Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 206/12
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wojnicka
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Bogumiły Drozdowskiej.
w sprawie M. T.
w przedmiocie wyroku łącznego
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 4 lutego 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego
od wyroku łącznego Sądu Rejonowego w S.
z dnia 7 listopada 2011 r.,
oddala kasację;
wydatkami postępowania kasacyjnego obciąża Skarb
Państwa.
UZASADNIENIE
M. T. został skazany prawomocnymi wyrokami:
l. Sądu Rejonowego z dnia 14 kwietnia 2003 roku, sygn. akt II K 488/02,
zmienionym wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 24 września 2003 roku, sygn.
akt VII Ka 1203/03 za czyn z art. 158 § 1 k.k. popełniony w dniu 23 kwietnia
2002 roku - na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności oraz za czyn z art. 13 §
1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. popełniony w dniu 16 maja 2002 roku - na karę
roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczono karę łączną w wymiarze
roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie zawieszono na
okres 5 lat próby; postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 10 grudnia 2007
2
roku, sygn. Ko 377/07 zarządzono wykonanie zawieszonej kary pozbawienia
wolności;
2. Sądu Rejonowego z dnia 29 sierpnia 2007 roku, sygn. akt VI K 560/07 za czyn
z art. 178a § 1 k.k. popełniony w dniu 27 maja 2007 roku - na karę 8 miesięcy
pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 3
lat próby; postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 15 lutego 2011 roku,
sygn. Ko 13/11 zarządzono wykonanie zawieszonej kary pozbawienia
wolności;
3. Sądu Rejonowego z dnia 21 grudnia 2007 roku, sygn. akt VI K 789/07 za czyn
z art. 288 § 1 k.k. popełniony w dniu 31 sierpnia 2007 roku - na karę 8
miesięcy pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na
okres 3 lat próby; postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 15 lutego 2011
roku, sygn. Ko 14/11 zarządzono wykonanie zawieszonej kary pozbawienia
wolności;
4. Sądu Rejonowego z dnia 27 marca 2008 roku, sygn. akt VI K 872/07 za czyn
z art. 158 § 1 k.k. popełniony w dniu 21 lipca 2007 roku - na karę 10 miesięcy
pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 3
lat próby;
5. Sądu Rejonowego z dnia 3 marca 2009 roku, sygn. akt II K 115/09 za ciąg
przestępstw z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
popełnionych w dniu 25 października 2007 roku - na karę 4 miesięcy
pozbawienia wolności, której wykonanie warunkowo zawieszono na okres 2
lat próby;
6. Sądu Rejonowego z dnia 9 listopada 2010 roku, sygn. akt II K 636/10 za czyn
z art. 58 ust. 1 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k.
popełniony w okresie od lipca do sierpnia 2007 roku - na karę 6 miesięcy
pozbawienia wolności, za czyn z art. 62 ust. 3 ustawy j.w. popełniony w dniu
23 stycznia 2008 roku - na karę 1 miesiąca pozbawienia wolności oraz za
czyn z art. 286 § 1 k.k. w zw. z art. 12 k.k. popełniony w okresie od dnia 9
grudnia 2007 roku do dnia 22 stycznia 2008 roku - na karę roku i 6 miesięcy
pozbawienia wolności; orzeczono karę łączną w wymiarze roku i 8 miesięcy
pozbawienia wolności.
3
Od dnia 26 kwietnia 2010 r. skazany odbywa karę pozbawienia wolności
orzeczoną w sprawie II K 488/02, po przekazaniu z terytorium Wielkiej Brytanii na
podstawie europejskiego nakazu aresztowania w celu wykonania kar pozbawienia
wolności orzeczonych w sprawach II K 488/02, II K 636/11, VI K 560/07 i VI K
789/07.
W dniu 20 maja 2011 r., do Sądu Rejonowego wpłynął wniosek skazanego o
wydanie wyroku łącznego.
Sąd Rejonowy wyrokiem łącznym z dnia 7 listopada 2011 r. orzekł:
I. na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. i art. 89 § 1 a k.k. w zw. z art. 570
k.p.k. orzeczone kary pozbawienia wolności w sprawach VI K 872/07, II K
115/09 i II K 636/10 Sądu Rejonowego połączył i orzekł wobec skazanego M.
T. karę łączną w wymiarze roku i 8 (ośmiu) miesięcy pozbawienia wolności;
II. na podstawie art. 572 k.p.k. umorzył postępowanie karne w kwestii wydania
wyroku łącznego poprzez połączenie kar orzeczonych wyrokami Sądu
Rejonowego w sprawach II K 488/02, VI K 560/07 i VI K 789/07;
III. na podstawie art. 577 k.p.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia
wolności zaliczył skazanemu okresy odbytej kary pozbawienia wolności w
sprawach podlegających połączeniu;
IV. pozostałe rozstrzygnięcia zawarte w połączonych wyrokach, a nie objęte
wyrokiem łącznym pozostawił do odrębnego wykonania.
Wyrok ten nie został przez strony zaskarżony i uprawomocnił się w dniu 15
listopada 2011 r.
Postanowieniem z dnia 28 grudnia 2011 r., sygn. akt II K 283/11, Ko
1471/11, Sąd Rejonowy, na podstawie art. 607e § 1 i 2 k.p.k., nie zarządził
wykonania kary łącznej 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności.
Przesłanką tej decyzji był fakt, że przekazanie na podstawie ena nie
obejmowało wykonania kar orzeczonych w sprawach VI K 872/07 i II K 115/09, zaś
skazany oświadczył w dniu 20 grudnia 2011 r. (K.87), iż nie zrzeka się zasady
specjalności.
W dniu 4 czerwca 2012 r. wpłynęła do Sądu Najwyższego kasacja
Prokuratora Generalnego od prawomocnego wyroku łącznego Sądu Rejonowego z
dnia 7 listopada 2011 r., sygn. akt II K 283/11.
4
Zaskarżając wyrok w całości na korzyść skazanego M. T., Prokurator
Generalny zarzucił rażące i mające istotny wpływ na treść wyroku naruszenie
przepisów prawa karnego materialnego:
- art. 4 § 1 k.k. i art. 89 § 1a k.k. oraz art. 85 k.k. i art. 75 § 4 k.k. polegające
na zastosowaniu przez sąd ustawy nowej i orzeczeniu wobec skazanego, na
podstawie art. 89 § 1a k.k., bezwzględnej kary roku i 8 miesięcy pozbawienia
wolności, będącej wynikiem połączenia jednostkowych kar pozbawienia wolności
orzeczonych z warunkowym i bez warunkowego zawieszenia ich wykonania mimo,
iż w czasie popełnienia przestępstw obowiązywała ustawa względniejsza dla
skazanego, wykluczająca możliwość orzeczenia w takiej sytuacji kary łącznej
pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia jej wykonania, a nadto
terminy, w których możliwe było zarządzenie wykonania kar pozbawienia wolności
orzeczonych z warunkowym zawieszeniem ich wykonania już upłynęły i skazania te
zgodnie z art. 76 § 1 k.k. uległy zatarciu, a tym samym brak było warunków do
orzeczenia kary łącznej;
- art. 85 k.k. polegające na jego błędnej wykładni poprzez niezasadne
przyjęcie jako „pierwszego chronologicznie” w rozumieniu tego przepisu, wyroku
Sądu Rejonowego z dnia 27 marca 2008 roku, sygn. akt VI K 872/07, co
skutkowało nieprawidłowym połączeniem kar orzeczonych wyrokami Sądu
Rejonowego o sygn. VI K 872/07, II K 115/09 i II K 636/10 oraz niezasadnym
umorzeniem postępowania w przedmiocie połączenia kary orzeczonej wyrokiem
Sądu Rejonowego w sprawie sygn. VI K 9/07. W konkluzji skarżący wniósł o
uchylenie zaskarżonego wyroku łącznego i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania Sądowi Rejonowemu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Podniesione w kasacji zarzuty są zasadne w stopniu oczywistym, istotnie
zaskarżony wyrok łączny zapadł z rażącą obrazą przepisów prawa karnego
materialnego, wskazanych w zarzucie kasacji. Rzecz jednak w tym, że w realiach
sprawy kasacja, mimo wskazania, iż zaskarża wyrok na korzyść, jest w istocie
kasacją na niekorzyść skazanego. Zaskarżonym wyrokiem łącznym połączono
skazania M. T. wyrokami Sądu Rejonowego w sprawach VI K 631/10, VI K 872/07 i
VI K 115/09. Tymczasem przekazanie w ramach ena dotyczyło wykonania kary
jedynie w sprawie VI K 636/10. Z tego też powodu po uprawomocnieniu się
oczywiście wadliwego wyroku łącznego Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 28
5
grudnia 2011 r., sygn. II K 283/11, KO 147/11, na podstawie art. 607e § 1 i 2 k.p.k.
oraz wobec treści oświadczenia skazanego, iż nie zrzeka się zasady specjalności,
nie zarządził wykonania kary łącznej 1 roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności.
Oczywiste jest zatem, że w świetle powyższych uwarunkowań
uwzględnienie kasacji jako zasadnej prowadziłoby do orzekania na niekorzyść
skazanego. W sytuacji gdy przedmiotowy wyrok łączny uprawomocnił się w dniu 15
listopada 2011 r., zaś kasacja wniesiona została w dniu 4 czerwca 2012 r., pełne
zastosowanie ma norma określona w art. 524 § 3 k.p.k., dlatego też kasacja
podlegała oddaleniu.