S.A.
przeciwko Energa-Operator S.A.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej - Polskiego Koncernu
Naftowego Orlen S.A.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 11 stycznia 2013 r.,
zażalenia pozwanej na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 stycznia 2012 r.,
odrzuca zażalenie i oddala wniosek powódki o zasądzenie
kosztów postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 17 stycznia 2012 r. oddalił wniosek
pozwanego o uzupełnienie wyroku Sąd Apelacyjnego z dnia 21 września 2011 r.
przez zasądzenie zwrotu dalszych kosztów procesu przed sądami obu instancji,
ponad zasądzone już tym wyrokiem.
W zażaleniu na to postanowienie pozwany zarzucił naruszenie art. 415
k.p.c., art. 108 § 1 k.p.c. i art. 351 § 1 k.p.c. przez oddalenie wniosku
o uzupełnienie wyroku, twierdząc, że Sąd nie orzekł o całości kosztów
postępowania wbrew wcześniejszemu wnioskowi pozwanego.
Z kolei powód w odpowiedzi na zażalenie wniósł o oddalenie zażalenia
i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania zażaleniowego, twierdząc,
że pozwanemu przysługiwało jedynie zażalenie na orzeczenie o kosztach
postępowania, a nie złożony wniosek o uzupełnienie wyroku.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie pozwanego okazało się niedopuszczalne i jako takie podlegało
odrzuceniu.
Zważyć bowiem należy, że rozpoznawane zażalenie pozwanego wniesione
zostało nie na postanowienie Sądu drugiej instancji co do kosztów procesu, lecz
na postanowienie oddalające wniosek pozwanego o uzupełnienie wyroku na
podstawie art. 351 § 1 k.p.c. W tej sytuacji o dopuszczalności zażalenia do Sądu
Najwyższego rozstrzyga przepis art. 3941
§ 2 k.p.c.
Zaskarżone postanowienie Sądu drugiej instancji nie jest postanowieniem
kończącym postępowanie w sprawie kasacyjnej, ponieważ od wyroku, którego
uzupełnienia domaga się pozwany, obie strony sporu wniosły skargi kasacyjne,
w jednej z nich zaskarżono wyrok również w części obejmującej postanowienie
rozstrzygające o kosztach postępowania przed Sądami obu instancji, a nadto
pozwana zaskarżyła innym zażaleniem zawarte w wyroku orzeczenia o kosztach
postępowania.
W sytuacji, w której zaskarżone obecnie rozpoznawanym zażaleniem do
Sądu Najwyższego postanowienie Sądu drugiej instancji nie jest postanowieniem
3
kończącym postępowanie w sprawie, to zażalenie na takie postanowienie
nie przysługuje z mocy art. 3941
§ 2 k.p.c., co skutkowało jego odrzuceniem jako
niedopuszczalnego na podstawie art. 373 k.p.c. w zw. z art. 39821
i art. 3941
§ 2 i 3
k.p.c.
Oddalenie wniosku powoda o zasądzenie kosztów postępowania
zażaleniowego uzasadnione jest tym, że powód wniósł o oddalenie zażalenia,
a nie o jego odrzucenie jako niedopuszczalnego. W tej sytuacji Sąd Najwyższy
władny jest oddalić wniosek o zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego,
jeżeli strona wnioskująca o ich zasądzenie formułuje niewłaściwy wniosek
w przedmiocie prawidłowości oczekiwanego rozstrzygnięcia (por. postanowienie
SN z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 563/01 niepubl.).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji.
jw

I CZ 72/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia