Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: WZ 2/13
POSTANOWIENIE
Dnia 7 lutego 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Edward Matwijów (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Jerzy Steckiewicz
SWSO del. do SN płk Krzysztof Mastalerz
Protokolant :Marcin Szlaga
po rozpoznaniu w Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 7 lutego 2013 r.,
zażalenia obrońcy oskarżonego A. O. na postanowienie Wojskowego Sądu
Okręgowego w W. z dnia 9 stycznia 2013 r., stwierdzającego sprzeczność
interesów oskarżonych A. O. i T. B.
p o s t a n o w i ł:
zaskarżone postanowienie uchylić.
UZASADNIENIE
Wojskowy Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 9 stycznia 2013 r. na
podstawie art. 85 § 2 k.p.k. stwierdził sprzeczność interesów oskarżonych chor. A.
O. oraz plut. rez. T. B., która uniemożliwia udział w niniejszej sprawie obrońców
adw. A. R., adw. M. G. i adw. P. D.
W uzasadnieniu swojej decyzji Sąd stwierdził, że w poprzednim procesie
(przed uchyleniem orzeczenia), wszyscy trzej obrońcy reprezentowali zarówno
oskarżonego A. O. jak i oskarżonego T. B.
2
Występująca w tej sprawie od początku procesu kolizja interesów pomiędzy
tymi oskarżonymi polega na tym, że oskarżony plut. rez. T. B. pomawia
oskarżonego chor. A. O. o wydanie rozkazu otwarcia ognia z moździerza kal. 60
mm w dniu 16 sierpnia 2007 r. w rejonie miejscowości N. w Afganistanie, czemu
oskarżony O. zaprzecza. W ocenie Sądu pierwszej instancji taka sytuacja
procesowa uniemożliwia dalszy łączny udział wszystkich trzech obrońców w
aktualnie prowadzonym postępowaniu.
Kolizji interesów o której była mowa wyżej nie zmienia fakt, że w toczącym
się obecnie postępowaniu, obu oskarżonych nie reprezentują już ci sami obrońcy.
Na to postanowienie zażalenie wniósł adw. P. D., który orzeczeniu temu
zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia,
mający wpływ na jego treść a polegający na bezzasadnym uznaniu przez Sąd
pierwszej instancji, iż istnieje sprzeczność interesów obrony oskarżonego A. O. i T.
B., których to oskarżonych obrońca ten reprezentuje. Tymczasem w aktualnej
sytuacji procesowej broni on tylko A. O.
Sąd Najwyższy zważył co następuje.
Zażalenie obrońcy zasługiwało na uwzględnienie.
Bezspornym jest fakt, że od początku postępowania w tej sprawie, w wyniku
wzajemnych pomówień pomiędzy oskarżonymi A. O. i T. B. zachodziła sprzeczność
interesów i że byli oni reprezentowani przez tych samych obrońców. Realizowana
zatem wobec oskarżonego O. i oskarżonego B. obrona przez tych samych
obrońców, w sposób rażący naruszała zakaz wynikający z treści art. 85 § 1 k.p.k.
Wbrew twierdzeniom autora zażalenia, jako obrońca oskarżonego A. O. nie
powinien on reprezentować oskarżonego T. B. na podstawie substytucji udzielonej
mu przez obrońców tego oskarżonego.
Jak wynika z okoliczności sprawy od czasu uchylenia orzeczenia i
przekazania jej do ponownego rozpoznania, nie została podjęta interwencja
rozwiązania sprzeczności interesów oskarżonych przez obrońców, ani też przez
samych oskarżonych, a także przez Sąd.
3
Podczas ponownego rozpoznania sprawy, na rozprawie w dniu 6 listopada
2012 r. oskarżony T. B. oświadczył, że wypowiedział pełnomocnictwo
dotychczasowym obrońcom adw. M. G. i adw. A. R. Jednocześnie wniósł o
wyznaczenie mu obrońcy z urzędu.
Zarządzeniem z dnia 12 listopada 2012 r. Prezes Wojskowego Sądu
Okręgowego w W. wyznaczył mu adw. W. L., jako obrońcę z urzędu.
W świetle przytoczonych wyżej okoliczności, w przedmiotowej sprawie nie
zachodzi taka sytuacja, iż aktualnie którykolwiek z obrońców pozostaje nadal przy
obronie obu oskarżonych, pomiędzy którymi istnieje kolizja interesów, co
uzasadniałoby podjęcie decyzji w trybie art. 85 § 2 k.p.k.
W ocenie Sądu Najwyższego brak było podstaw do ingerencji Sądu w trybie
art. 85 § 2 k.p.k. również z tego powodu, iż ukształtowana wadliwie w poprzednim
procesie obrona oskarżonych może rzutować na obecnie ukształtowaną obronę
osk. A. O. i T. B.
Z przytoczonych wyżej względów Sąd Najwyższy postanowił jak na wstępie.

WZ 2/13

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Pełny tekst orzeczenia