Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 267/12
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w dniu 22 stycznia 2013 r.
sprawy K. R. i A. S.
skazanych za popełnienie przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005
r. o przeciwdziałaniu narkomanii i innych
z powodu kasacji wniesionych przez obrońcę skazanych,
od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 27 września 2011 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 10 lutego 2011 r.
postanowił
1. oddalić obie kasacje jako oczywiście bezzasadne;
2. zwolnić K. R. i A. S. od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa
kosztów sądowych postępowania kasacyjnego.
U Z A S A D N I E N I E
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacje wniesione przez obrońcę skazanych K. R. i A. S. są oczywiście
bezzasadne, z uwagi jednak na złożone przez skazanych wnioski, Sąd Najwyższy
zgodnie z treścią art. 535 § 3 k.p.k., sporządził uzasadnienie postanowienia.
Przede wszystkim należy zauważyć, że obrońca skazanych zaskarżając
prawomocny wyrok Sądu Okręgowego, w imieniu obojga skazanych, wniósł
wspólną kasację podnosząc tylko i wyłącznie jeden zarzut. Zarzucając „rażące
naruszenie prawa procesowego tj. art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. wyrażające się w
nieuwzględnieniu wniosku dowodowego obrońcy o ponowne przesłuchanie świadka
2
M. B. w postępowaniu odwoławczym”, wniósł o uchylenie w całości zaskarżonego
wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu w
Z.
Odnosząc się do tak sformułowanego zarzutu wskazać należy, że świadek
M.B. składał zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i przed sądem
zeznania dotyczące tylko i wyłącznie popełnionego przez skazaną A. S.
przestępstwa z art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu
narkomanii. W takiej sytuacji należy stwierdzić, że obrońca występujący również w
imieniu skazanego K. R. w ogóle nie wskazał jakichkolwiek naruszeń prawa przez
sąd odwoławczy, które miałyby wpływ na treść orzeczenia w części dotyczącej tego
skazanego.
Należy również stwierdzić, że na etapie postępowania odwoławczego nie
doszło do naruszenia art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k. Nie jest bowiem prawdą to co
twierdzi w kasacji obrońca skazanej A. S., że przedłożył on do wiadomości sądu
pisemne oświadczenie M. B. o tym, że zeznawał on podczas rozprawy przez
Sądem I instancji nieprawdę. Obrońca nie przedłożył bowiem oświadczenia
świadka, a jedynie kartkę z zapisem komputerowym, nie wiadomo przez kogo
wykonanym, rzekomo przeprowadzonej rozmowy telefonicznej pomiędzy skazaną a
tym świadkiem. Do akt sprawy obrońca nie dołączył nawet dźwiękowej wersji tej
rozmowy. Stwierdzić więc należy, że Sąd odwoławczy oddalając wniosek obrońcy
o ponowne przesłuchanie świadka M. B., uznając że oczywiście zmierza on do
przedłużenia postępowania karnego, nie naruszył przepisu art. 170 § 1 pkt 5 k.p.k.
Sąd Najwyższy zwolnił skazanych od zapłaty na rzecz Skarbu Państwa
kosztów sądowych postępowania kasacyjnego w oparciu o przepis art. 624 § 1
k.p.k.
Mając powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w części
dyspozytywnej postanowienia.

V KK 267/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia