V KK 402/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-02-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K 204/09 II K 344/11 II K 345/11 II K 78/09 II K 849/10 IV Ka 578/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 402/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący)
SSN Roman Sądej (sprawozdawca)
SSA del. do SN Dorota Wróblewska
Protokolant Anna Kowal
po rozpoznaniu na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 k.p.k., w dniu 29 stycznia
2013r.,
w sprawie G. M.
o wydanie wyroku łącznego,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego,
od prawomocnego wyroku łącznego Sądu Rejonowego w S.
z dnia 7 sierpnia 2012 r.,
uchyla punkt trzeci zaskarżonego wyroku i przekazuje sprawę
w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu
w S.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem łącznym z dnia 7 sierpnia 2012r., Sąd Rejonowy w S. orzekł o
połączeniu kar orzeczonych wobec G. M.:
- w punkcie drugim wyroku, w sprawach zakończonych wyrokami tegoż Sądu z
dnia 1 czerwca 2011r., sygn. II K 344/11, z dnia 8 lipca 2009r., sygn. II K
204/09 oraz z dnia 15 lipca 2009r., sygn. II K 78/09, wymierzając karę łączną
w wysokości roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;
- w punkcie trzecim wyroku, w sprawach zakończonych wyrokami tegoż Sądu z
dnia 30 sierpnia 2011r., sygn. II K 345/11 oraz z dnia 25 października 2010r.,
sygn. II K 849/10, wymierzając karę łączną w wysokości roku i 8 miesięcy
pozbawienia wolności.
Nadto wyrokiem tym umorzono postępowanie w zakresie połączenia kar
orzeczonych dwoma innymi wyrokami, stwierdzono, że nieobjęte karą łączną
orzeczenia zawarte w poszczególnych wyrokach podlegają odrębnemu wykonaniu,
a na poczet kary łącznej orzeczonej w punkcie drugim zaliczono okresy kar
dotychczas przez skazanego odbytych.
Wyrok ten, bez zaskarżenia, uprawomocnił się dnia 15 sierpnia 2012r.
Kasację od powyższego wyroku, na korzyść G. M., w części dotyczącej
rozstrzygnięcia zawartego w punkcie trzecim wyroku łącznego Sądu Rejonowego,
wniósł Prokurator Generalny. Podniósł w niej zarzut rażącego i mającego istotny
wpływ na treść wyroku naruszenia prawa procesowego – art. 410 k.p.k. –
polegającego na pominięciu wynikającej z materiału dowodowego okoliczności co
do wymiaru kary orzeczonej wobec skazanego wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia
30 sierpnia 2011r., sygn. II K 345/11, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego z
dnia 18 listopada 2011r., sygn. IV Ka 578/11, a w konsekwencji błędnym przyjęciu,
iż tym wyrokiem wymierzono karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zamiast
kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, w następstwie czego doszło do wadliwego,
z rażącym naruszeniem art. 86 § 1 k.k., połączenia kar jednostkowych
wymienionych w punkcie trzecim wyroku łącznego.
Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku łącznego w zaskarżonej
części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w S.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
3
Kasacja Prokuratora Generalnego była zasadna w stopniu oczywistym,
uzasadniającym jej uwzględnienie w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Sąd Rejonowy, opisując w części wstępnej zaskarżonego wyroku łącznego
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 30 sierpnia 2011r., sygn. II K 345/11, wskazał, że
tym wyrokiem G. M. skazany został na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności
(pkt 7. części wstępnej). Nie uwzględnił – i to pomimo zwrócenia na to uwagi przez
Sąd Okręgowy uchylający pierwotnie zapadły wyrok łączny (k.121) – że kara ta
została zmieniona i złagodzona do 10 miesięcy pozbawienia wolności wyrokiem
Sądu Okręgowego z dnia 18 listopada 2011r., sygn. IV Ka 578/11, odpisem którego
dysponował (k.35). Uchybienie to w sposób oczywisty i rażący naruszyło wskazany
w kasacji przepis art. 410 k.p.k. W konsekwencji, w taki sam sposób naruszyło też
prawo materialne – art. 86 § 1 k.k. Suma bowiem kar jednostkowych orzeczonych
w wyroku Sądu Rejonowego z dnia 25 października 2010r., sygn. II K 849/10,
wynosiła 8 miesięcy pozbawienia wolności, a łączonych z karą 10 miesięcy
pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie II K 345/11, nie mogła przekroczyć 18
miesięcy, to jest roku i 6 miesięcy. Tymczasem w punkcie trzecim wyroku łącznego
Sąd Rejonowy orzekł karę łączną w wysokości roku i 8 miesięcy pozbawienia
wolności, przekraczając o 2 miesiące górną granicę kary łącznej. Przekroczenie to
miało, rzecz jasna, istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, skoro orzeczono
karę przekraczającą górną granicę określoną w art. 86 § 1 k.k.
Implikacją takiego stanu rzeczy musiało być uchylenie wyroku łącznego w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi pierwszej instancji
do ponownego rozpoznania. W jego toku, co oczywiste, Sąd Rejonowy
zobowiązany będzie do rzetelnego zapoznania się z materiałem dowodowym i
wydania orzeczenia respektującego przepisy prawa materialnego.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł, jak w części
dyspozytywnej wyroku.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący)
SSN Roman Sądej (sprawozdawca)
SSA del. do SN Dorota Wróblewska
Protokolant Anna Kowal
po rozpoznaniu na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 k.p.k., w dniu 29 stycznia
2013r.,
w sprawie G. M.
o wydanie wyroku łącznego,
kasacji wniesionej przez Prokuratora Generalnego na korzyść skazanego,
od prawomocnego wyroku łącznego Sądu Rejonowego w S.
z dnia 7 sierpnia 2012 r.,
uchyla punkt trzeci zaskarżonego wyroku i przekazuje sprawę
w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu
w S.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem łącznym z dnia 7 sierpnia 2012r., Sąd Rejonowy w S. orzekł o
połączeniu kar orzeczonych wobec G. M.:
- w punkcie drugim wyroku, w sprawach zakończonych wyrokami tegoż Sądu z
dnia 1 czerwca 2011r., sygn. II K 344/11, z dnia 8 lipca 2009r., sygn. II K
204/09 oraz z dnia 15 lipca 2009r., sygn. II K 78/09, wymierzając karę łączną
w wysokości roku i 2 miesięcy pozbawienia wolności;
- w punkcie trzecim wyroku, w sprawach zakończonych wyrokami tegoż Sądu z
dnia 30 sierpnia 2011r., sygn. II K 345/11 oraz z dnia 25 października 2010r.,
sygn. II K 849/10, wymierzając karę łączną w wysokości roku i 8 miesięcy
pozbawienia wolności.
Nadto wyrokiem tym umorzono postępowanie w zakresie połączenia kar
orzeczonych dwoma innymi wyrokami, stwierdzono, że nieobjęte karą łączną
orzeczenia zawarte w poszczególnych wyrokach podlegają odrębnemu wykonaniu,
a na poczet kary łącznej orzeczonej w punkcie drugim zaliczono okresy kar
dotychczas przez skazanego odbytych.
Wyrok ten, bez zaskarżenia, uprawomocnił się dnia 15 sierpnia 2012r.
Kasację od powyższego wyroku, na korzyść G. M., w części dotyczącej
rozstrzygnięcia zawartego w punkcie trzecim wyroku łącznego Sądu Rejonowego,
wniósł Prokurator Generalny. Podniósł w niej zarzut rażącego i mającego istotny
wpływ na treść wyroku naruszenia prawa procesowego – art. 410 k.p.k. –
polegającego na pominięciu wynikającej z materiału dowodowego okoliczności co
do wymiaru kary orzeczonej wobec skazanego wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia
30 sierpnia 2011r., sygn. II K 345/11, zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego z
dnia 18 listopada 2011r., sygn. IV Ka 578/11, a w konsekwencji błędnym przyjęciu,
iż tym wyrokiem wymierzono karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, zamiast
kary 10 miesięcy pozbawienia wolności, w następstwie czego doszło do wadliwego,
z rażącym naruszeniem art. 86 § 1 k.k., połączenia kar jednostkowych
wymienionych w punkcie trzecim wyroku łącznego.
Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku łącznego w zaskarżonej
części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego rozpoznania Sądowi
Rejonowemu w S.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
3
Kasacja Prokuratora Generalnego była zasadna w stopniu oczywistym,
uzasadniającym jej uwzględnienie w trybie art. 535 § 5 k.p.k.
Sąd Rejonowy, opisując w części wstępnej zaskarżonego wyroku łącznego
wyrok Sądu Rejonowego z dnia 30 sierpnia 2011r., sygn. II K 345/11, wskazał, że
tym wyrokiem G. M. skazany został na karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności
(pkt 7. części wstępnej). Nie uwzględnił – i to pomimo zwrócenia na to uwagi przez
Sąd Okręgowy uchylający pierwotnie zapadły wyrok łączny (k.121) – że kara ta
została zmieniona i złagodzona do 10 miesięcy pozbawienia wolności wyrokiem
Sądu Okręgowego z dnia 18 listopada 2011r., sygn. IV Ka 578/11, odpisem którego
dysponował (k.35). Uchybienie to w sposób oczywisty i rażący naruszyło wskazany
w kasacji przepis art. 410 k.p.k. W konsekwencji, w taki sam sposób naruszyło też
prawo materialne – art. 86 § 1 k.k. Suma bowiem kar jednostkowych orzeczonych
w wyroku Sądu Rejonowego z dnia 25 października 2010r., sygn. II K 849/10,
wynosiła 8 miesięcy pozbawienia wolności, a łączonych z karą 10 miesięcy
pozbawienia wolności orzeczoną w sprawie II K 345/11, nie mogła przekroczyć 18
miesięcy, to jest roku i 6 miesięcy. Tymczasem w punkcie trzecim wyroku łącznego
Sąd Rejonowy orzekł karę łączną w wysokości roku i 8 miesięcy pozbawienia
wolności, przekraczając o 2 miesiące górną granicę kary łącznej. Przekroczenie to
miało, rzecz jasna, istotny wpływ na treść zaskarżonego wyroku, skoro orzeczono
karę przekraczającą górną granicę określoną w art. 86 § 1 k.k.
Implikacją takiego stanu rzeczy musiało być uchylenie wyroku łącznego w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie Sądowi pierwszej instancji
do ponownego rozpoznania. W jego toku, co oczywiste, Sąd Rejonowy
zobowiązany będzie do rzetelnego zapoznania się z materiałem dowodowym i
wydania orzeczenia respektującego przepisy prawa materialnego.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy orzekł, jak w części
dyspozytywnej wyroku.