Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 222/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Artymiuk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Andrzej Tomczyk
SSA del. do SN Jacek Błaszczyk
Protokolant Jolanta Włostowska
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Małgorzaty Wilkosz-Śliwy,
w sprawie P. K.
skazanego z art. 280 § 1 kk i innych
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 5 lutego 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść skazanego od
wyroku Sądu Rejonowego w G.
z dnia 24 lutego 2012 r.
uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę Sądowi
Rejonowemu w Ł. do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 24 lutego 2012 r., wydanym na posiedzeniu w trybie art.
343 § 6 k.p.k., w uwzględnieniu wniosku prokuratora, o którym mowa w art. 335 § 1
k.p.k., Sąd Rejonowy w G. uznał P. K. za winnego popełnienia zarzucanego mu
czynu polegającego na tym, że „w dniu 29 października 2011 roku w G., dokonał
rozboju na osobie D. N. w ten sposób, że używając wobec niego miotacza gazu,
oraz uderzając go rękami po całym ciele doprowadził go do stanu bezbronności
powodując obrażenia ciała w postaci otarcia naskórka z tyłu szyi z odciśniętym
splotem łańcuszka, obrzęku z krwawymi wybroczynami w okolicy za prawym
uchem, otarcia naskórka w okolicy prawej strony łopatki i innych naruszających
czynności narządu jego ciała na okres poniżej 7 dni, a następnie zabrał mu w celu
przywłaszczenia – po uprzednim zerwaniu z szyi – złoty łańcuszek z przewieszką z
wizerunkiem Matki Bożej, oraz telefon komórkowy m-ki Samsung o łącznej wartości
2500 zł na szkodę w/wymienionego pokrzywdzonego”, tj. przestępstwa określonego
w art. 280 § 1 k.k. w zb. z art. 157 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k., i za to skazał go
na uzgodnioną karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej
wykonania na okres próby 3 lat, oddając oskarżonego w tym czasie pod dozór
kuratora sądowego.
Wyrok ten uprawomocnił się w dniu 2 marca 2012 r.
W dniu 20 czerwca 2012 r. kasację w niniejszej sprawie, na niekorzyść
skazanego, wniósł – na podstawie art. 521 § 1 k.p.k. – Prokurator Generalny.
Zaskarżył on powołane wyżej orzeczenie w całości zarzucając „rażące i mające
istotny wpływ na treść wyroku naruszenie przepisów prawa procesowego – art. 343
§ 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k., polegające na uwzględnieniu przez sąd
wniosku prokuratora o skazanie P. K. bez przeprowadzenia rozprawy i orzeczenie
uzgodnionej z nim kary za występek zagrożony karą przekraczającą 10 lat, w
sytuacji gdy wydanie wyroku w tym trybie było niedopuszczalne”. Przy tak
sformułowanym zarzucie autor kasacji wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy Sądowi Rejonowemu w G. do ponownego rozpoznania.
Stanowisko to podtrzymał w toku rozprawy kasacyjnej uczestniczący w niej
prokurator, z tym że wniósł o przekazanie sprawy sądowi pierwszej instancji
właściwemu miejscowo.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Nie można odmówić racji Prokuratorowi Generalnemu, który w wywiedzionej
na niekorzyść skazanego kasacji podniósł, że wydany w niniejszej sprawie – w
3
trybie konsensualnym – wyrok zapadł z rażącym i mającym przy tym istotny wpływ
na jego treść naruszeniem wskazanych w zarzucie tego nadzwyczajnego środka
zaskarżenia przepisów prawa procesowego.
Zgodnie z regulacją art. 335 § 1 k.p.k. prokurator może umieścić w akcie
oskarżenia wniosek o wydanie, bez przeprowadzenia rozprawy, wyroku
skazującego i orzeczenie uzgodnionych z oskarżonym kary lub środka karnego,
wyłącznie wówczas, gdy przedmiotem postępowania jest występek zagrożony karą
nieprzekraczającą 10 lat pozbawienia wolności. Tymczasem oskarżony P. K. stanął
pod zarzutem popełnienia czynu z art. 280 § 1 k.k., którego górna granica
ustawowego zagrożenia określona została przez ustawodawcę na 12 lat
pozbawienia wolności.
Oczywiste w tym stanie rzeczy jest, że przy tak wadliwym – niespełniającym
warunku formalnego – wniosku, obowiązkiem sądu meriti było postąpienie po myśli
art. 343 § 7 k.p.k., a więc po stwierdzeniu, że nie zachodzą podstawy do jego
uwzględnienia, skierowanie sprawy do rozpoznania na zasadach ogólnych.
Procedując na posiedzeniu, Sąd powielił błąd prokuratora w wyniku czego doszło
do wydania zaskarżonego wyroku w niedopuszczalnym w tym wypadku trybie, a
tym samym uchybienia przepisom art. 343 § 7 k.p.k. w zw. z art. 335 § 1 k.p.k.
Trafność sformułowanego w kasacji zarzutu oraz jej wniesienie, na
niekorzyść skazanego, przed upływem terminu określonego w art. 524 § 3 k.p.k.,
implikowało jej uwzględnienie, uchylenie zaskarżonego orzeczenia i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania sądowi pierwszej instancji.
Ponieważ zgodnie z § 1 pkt 14 lit. a oraz § 2 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 5 października 2012 r. w sprawie zniesienia niektórych
sądów rejonowych (Dz. U. 2012, poz. 1121), z dniem 1 stycznia 2013 r. zniesiony
został Sąd Rejonowy w G., zaś sprawy z właściwości tego sądu przekazane zostały
do właściwości Sądu Rejonowego w Ł. (§ 3 pkt 19 lit a rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 25 października 2012 r. w sprawie ustalenia siedzib i
obszarów właściwości sądów apelacyjnych, sądów okręgowych i sądów rejonowych
– Dz. U. 2012, poz. 1223), tenże sąd i jego Wydział Karny Zamiejscowy w G.
wskazany został jako sąd instancji a quo właściwy miejscowo do ponowienia
procesu.
Procedując powtórnie Sąd ten rozpozna wniesiony przez prokuratora akt
oskarżenia przeciwko P. K. o czyn z art. 280 § 1 k.k. na zasadach ogólnych.
4
Z tych powodów orzeczono jak w części dyspozytywnej wyroku.