III KO 54/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-06-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KO 54/12
POSTANOWIENIE
Dnia 20 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie A. K.
o wznowienie postępowania
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 20 marca 2013 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego III Wydziału Izby Karnej Sądu Najwyższego z
dnia 14 stycznia 2013 r.,
o uznaniu za bezskuteczny wniosku o wznowienie postępowania
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 14 stycznia 2013 r. Przewodniczący III Wydziału Izby
Karnej Sądu Najwyższego na podstawie art. 120 § 2 k.p.k. uznał za bezskuteczny
wniosek A. K. z dnia 7 maja 2012 r. o wznowienie postępowania. Powodem takiej
decyzji było stwierdzenie, że skazany nie uzupełnił w zakreślonym terminie braku
formalnego wniosku poprzez jego sporządzenie i podpisanie przez adwokata z
wyboru. Do uzupełnienia tego braku skazany został zaś wezwany zarządzeniem z
dnia 21 listopada 2012 r., po tym jak wyznaczony z urzędu obrońca złożył opinię o
braku podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania.
Powyższe zarządzenie zaskarżył skazany i zarzucając mu naruszenie art. 45
ust. 1 Konstytucji RP i „Wstępu do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka art. 6
Europejskiej Konwencji Praw Człowieka”, wniósł o uchylenie zaskarżonego
zarządzenia i nadanie (biegu) wnioskowi o wznowienie postępowania oraz
2
„dopuszczenie dowodów wskazanych w uzasadnieniu nin. zażalenia, na
okoliczności tam powołane”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest bezzasadne.
Skarżący nie podważa bowiem, leżącego u podstaw zaskarżonego
zarządzenia, ustalenia że wniosek o wznowienie postępowania nie spełnia warunku
formalnego określonego w art. 545 § 2 k.p.k., to jest wymagania, aby sporządzony
został i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Ustalenie to na gruncie
obowiązującego prawa skutkuje zaś odmową przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania.
W zażaleniu nie kwestionuje się również przebiegu postępowania w sprawie,
w tym faktu wyznaczenia skazanemu obrońcy z urzędu w celu ewentualnego
sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania, a także nie uzupełnia w
zakreślonym terminie braku formalnego tego wniosku poprzez jego sporządzenie i
podpisanie przez adwokata z wyboru.
W tej sytuacji złożone zażalenie nie może przynieść pożądanego przez
skarżącego rezultatu. W istocie jedynym sposobem skutecznego zakwestionowania
zaskarżonego zarządzenia byłoby bowiem wykazanie, że zgodnie z wymogami
prawa procesowego wniosek o wznowienie postępowania został sporządzony
przez adwokata lub radcę prawnego, a skazany tego nie uczynił. Dlatego brak jest
podstaw do wzruszenia tego zarządzenia.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 20 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie A. K.
o wznowienie postępowania
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 20 marca 2013 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego III Wydziału Izby Karnej Sądu Najwyższego z
dnia 14 stycznia 2013 r.,
o uznaniu za bezskuteczny wniosku o wznowienie postępowania
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 14 stycznia 2013 r. Przewodniczący III Wydziału Izby
Karnej Sądu Najwyższego na podstawie art. 120 § 2 k.p.k. uznał za bezskuteczny
wniosek A. K. z dnia 7 maja 2012 r. o wznowienie postępowania. Powodem takiej
decyzji było stwierdzenie, że skazany nie uzupełnił w zakreślonym terminie braku
formalnego wniosku poprzez jego sporządzenie i podpisanie przez adwokata z
wyboru. Do uzupełnienia tego braku skazany został zaś wezwany zarządzeniem z
dnia 21 listopada 2012 r., po tym jak wyznaczony z urzędu obrońca złożył opinię o
braku podstaw do sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania.
Powyższe zarządzenie zaskarżył skazany i zarzucając mu naruszenie art. 45
ust. 1 Konstytucji RP i „Wstępu do Europejskiej Konwencji Praw Człowieka art. 6
Europejskiej Konwencji Praw Człowieka”, wniósł o uchylenie zaskarżonego
zarządzenia i nadanie (biegu) wnioskowi o wznowienie postępowania oraz
2
„dopuszczenie dowodów wskazanych w uzasadnieniu nin. zażalenia, na
okoliczności tam powołane”.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest bezzasadne.
Skarżący nie podważa bowiem, leżącego u podstaw zaskarżonego
zarządzenia, ustalenia że wniosek o wznowienie postępowania nie spełnia warunku
formalnego określonego w art. 545 § 2 k.p.k., to jest wymagania, aby sporządzony
został i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Ustalenie to na gruncie
obowiązującego prawa skutkuje zaś odmową przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania.
W zażaleniu nie kwestionuje się również przebiegu postępowania w sprawie,
w tym faktu wyznaczenia skazanemu obrońcy z urzędu w celu ewentualnego
sporządzenia wniosku o wznowienie postępowania, a także nie uzupełnia w
zakreślonym terminie braku formalnego tego wniosku poprzez jego sporządzenie i
podpisanie przez adwokata z wyboru.
W tej sytuacji złożone zażalenie nie może przynieść pożądanego przez
skarżącego rezultatu. W istocie jedynym sposobem skutecznego zakwestionowania
zaskarżonego zarządzenia byłoby bowiem wykazanie, że zgodnie z wymogami
prawa procesowego wniosek o wznowienie postępowania został sporządzony
przez adwokata lub radcę prawnego, a skazany tego nie uczynił. Dlatego brak jest
podstaw do wzruszenia tego zarządzenia.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.