II KO 71/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:17-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KO 71/12
POSTANOWIENIE
Dnia 15 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
w sprawie zażalenia B. K.
na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej w P.
z dnia 16 listopada 2012r.,
o odmowie wszczęcia śledztwa
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 15 stycznia 2013 r.,
wniosku Sąd Rejonowy w J.
z dnia 11 grudnia 2012 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
p o s t a n o w i ł :
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w J. zwrócił się do Sądu Najwyższego z wnioskiem o
przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu z powołaniem się na
okoliczność, że przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest zażalenie B. K.
na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej w P. o odmowie wszczęcia
śledztwa w związku z zawiadomieniem o przestępstwie skierowanym przeciwko
przedstawicielom instytucji publicznych, w tym przez prokuratorów Prokuratury
Rejonowej w J. i sędziów Sądu Rejonowego w J. Zdaniem tegoż Sądu za
uwzględnieniem wniosku przemawia wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek nie jest zasadny, albowiem sam fakt, że postępowanie
zażaleniowe dotyczy sędziów sądu właściwego do rozpoznania sprawy nie oznacza
automatycznie konieczności przyjęcia, iż spełnione zostały przesłanki z art. 37 k.p.k.
poprzez możliwość zrodzenia się w opinii publicznej wątpliwości co do
bezstronności wszystkich sędziów danego sądu. W realiach rozpoznawanej sprawy
zarówno w zawiadomieniu o przestępstwie, jak i w zażaleniu na postanowienie o
odmowie wszczęcia śledztwa nie ma konkretnych zarzutów pod adresem sędziów
Sądu Rejonowego w J. Ponadto podstawą wydania postanowienia o odmowie
wszczęcia śledztwa, którego dotyczy przedmiotowe zażalenie, było zaistnienie
ujemnej przesłanki procesowej z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. W tych okolicznościach
przekazywanie sprawy z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości innemu sądowi
równorzędnemu jest niecelowe. Sąd Najwyższy podziela pogląd, że hipotetyczna
obawa przed przyszłymi niekorzystnymi społecznymi opiniami, niemająca żadnych
realnych podstaw, nie powinna uzasadniać uchylania się przez sąd właściwy od
rozpoznania sprawy (por. postanowienie SN z dnia 25 listopada 2009 r., III KO
81/09, OSNKW 2010, z. 2, poz. 20).
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 15 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk (przewodniczący)
SSN Małgorzata Gierszon
SSN Dariusz Świecki (sprawozdawca)
w sprawie zażalenia B. K.
na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej w P.
z dnia 16 listopada 2012r.,
o odmowie wszczęcia śledztwa
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 15 stycznia 2013 r.,
wniosku Sąd Rejonowy w J.
z dnia 11 grudnia 2012 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
p o s t a n o w i ł :
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w J. zwrócił się do Sądu Najwyższego z wnioskiem o
przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu z powołaniem się na
okoliczność, że przedmiotem rozpoznania w niniejszej sprawie jest zażalenie B. K.
na postanowienie prokuratora Prokuratury Rejonowej w P. o odmowie wszczęcia
śledztwa w związku z zawiadomieniem o przestępstwie skierowanym przeciwko
przedstawicielom instytucji publicznych, w tym przez prokuratorów Prokuratury
Rejonowej w J. i sędziów Sądu Rejonowego w J. Zdaniem tegoż Sądu za
uwzględnieniem wniosku przemawia wzgląd na dobro wymiaru sprawiedliwości.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek nie jest zasadny, albowiem sam fakt, że postępowanie
zażaleniowe dotyczy sędziów sądu właściwego do rozpoznania sprawy nie oznacza
automatycznie konieczności przyjęcia, iż spełnione zostały przesłanki z art. 37 k.p.k.
poprzez możliwość zrodzenia się w opinii publicznej wątpliwości co do
bezstronności wszystkich sędziów danego sądu. W realiach rozpoznawanej sprawy
zarówno w zawiadomieniu o przestępstwie, jak i w zażaleniu na postanowienie o
odmowie wszczęcia śledztwa nie ma konkretnych zarzutów pod adresem sędziów
Sądu Rejonowego w J. Ponadto podstawą wydania postanowienia o odmowie
wszczęcia śledztwa, którego dotyczy przedmiotowe zażalenie, było zaistnienie
ujemnej przesłanki procesowej z art. 17 § 1 pkt 7 k.p.k. W tych okolicznościach
przekazywanie sprawy z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości innemu sądowi
równorzędnemu jest niecelowe. Sąd Najwyższy podziela pogląd, że hipotetyczna
obawa przed przyszłymi niekorzystnymi społecznymi opiniami, niemająca żadnych
realnych podstaw, nie powinna uzasadniać uchylania się przez sąd właściwy od
rozpoznania sprawy (por. postanowienie SN z dnia 25 listopada 2009 r., III KO
81/09, OSNKW 2010, z. 2, poz. 20).
Z tych wszystkich względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.