Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 96/12
POSTANOWIENIE
Dnia 29 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Sądej
na posiedzeniu w trybie art. 530 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 29 stycznia 2013r.
w sprawie J. U.
zażalenia wniesionego przez skazanego,
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącej Wydziału IV Karno - Odwoławczego
Sądu Okręgowego w P. z dnia 31 października 2012 r., o odmowie przyjęcia
zażalenia J. U. na postanowienie Sądu Okręgowego w P. z dnia 28 września 2012r.
o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia kasacji
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Przedmiotem kontroli instancyjnej w niniejszym postępowaniu zażaleniowym
może być jedynie ocena prawidłowości zaskarżonego zarządzenia. Inne
okoliczności podnoszone w zażaleniu J. U., w tym kwestionowanie zasadności
prawomocnego wyroku skazującego, pozostają poza kognicją tego postępowania.
Procedowanie w kwestiach okołokasacyjnych w tej sprawie przeszło już
wiele faz, w tym postanowieniem Sądu Najwyższego z dnia 12 lipca 2012r., sygn. V
KZ 42/12, orzeczono o utrzymaniu w mocy zarządzenia z dnia 12 kwietnia 2012r.
odmawiającego przyjęcia osobistej kasacji wniesionej przez J. U. (k.776-777).
Po tym rozstrzygnięciu skarżący złożył wniosek o przywrócenie terminu do
wniesienia kasacji, ale postanowieniem Sądu Okręgowego z dnia 28 września
2012r. wniosku tego nie uwzględniono.
Na to postanowienie J. U. złożył zażalenie, którego przyjęcia odmówiono
zaskarżonym zarządzeniem, z powołaniem podstawy prawnej przewidzianej w art.
528 § 1 pkt 3 k.p.k.
2
W zażaleniu na to zarządzenie skarżący wniósł o jego uchylenie oraz
nadanie biegu zażaleniu na postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 28 września
2012r. W uzasadnieniu zażalenia nie przedstawił jednak argumentów
podważających prawną zasadność zarządzenia, ale przedstawił siebie jako ofiarę
manipulacji Sądu Okręgowego, uniemożliwiającego skuteczne wniesienie
nadzwyczajnego środka zaskarżenia – kasacji od prawomocnego wyroku
skazującego. Podkreślił, że jest niewinny, a czynności Sądu zmierzają wyłącznie do
ukrycia swoich błędów oraz błędów wyznaczonego z urzędu obrońcy, który nie
stwierdził podstaw do wniesienia kasacji.
Zażalenie J. U. było bezzasadne w stopniu oczywistym. Nie jest wszak
możliwe nadanie biegu procesowego zażaleniu na postanowienie odmawiające
przywrócenia terminu do wniesienia kasacji, o którym mowa w art. 524 § 1 zdanie
pierwsze k.p.k. Wprost przewiduje to właśnie powołany w zaskarżonym
zarządzeniu przepis art. 528 § 1 pkt 3 k.p.k. Nie ulega wątpliwości, że właśnie
przywrócenia terminu 30 dni do wniesienia kasacji domagał się skarżący, a o tym
terminie stanowi przepis art. 524 § 1 zdanie pierwsze k.p.k. Skoro zatem
ustawodawca wprost wyłączył możliwość złożenia zażalenia na teki postanowienie,
to w pełni zasadnie zaskarżonym zarządzeniem uznano, że jest ono
niedopuszczalne z mocy ustawy.
W konsekwencji, jako znajdujące pełne podstawy prawne, zarządzenie to podlegało
utrzymaniu w mocy, o czym orzekł Sąd Najwyższy w części dyspozytywnej
postanowienia.
J. U., tak dobitnie podkreślającemu bezzasadność wyroku skazującego, pozostaje
ubieganie się o wniesienie kasacji przez podmiot szczególny, wskazany w art. 521
§ 1 k.p.k. bądź też wzruszenie tego wyroku w drodze wznowienia postępowania,
uregulowanego przepisami Rozdziału 56 Kodeksu postępowania karnego, przy
czym dodać należy, iż w tym ostatnim postępowaniu również obowiązuje tzw.
przymus adwokacki – art. 545 § 2 k.p.k.

V KZ 96/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia