V KK 357/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:25-01-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 357/12
POSTANOWIENIE
Dnia 15 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 15 stycznia 2013r.
sprawy A. L.,
skazanego z art. 280 § 1 kk
z powodu kasacji obrońcy skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 3 kwietnia 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w S.
z dnia 7 listopada 2011 r.,
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego
skazanego A. L.
UZASADNIENIE
Kasację obrońcy skazanego należało uznać za bezzasadną w stopniu
oczywistym.
Kasacja zawiera dwa zarzuty. Pierwszy dotyczy rażącej obrazy art. 433 § 2
k.p.k. w zw. z art. 7 w zw. z art. 410 k.p.k., poprzez nieprawidłowe przeprowadzenie
kontroli odwoławczej, polegające na zaakceptowaniu powierzchownej,
jednostronnej i sprzecznej z art. 7 k.p.k. oceny dowodów dokonanej przez Sąd I
instancji. Drugi zarzut dotyczy rażącej obrazy art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3
k.p.k., poprzez pobieżne odniesienie się do podniesionego w apelacji zarzutu
obrazy art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
2
Pierwszy z zarzutów tylko pozornie ma cechy zarzutu kasacyjnego, w istocie
zmierza zaś do poddania ponownej kontroli odwoławczej dokonanych w I instancji
ustaleń faktycznych, co jest jaskrawo niezgodne z istotą nadzwyczajnego środka
zaskarżenia, jakim jest kasacja. Zarzut ten nie mógł zatem doprowadzić do
uwzględnienia kasacji.
Drugi z zarzutów okazał się zaś nieprawdziwy. Uzasadnienie wyroku sądu
odwoławczego odnosi się do podniesionego w apelacji zarzutu naruszenia art. 424
§ 1 k.p.k. w sposób jasny i jednoznaczny (zob. s. 5 tego uzasadnienia). Co więcej,
Sąd odwoławczy trafnie zauważa tam, że zarzut sumarycznego powołania
dowodów, na których oparto ustalenia sądu I instancji nie może być uznany za
zasadny – karty 1-4 uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wyraźnie wskazują, jakie
dowody były podstawą poczynienia poszczególnych opisanych tam ustaleń co do
przebiegu przypisanego skazanemu przestępstwa.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 15 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Piotr Hofmański
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 15 stycznia 2013r.
sprawy A. L.,
skazanego z art. 280 § 1 kk
z powodu kasacji obrońcy skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w S.
z dnia 3 kwietnia 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w S.
z dnia 7 listopada 2011 r.,
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić kasację jako oczywiście bezzasadną,
2. obciążyć kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego
skazanego A. L.
UZASADNIENIE
Kasację obrońcy skazanego należało uznać za bezzasadną w stopniu
oczywistym.
Kasacja zawiera dwa zarzuty. Pierwszy dotyczy rażącej obrazy art. 433 § 2
k.p.k. w zw. z art. 7 w zw. z art. 410 k.p.k., poprzez nieprawidłowe przeprowadzenie
kontroli odwoławczej, polegające na zaakceptowaniu powierzchownej,
jednostronnej i sprzecznej z art. 7 k.p.k. oceny dowodów dokonanej przez Sąd I
instancji. Drugi zarzut dotyczy rażącej obrazy art. 433 § 2 k.p.k. w zw. z art. 457 § 3
k.p.k., poprzez pobieżne odniesienie się do podniesionego w apelacji zarzutu
obrazy art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
2
Pierwszy z zarzutów tylko pozornie ma cechy zarzutu kasacyjnego, w istocie
zmierza zaś do poddania ponownej kontroli odwoławczej dokonanych w I instancji
ustaleń faktycznych, co jest jaskrawo niezgodne z istotą nadzwyczajnego środka
zaskarżenia, jakim jest kasacja. Zarzut ten nie mógł zatem doprowadzić do
uwzględnienia kasacji.
Drugi z zarzutów okazał się zaś nieprawdziwy. Uzasadnienie wyroku sądu
odwoławczego odnosi się do podniesionego w apelacji zarzutu naruszenia art. 424
§ 1 k.p.k. w sposób jasny i jednoznaczny (zob. s. 5 tego uzasadnienia). Co więcej,
Sąd odwoławczy trafnie zauważa tam, że zarzut sumarycznego powołania
dowodów, na których oparto ustalenia sądu I instancji nie może być uznany za
zasadny – karty 1-4 uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wyraźnie wskazują, jakie
dowody były podstawą poczynienia poszczególnych opisanych tam ustaleń co do
przebiegu przypisanego skazanemu przestępstwa.
Wobec powyższego orzeczono jak w sentencji.