III CNP 32/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:03-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:III CKN 48/10
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CNP 32/12
POSTANOWIENIE
Dnia 24 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie z powództwa Syndyka masy upadłości TK T. sp. z o.o. w W.
przeciwko T. (Polska) sp. z o.o. w K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 stycznia 2013 r.,
na skutek skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 28 marca 2012 r.,
odrzuca skargę i zasądza od pozwanej na rzecz powoda
kwotę 1800 (tysiąc osiemset) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Pozwany T. (Polska) sp. z o.o. w K., zastępowany przez profesjonalnego
pełnomocnika, wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 28 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Obowiązek uprawdopodobnienia szkody wyrządzonej zaskarżonym
orzeczeniem zostaje spełniony, jeśli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie
znane mu fakty, które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem
a doznanymi wskutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale
ponadto powoła dowody lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie
o wyrządzeniu szkody wiarygodnym. W postępowaniu wywołanym skargą Sąd
Najwyższy - jak już podniesiono - wprawdzie nie bada tych dowodów, ale ich
powołanie jest konieczne dla uprawdopodobnienia (uwiarygodnienia) szkody.
W przeciwnym razie mogłoby się okazać, że skarga o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem przyjęta zostanie do merytorycznego
rozpoznania, mimo że zaskarżone orzeczenie nie spowodowało szkody, albo
wywołało skutki, które tylko w mniemaniu skarżącego stanowią o szkodzie, która
w istocie nie zaistniała.
Należy przy tym zauważyć, że co prawda szkodą majątkową w rozumieniu
przepisów o skardze jest każdy uszczerbek w majątku poszkodowanego, musi on
mieć jednał charakter rzeczywisty, nie hipotetyczny, spodziewany lub „odłożony"
w czasie. W konsekwencji wskazywane przez skarżącego „pasywa" w jego
majątku, wynikające z tytułu egzekucyjnego lub wykonawczego nie stanowią
jeszcze szkody w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 grudnia 2010 r., III CKN 48/10, IC 2011, nr 10, s. 51).
Skarżący nie uprawdopodobnił w skardze wyrządzenia szkody spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
3
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.)
i dlatego orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, na wniosek powoda, Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
i art. 42412
k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 24 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Józef Frąckowiak
w sprawie z powództwa Syndyka masy upadłości TK T. sp. z o.o. w W.
przeciwko T. (Polska) sp. z o.o. w K.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 stycznia 2013 r.,
na skutek skargi strony pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego
z dnia 28 marca 2012 r.,
odrzuca skargę i zasądza od pozwanej na rzecz powoda
kwotę 1800 (tysiąc osiemset) zł tytułem zwrotu kosztów
postępowania wywołanego skargą.
2
Uzasadnienie
Pozwany T. (Polska) sp. z o.o. w K., zastępowany przez profesjonalnego
pełnomocnika, wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 28 marca 2012 r.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności prawomocnego orzeczenia z prawem
powinna zawierać uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez
wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
Obowiązek uprawdopodobnienia szkody wyrządzonej zaskarżonym
orzeczeniem zostaje spełniony, jeśli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie
znane mu fakty, które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem
a doznanymi wskutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale
ponadto powoła dowody lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie
o wyrządzeniu szkody wiarygodnym. W postępowaniu wywołanym skargą Sąd
Najwyższy - jak już podniesiono - wprawdzie nie bada tych dowodów, ale ich
powołanie jest konieczne dla uprawdopodobnienia (uwiarygodnienia) szkody.
W przeciwnym razie mogłoby się okazać, że skarga o stwierdzenie niezgodności
prawomocnego orzeczenia z prawem przyjęta zostanie do merytorycznego
rozpoznania, mimo że zaskarżone orzeczenie nie spowodowało szkody, albo
wywołało skutki, które tylko w mniemaniu skarżącego stanowią o szkodzie, która
w istocie nie zaistniała.
Należy przy tym zauważyć, że co prawda szkodą majątkową w rozumieniu
przepisów o skardze jest każdy uszczerbek w majątku poszkodowanego, musi on
mieć jednał charakter rzeczywisty, nie hipotetyczny, spodziewany lub „odłożony"
w czasie. W konsekwencji wskazywane przez skarżącego „pasywa" w jego
majątku, wynikające z tytułu egzekucyjnego lub wykonawczego nie stanowią
jeszcze szkody w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 10 grudnia 2010 r., III CKN 48/10, IC 2011, nr 10, s. 51).
Skarżący nie uprawdopodobnił w skardze wyrządzenia szkody spowodowanej
przez wydanie orzeczenia, którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.).
3
Skarga dotknięta wskazanym brakiem podlegała odrzuceniu (art. 4248
§ 1 k.p.c.)
i dlatego orzeczono jak w sentencji.
O kosztach postępowania ze skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, na wniosek powoda, Sąd Najwyższy orzekł na
podstawie art. 98 § 1 i 3, art. 108 § 1 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
i art. 42412
k.p.c.
jw