V KK 416/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-02-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K 207/12 II K 463/10 II K 514/10 II K 63/11 II K 739/10
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KK 416/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący)
SSN Roman Sądej
SSA del. do SN Dorota Wróblewska (sprawozdawca)
Protokolant Anna Kowal
w sprawie A. S.
w przedmiocie wydania wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 k.p.k.,
w dniu 29 stycznia 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na korzyść skazanego
od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w K.
z dnia 4 lipca 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia
o karze łącznej zawartego w pkt 1 wyroku i sprawę w tym
zakresie przekazuje Sądowi Rejonowemu w K. do ponownego
rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem łącznym z dnia 4 lipca 2012 r., sygn. II K 207/12 Sąd Rejonowy w
K., po rozpoznaniu wniosku A. S., skazanego prawomocnymi wyrokami:
1. „Sądu Rejonowego w K. z dnia 29 września 2010 r., w sprawie sygn. II K
463/10, za popełnienie w dniu 28 lipca 2010 r. przestępstwa z art. 178a § 2
k.k. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;
2
2. Sądu Rejonowego w K. z dnia 18 lutego 2011 r., w sprawie sygn. II K 514/10,
za popełnienie w dniu 12 sierpnia 2010 r. przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. w
zw. z art. 12 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;
3. Sądu Rejonowego w K. z dnia 21 czerwca 2011 r., w sprawie sygn. II K
739/10, za popełnienie w dniu 2 października 2010 r. przestępstwa z art. 279
§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. na karę 8 miesięcy
pozbawienia wolności;
4. Sądu Rejonowego w K. z dnia 19 sierpnia 2011 r., w sprawie sygn. II K 63/11,
za popełnienie w październiku 2010 r. przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. na karę
8 miesięcy pozbawienia wolności”
orzekł:
1. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył wymierzone wobec
skazanego A. S. kary pozbawienia wolności wymienione w pkt 1 i 2 (II K
463/10 i II K 514/10) wymierzając mu karę łączną pozbawienia wolności w
wysokości roku;
2. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył wymierzone wobec
skazanego A. S. kary pozbawienia wolności wymienione w pkt 3 i 4 (II K
739/10 i II K 63/11) wymierzając mu karę łączną pozbawienia wolności w
wysokości roku;
3. na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej powyżej w pkt 1 kary
łącznej zaliczył okres odbywania kary pozbawienia wolności w sprawie sygn.
II K 463/10 od dnia 26 stycznia 2011 r. do 26 maja 2011 r. oraz w sprawie
sygn. II K 514/10 od 19 września 2011 r. do 19 marca 2012 r., uznając ją za
wykonaną w całości oraz na poczet kary łącznej orzeczonej w pkt. 2 zaliczył
okres odbywania kary w sprawie II K 739/10 od dnia 19 marca 2012 r. i nadal;
4. w pozostałym zakresie stwierdził, że wskazane orzeczenia podlegają
odrębnemu wykonaniu;
5. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o
opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.)
kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w dniu 18
lipca 2012 r.
Kasację od powyższego wyroku wniósł Prokurator Generalny.
3
Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył wyrok w zakresie rozstrzygnięcia
o karze łącznej zawartego w pkt 1 wyroku, na korzyść skazanego.
Zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa
karnego materialnego, a mianowicie art. 86 § 1 k.k., polegające na orzeczeniu
wobec skazanego na podstawie tego przepisu kary łącznej w wymiarze roku
pozbawienia wolności, to jest w wymiarze wyższym od sumy podlegających
łączeniu kar jednostkowych, wynoszącej 10 miesięcy pozbawienia wolności.
Podnosząc ten zarzut, Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowego w K.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja okazała się zasadna – i to w stopniu oczywistym.
Wyrok łączny Sądu Rejonowego w K. z dnia 4 lipca 2012 r., w części
obejmującej zaskarżone kasacją orzeczenie, wydany został z rażącym
naruszeniem przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 86 § 1 k.k.
Z dyrektyw wymiaru kary łącznej przewidzianych w art. 86 § 1 k.k., który to
przepis znajdował zastosowanie w niniejszej sprawie, wynika m.in., że górna
granica kary łącznej wyznaczana jest przez sumę kar wymierzonych za
pozostające w zbiegu przestępstwa.
Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że górna granica łącznej kary
pozbawienia wolności orzeczonej wobec A. S. - na co zasadnie wskazano w kasacji
- wynikająca z połączenia wyroków wymienionych w punkcie 1 zaskarżonego
orzeczenia, wynosiła 10 miesięcy pozbawienia wolności, skoro kary jednostkowe za
pozostające w zbiegu przestępstwa wynosiły odpowiednio: 4 i 6 miesięcy
pozbawienia wolności.
W związku z powyższym, orzeczenie przez Sąd Rejonowy kary łącznej
wyższej od możliwej na gruncie wskazanego przepisu, w rozmiarze roku
pozbawienia wolności, ma charakter rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art.
523 § 1 k.p.k., gdyż stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k., mające istotny
wpływ na treść wyroku.
Mając to na uwadze, Sąd Najwyższy, orzekając na podstawie art. 537 § 1 i 2
k.p.k., uchylił wyrok Sądu Rejonowego w K. w zaskarżonym kasacją zakresie i
sprawę w tej części przekazał do ponownego rozpoznania.
4
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 29 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska (przewodniczący)
SSN Roman Sądej
SSA del. do SN Dorota Wróblewska (sprawozdawca)
Protokolant Anna Kowal
w sprawie A. S.
w przedmiocie wydania wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu, w trybie art. 535 § 5 k.p.k.,
w dniu 29 stycznia 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
na korzyść skazanego
od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w K.
z dnia 4 lipca 2012 r.,
uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej rozstrzygnięcia
o karze łącznej zawartego w pkt 1 wyroku i sprawę w tym
zakresie przekazuje Sądowi Rejonowemu w K. do ponownego
rozpoznania.
UZASADNIENIE
Wyrokiem łącznym z dnia 4 lipca 2012 r., sygn. II K 207/12 Sąd Rejonowy w
K., po rozpoznaniu wniosku A. S., skazanego prawomocnymi wyrokami:
1. „Sądu Rejonowego w K. z dnia 29 września 2010 r., w sprawie sygn. II K
463/10, za popełnienie w dniu 28 lipca 2010 r. przestępstwa z art. 178a § 2
k.k. na karę 4 miesięcy pozbawienia wolności;
2
2. Sądu Rejonowego w K. z dnia 18 lutego 2011 r., w sprawie sygn. II K 514/10,
za popełnienie w dniu 12 sierpnia 2010 r. przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. w
zw. z art. 12 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności;
3. Sądu Rejonowego w K. z dnia 21 czerwca 2011 r., w sprawie sygn. II K
739/10, za popełnienie w dniu 2 października 2010 r. przestępstwa z art. 279
§ 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. w zw. z art. 283 k.k. na karę 8 miesięcy
pozbawienia wolności;
4. Sądu Rejonowego w K. z dnia 19 sierpnia 2011 r., w sprawie sygn. II K 63/11,
za popełnienie w październiku 2010 r. przestępstwa z art. 190 § 1 k.k. na karę
8 miesięcy pozbawienia wolności”
orzekł:
1. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył wymierzone wobec
skazanego A. S. kary pozbawienia wolności wymienione w pkt 1 i 2 (II K
463/10 i II K 514/10) wymierzając mu karę łączną pozbawienia wolności w
wysokości roku;
2. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. połączył wymierzone wobec
skazanego A. S. kary pozbawienia wolności wymienione w pkt 3 i 4 (II K
739/10 i II K 63/11) wymierzając mu karę łączną pozbawienia wolności w
wysokości roku;
3. na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej powyżej w pkt 1 kary
łącznej zaliczył okres odbywania kary pozbawienia wolności w sprawie sygn.
II K 463/10 od dnia 26 stycznia 2011 r. do 26 maja 2011 r. oraz w sprawie
sygn. II K 514/10 od 19 września 2011 r. do 19 marca 2012 r., uznając ją za
wykonaną w całości oraz na poczet kary łącznej orzeczonej w pkt. 2 zaliczył
okres odbywania kary w sprawie II K 739/10 od dnia 19 marca 2012 r. i nadal;
4. w pozostałym zakresie stwierdził, że wskazane orzeczenia podlegają
odrębnemu wykonaniu;
5. na podstawie art. 624 § 1 k.p.k. i art. 6 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o
opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r., Nr 49, poz. 223 z późn. zm.)
kosztami postępowania obciążył Skarb Państwa.
Wyrok ten nie został zaskarżony przez strony i uprawomocnił się w dniu 18
lipca 2012 r.
Kasację od powyższego wyroku wniósł Prokurator Generalny.
3
Na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. zaskarżył wyrok w zakresie rozstrzygnięcia
o karze łącznej zawartego w pkt 1 wyroku, na korzyść skazanego.
Zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie prawa
karnego materialnego, a mianowicie art. 86 § 1 k.k., polegające na orzeczeniu
wobec skazanego na podstawie tego przepisu kary łącznej w wymiarze roku
pozbawienia wolności, to jest w wymiarze wyższym od sumy podlegających
łączeniu kar jednostkowych, wynoszącej 10 miesięcy pozbawienia wolności.
Podnosząc ten zarzut, Prokurator Generalny wniósł o uchylenie wyroku w
zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowego w K.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja okazała się zasadna – i to w stopniu oczywistym.
Wyrok łączny Sądu Rejonowego w K. z dnia 4 lipca 2012 r., w części
obejmującej zaskarżone kasacją orzeczenie, wydany został z rażącym
naruszeniem przepisu prawa materialnego, a mianowicie art. 86 § 1 k.k.
Z dyrektyw wymiaru kary łącznej przewidzianych w art. 86 § 1 k.k., który to
przepis znajdował zastosowanie w niniejszej sprawie, wynika m.in., że górna
granica kary łącznej wyznaczana jest przez sumę kar wymierzonych za
pozostające w zbiegu przestępstwa.
Uwzględniając powyższe, należy stwierdzić, że górna granica łącznej kary
pozbawienia wolności orzeczonej wobec A. S. - na co zasadnie wskazano w kasacji
- wynikająca z połączenia wyroków wymienionych w punkcie 1 zaskarżonego
orzeczenia, wynosiła 10 miesięcy pozbawienia wolności, skoro kary jednostkowe za
pozostające w zbiegu przestępstwa wynosiły odpowiednio: 4 i 6 miesięcy
pozbawienia wolności.
W związku z powyższym, orzeczenie przez Sąd Rejonowy kary łącznej
wyższej od możliwej na gruncie wskazanego przepisu, w rozmiarze roku
pozbawienia wolności, ma charakter rażącego naruszenia prawa w rozumieniu art.
523 § 1 k.p.k., gdyż stanowi rażące naruszenie art. 86 § 1 k.k., mające istotny
wpływ na treść wyroku.
Mając to na uwadze, Sąd Najwyższy, orzekając na podstawie art. 537 § 1 i 2
k.p.k., uchylił wyrok Sądu Rejonowego w K. w zaskarżonym kasacją zakresie i
sprawę w tej części przekazał do ponownego rozpoznania.
4