Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KK 345/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 15 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon (sprawozdawca)
SSN Dariusz Świecki
Protokolant Anna Janczak
w sprawie M. K.
skazanego z art. 178a § 2 kk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie 535 § 5 kpk
w dniu 15 stycznia 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego od wyroku nakazowego Sądu
Rejonowego w S.
z dnia 16 grudnia 2011 r.,
uchyla wyrok w zaskarżonej części, to jest odnośnie
rozstrzygnięcia o karze grzywny i w tym zakresie przekazuje
sprawę Sądowi Rejonowemu w S. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Prokurator Prokuratury Rejonowej oskarżył M. K. o to, że: w dniu 17 lipca
2011 r. w S., będąc w stanie nietrzeźwości – wynik badania urządzeniem typu
alkometr – I badanie 0,71 mg/l, II badanie 0,71 mg/l alkoholu w wydychanym
powietrzu, kierował rowerem, po drodze publicznej – to jest o czyn z art. 178a § 2
k.k.
2
Do aktu oskarżenia dołączył sporządzony w trybie art. 335 § 1 k.p.k.
wniosek, którym domagał się wydania wyroku skazującego bez przeprowadzenia
rozprawy oraz orzeczenia uzgodnionej z oskarżonym kary: 6 miesięcy pozbawienia
wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres lat dwóch,
orzeczenia grzywny w wysokości 50 stawek „ po 10 zł każda”, a także orzeczenia
zakazu kierowania rowerami w ruchu lądowym na okres dwóch lat oraz obciążenie
oskarżonego kosztami sądowymi.
Na posiedzeniu, wyznaczonym w przedmiocie rozpoznania tego wniosku na
dzień 16 grudnia 2011 r., Sąd Rejonowy postanowił jego nie uwzględnić i skierować
sprawę na posiedzenie w przedmiocie wydania wyroku nakazowego, którego
termin wyznaczył tego samego dnia.
Wyrokiem nakazowym z dnia 16 grudnia 2011 r. Sąd Rejonowy w S. uznał
M. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu i za to na podstawie art. 178a
§2 k.k. skazał go na karę 180 stawek dziennych grzywny, ustalając wysokość
jednej stawki na kwotę 10 zł; na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł wobec
oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia rowerów w lądowej
strefie ruchu na okres lat dwóch, obciążył także oskarżonego kosztami sądowymi w
wysokości 270 zł.
Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 28 grudnia 2011 r., nie był przez strony
skarżony.
W dniu 21 grudnia 2012 r. do Sądu Najwyższego wpłynęła od tego wyroku
kasacja Prokuratora Generalnego, na korzyść skazanego.
Prokurator zaskarżył nią wyrok w części dotyczącej orzeczenia o karze
grzywny, zarzucając mu:
rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisu prawa
procesowego, a mianowicie art. 502 § 1 k.p.k., polegające na wymierzeniu
oskarżonemu M. K. wyrokiem nakazowym kary grzywny w wymiarze 180 stawek
dziennych, to jest powyżej górnej granicy kary grzywny określonej w tym przepisie,
który dopuszcza możliwość orzeczenia w postępowaniu nakazowym kary grzywny
do wysokości 100 stawek dziennych
i wniósł o: uchylenie wyroku w zaskarżonej części oraz przekazanie sprawy
w tym zakresie Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
3
Kasacja jest oczywiście zasadna, co pozwoliło rozpoznawać ją w trybie art.
535 § 5 k.p.k.
Zaskarżony nią wyrok wydano z rażącą obrazą przywołanego w zarzucie
kasacji przepisu prawa procesowego, co z uwagi na charakter tego uchybienia,
miało istotny wpływ na treść tego orzeczenia. Wymierzono bowiem w nim karę w
wysokości, której orzeczenie w trybie nakazowym jest ustawowo niedopuszczalne.
Nie ulega bowiem wątpliwości, iż stosownie do treści przepisu art. 502 § 1
k.p.k., wyrokiem nakazowym można orzec karę grzywny w maksymalnej wysokości
do 100 stawek dziennych, albo do 200 000 zł.
Sąd Rejonowy orzekając wobec M. K., zaskarżonym wyrokiem nakazowym,
karą grzywny w wysokości 180 stawek dziennych, rażąco więc uchybił regułom
wymiaru kary grzywny, które tenże przepis art. 502 § 1 k.p.k. wprowadza dla trybu
nakazowego. Orzekł bowiem grzywnę w wysokości przekraczającej określoną w
sankcji tego przepisu, jej górną granicę i to prawie dwukrotnie.
W tej sytuacji nie ulega wątpliwości, że to uchybienie bezspornie rażące,
musiało mieć istotny wpływ na treść zaskarżonego kasacją wyroku.
Wymierzono bowiem w tym orzeczeniu, w trybie nakazowym, karę grzywny
w wysokości niedopuszczalnej z mocy ustawy, a przy tym aż tak bardzo
przekroczono dopuszczalną granicę tej kary, możliwej – w ten sposób – do
orzeczenia. Bezsporność istotnego wpływu opisanego uchybienia na treść
zaskarżonego wyroku jest tym bardziej niewątpliwa, gdy się zważy na to, iż Sąd
Rejonowy postanowieniem z dnia 9 lipca 2012 r. zamienił wobec M. K. karę
grzywny orzeczoną owym wyrokiem nakazowym na zastępczą karę pozbawienia
wolności w rozmiarze 90 dni i „przystąpił do jej wykonania”. Wysokość tej
zastępczej kary pozbawienia wolności była zdeterminowana wysokością orzeczonej
nieprawidłowo zaskarżonym wyrokiem nakazowym kary grzywny, stanowiąc
konieczne następstwo tego nieprawidłowego rozstrzygnięcia.
Stąd też należało uznać oczywistą zasadność rozpoznawanej kasacji.
W konsekwencji , niezbędne też było uchylenie wyroku Sądu Rejonowego w
S. w zaskarżonej części oraz przekazanie sprawy – w tym zakresie – do
ponownego rozpoznania.
W jego toku Sąd Rejonowy uwzględni powyższe uwagi, uwarunkowane
treścią obowiązujących przepisów dotyczących trybu nakazowego.
Z tych wszystkich względów, orzeczono jak wyżej.
4