Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: WK 1/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 31 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
Prezes SN Janusz Godyń (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Wiesław Błuś
SSN Andrzej Tomczyk
Protokolant : Anna Krawiec
w sprawie por. rez. A. L., skazanego za przestępstwa określone w art. 190 § 1 k.k.
w zb. z art. 212 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. oraz w art. 190 §
1 k.k. w zb. z art. 212 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 115 § 21 k.k., po
rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 k.p.k. w dniu
31 stycznia 2013 r. kasacji na korzyść, wniesionej przez Naczelnego Prokuratora
Wojskowego, od wyroku Wojskowego Sądu Garnizonowego w L. z dnia 22 czerwca
2012 r.
1. uchyla zaskarżony wyrok w części dotyczącej wymierzenia
por. rez. A. L. za przestępstwo określone w art. 190 § 1 kk. w zb. z
art. 212 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k., na
podstawie art. 216 § 4 k.k., środka karnego w postaci nawiązki w
wysokości 250 (dwieście pięćdziesiąt) zł na rzecz pokrzywdzonej
J. M.;
2. wydatki związane z rozpoznaniem kasacji ponosi Skarb
Państwa.
2
UZASADNIENIE
Wojskowy Sąd Garnizonowy wyrokiem z dnia 22 czerwca 2012 r., uznał por.
rez. A. L. za winnego popełnienia przestępstw określonych:
1) w art. 190 § 1 k.k. w zb. z art. 212 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z
art. 12 k.k.
2) w art. 190 § 1 k.k. w zb. z art. 212 § 1 k.k. w zb. z art. 216 § 1 k.k. w zw. z
art. 115 § 21 k.k.
i skazał go na kary jednostkowe pozbawienia wolności w wymiarze
3 miesięcy (przestępstwo w pkt. 1) i 5 miesięcy (przestępstwo w pkt. 2).
W miejsce kar jednostkowych pozbawienia wolności wymierzono karę łączną 6
miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na
okres próby wynoszący 2 lata. Ponadto orzeczono wobec por. rez. A. L. środki
karne:
- za przestępstwo w pkt. 1 nawiązki w wysokości po 250 zł, na podstawie art.
212 § 3 k.k. na rzecz pokrzywdzonego ppłk. M. M., a na podstawie art. 216 § 4
k.k. na rzecz pokrzywdzonej J. M.,
- za przestępstwo w pkt. 2 na podstawie art. 57a § 2 k.k. i art. 212 § 3 k.k. na
rzecz pokrzywdzonego ppłk. M. M. dwie nawiązki po 250 zł,
- za każde z przypisanych przestępstw na podstawie art. 50 k.k. podanie wyroku
do publicznej wiadomości poprzez odczytanie wyciągu z wyroku w obecności
wszystkich żołnierzy J.W. /…/.
Orzeczenie uprawomocniło się w dniu 12 września 2012 r.
Wyrok ten został zaskarżony kasacją Naczelnego Prokuratora Wojskowego
na korzyść skazanego w części dotyczącej nawiązki orzeczonej za przestępstwo
określone w pkt. 1.
Skarżący zarzucił orzeczeniu „rażące i mające istotny wpływ na treść
wydanego wyroku naruszenie prawa materialnego, tj. art. 216 § 4 k.k., polegające
3
na wymierzeniu oskarżonemu, za pierwsze z przypisanych mu przestępstw przy
zastosowaniu art. 11 § 3 k.k. in fine – na podstawie art. 216 § 4 k.k. środka karnego
w postaci nawiązki w wysokości 250 zł na rzecz J. M., podczas gdy wymierzenie
tego środka było w świetle powołanego przepisu art. 216 § 4 k.k. niedopuszczalne,
gdyż przepis ten nie przewiduje możliwości orzeczenia nawiązki za przestępstwo z
art. 216 § 1 k.k., które zostało przypisane oskarżonemu jako pozostające w
kumulatywnym zbiegu z art. 190 § 1 k.k. w zb. z art. 212 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k.”
i wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w części dotyczącej orzeczenia o karze
w zakresie wymierzenia oskarżonemu por. rez. A. L., za przypisany mu pierwszy z
czynów, nawiązki na podstawie art. 216 § 4 k.k. – na rzecz pokrzywdzonej J. M.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście zasadna.
Przepis art. 216 § 4 k.k., na podstawie którego Sąd pierwszej instancji wymierzył
oskarżonemu środek karny w postaci nawiązki na rzecz J. M., pozwala na
orzeczenie nawiązki, m. in. na rzecz pokrzywdzonego, wyłącznie w przypadku
skazania za przestępstwo określone w art. 216 § 2 k.k. Por. rez. A. L. został
natomiast skazany za przestępstwo określone w § 1, a nie § 2 art. 216 k.k.
Bezsporne jest zatem, że Wojskowy Sąd Garnizonowy w L. orzekając
nawiązkę na rzecz pokrzywdzonej na podstawie art. 216
§ 4 k.k., przy skazaniu oskarżonego za przestępstwo określone w art. 216
§ 1 k.k., dopuścił się rażącej obrazy przepisów prawa materialnego, a to art. 216 §
4 k.k., mającej istotny wpływ na treść rozstrzygnięcia. Na marginesie należy
zauważyć, że Sąd pierwszej instancji dostrzegł fakt omyłkowego orzeczenia na
podstawie art. 216 § 4 k.k. nawiązki na rzecz pokrzywdzonej J. M., czemu dał
wyraz na stronie 8 uzasadnienia wyroku.
W tej sytuacji, zgodnie z wnioskiem skarżącego, należało uchylić wyrok w
części dotyczącej wymierzenia skazanemu na podstawie art. 216 § 4 k.k. nawiązki
na rzecz pokrzywdzonej.
Mając to na względzie, Sąd Najwyższy uznał kasację za oczywiście zasadną
w rozumieniu art. 535 § 5 k.p.k. i uchylił wyrok w zaskarżonej części. O kosztach
sądowych postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie art. 638 k.p.k.
4