Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KK 11/13
POSTANOWIENIE
Dnia 20 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Dołhy
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 kpk
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 20 marca 2013 r.,
sprawy M. R.
skazanego z art. 178 § 1 i in. kk
z powodu kasacji, wniesionej przez obrońcę skazanego,
od wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 9 sierpnia 2012 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w K.
z dnia 20 marca 2012 r.;
p o s t a n o w i ł
1. oddala kasację jako oczywiście bezzasadną;
2. kosztami sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża
skazanego.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w K., wyrokiem z dnia 20 marca 2012 r. uznał M. R. winnym
popełnienia przestępstw: 1) z art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178§ 1 k.k. – za co
wymierzył mu karę 3 lat pozbawienia wolności, na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł
zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 10 lat, orzekł
środki z art. 43 § 3 i art. 46 § 1 k.k.; 2) z art. 178a § 1 k.k. – za co wymierzył mu
karę 6 miesięcy pozbawienia wolności, na podstawie art. 42 § 2 k.k. orzekł zakaz
prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 2 lat; łącznie na karę 3
lat pozbawienia wolności i zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych
na okres 10 lat.
2
W apelacji od tego wyroku obrońca oskarżonego podniósł zarzuty obrazy
przepisów postępowania – art. 7 i art. 5 § 2 k.p.k., obrazy prawa materialnego – art.
28 § 1 k.k., art. 34 § 1 k.k. oraz rażącej surowości kary.
Sąd Okręgowy w O., wyrokiem z dnia 9 sierpnia 2012 r. zaskarżony wyrok
utrzymał w mocy, uznając apelację za oczywiście bezzasadną.
W kasacji od tego wyroku obrońca skazanego zarzucił:
1. rażące naruszenie przepisów postępowania art. 7 k.p.k. i 5 § 2 k.p.k. poprzez
oparcie się na wynikach opinii biegłych z zakresu toksykologii, wskazujących na
różnicę pomiędzy stężeniem THC we krwi oskarżonego, pomiędzy czasem
kiedy oskarżony spowodował wypadek, a czasem jej pobierania, pomimo iż z
samych opinii biegłych wynika, że brak jest jednoznacznej wiedzy, która
pozwalałaby na ustalenie jednoznacznej metody badawczej i uzyskanie
bezdyskusyjnych wyników badań, a przez to rozstrzygnięcie na niekorzyść
oskarżonego nie dających się usnąć wątpliwości, w szczególności okoliczności,
czy w trakcie wypadku i bezpośrednio przed nim, był on pod wpływem środka
odurzającego, czy też tylko po jego użyciu, co miało istotny wpływ na wynik
postępowania, albowiem doprowadziło do wydania wyroku skazującego za
czyny art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 178 § 1 k.k. oraz z art. 178a § 1 k.k.,
2. rażące naruszenie przepisów prawa materialnego art. 54 § 1 k.k. poprzez
niezastosowanie tego przepisu, pomimo ustawowego nakazu i wymierzeniu
oskarżonemu kary z uwzględnieniem w pierwszej kolejności jej celów
represyjnych i sprawiedliwościowych, a dopiero w dalszej części celu
wychowawczego, co miało istotny wpływ na wynik postępowania, albowiem
doprowadziło do wymierzenia kary pozbawienia wolności bez zachowania
priorytetu wychowawczego celu kary, wobec sprawcy młodocianego i
odstąpieniu od wskazania na czym ma polegać ów walor w przypadku
wymierzenia kary bezwzględnego pozbawienia wolności.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie
sprawy Sądowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania.
W pisemnej odpowiedzi na kasację Prokurator Okręgowy w O. wniósł o jej
oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacja jest oczywiście bezzasadna.
3
Porównanie zarzutów apelacji i kasacji w sposób jednoznaczny wskazuje, że
kasacja jest powieleniem apelacji, jej zarzutów opisanych w pkt 1 i 3. Treść zarzutu
1 kasacji sprowadza się do kwestionowania ustaleń faktycznych dotyczących
znajdowania się oskarżonego pod wpływem środka odurzającego, zaś treść
zarzutu z pkt 2 odnosi się wprost do wymiaru kary. Oczywiste jest zatem, że
zarzuty kasacji stanowią próbę obejścia zakazu kwestionowania ustaleń
faktycznych na etapie postępowania kasacyjnego oraz wymiaru kary.
Sąd Odwoławczy dokonał prawidłowej kontroli orzeczenia
pierwszoinstancyjnego odnosząc się do wszystkich zarzutów i wniosków apelacji, o
czym dobitnie świadczy uzasadnienie sporządzone w sposób odpowiadający
standardowi określonemu w art. 457 § 3 k.p.k.
Podzielając argumentację prokuratora, przedstawioną w pisemnej
odpowiedzi na kasację, Sąd Najwyższy oddalił kasację jako oczywiście
bezzasadną.