II KZ 11/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-04-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:VIII K …/95
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KZ 11/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
w sprawie B. M.
skazanego z art. 11 § 1 dkk w zw. z art. 208 dkk w zw. z art. 60 § 1 dkk i inne
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 27 marca 2013 r.,
zażalenia skazanego na zarządzenie Sądu Apelacyjnego w .z dnia 7 marca 2013 r.,
odmawiające przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Do Sądu Apelacyjnego w Ł. wpłynął wniosek skazanego B. M. o wznowienie
postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego
w Ł. z dnia 6 lutego 1996 r., utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Wojewódzkiego
w Ł .z dnia 20 czerwca 1996 r.
Zarządzeniem z dnia 21 grudnia 2012 r., Sąd Apelacyjny w Ł. wyznaczył ww.
skazanemu obrońcę z urzędu w celu zbadania akt sprawy Sądu Rejonowego o
sygn. VIII K …/95 i ewentualnego sporządzenia wniosku lub złożenia oświadczenia
przewidzianego w art. 84 § 3 k.p.k. (k. 495, t. III).
Wyznaczony z urzędu obrońca złożył do akt sprawy oświadczenie w trybie
art. 84 § 3 k.p.k. odmawiające sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie
postępowania w sprawie dotyczącej skazanego wobec braku podstaw do jego
wniesienia (k. 504, t. III). Wobec powyższego, Sąd Apelacyjny zarządzeniem z dnia
25 stycznia 2013 r. (k. 507, t. III) na podstawie art. 120 k.p.k. w zw. z art. 545 § 2
k.p.k. wezwał B. M. do usunięcia braku formalnego wniosku o wznowienie
2
postępowania poprzez sporządzenie i podpisanie przez adwokata ustanowionego z
wyboru. Brak formalny nie został skutecznie usunięty przez skazanego, co
skutkowało wydaniem zarządzenia przez Sąd Apelacyjny z dnia 7 marca 2013 r.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył skazany podnosząc, że przebywa
obecnie w areszcie śledczym i nie jest tam zatrudniony. Nie posiada środków
finansowych, ani majątku. Nadto nie może liczyć na pomoc najbliższych gdyż jego
rodzice nie żyją.
Sąd Najwyższy zaważył, co następuje:
Zażalenie skazanego nie jest zasadne, a podniesione w nim argumenty nie
mogą skutecznie podważyć decyzji Sądu Apelacyjnego.
W pierwszej kolejności wyjaśnić należy skarżącemu, wobec zawarcia w
treści zażalenia obszernej argumentacji dotyczącej zasadności podstaw wniosku o
wznowienie postępowania, że błędnie postrzega on rolę sądu odwoławczego
wypowiadającego się w przedmiotowej kwestii. Rolą Sądu Najwyższego
rozstrzygającego w niniejszym postępowaniu jest przede wszystkim
skontrolowanie, czy zaskarżone zarządzenie znajduje oparcie w przepisach prawa.
Sąd Najwyższy nie może badać zasadności skazania, jak też istnienia przesłanek
do wznowienia postępowania.
Analiza akt sprawy przeprowadzona pod kątem prawidłowości zaskarżonego
zarządzenia dowiodła tymczasem, że jest ono zgodne z prawem.
Z treści art. 545 § 2 k.p.k. jednoznacznie wynika, że „wniosek o wznowienie
postępowania, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i
podpisany przez adwokata albo radcę prawnego”.
Słusznie zatem Sąd Apelacyjny uznał, że wniosek skazanego o wznowienie
postępowania dotknięty jest brakiem formalnym, co skutkować musiało odmową
jego przyjęcia. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że umożliwiono przecież
skazanemu skorzystanie z pomocy prawnej wyznaczonego obrońcy z urzędu, zaś
fakt, że skazany nie był zadowolony stanowiskiem wyrażonym w opinii o braku
podstaw do sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania, nie
narzuca konieczności wyznaczenia kolejnego adwokata z urzędu do badania
podstaw wniosku.
Skazany prawidłowo został wezwany do usunięcia braku formalnego
poprzez sporządzenie i podpisanie wniosku o wznowienie postępowania przez
obrońcę z wyboru. Podnoszone przez B. M. argumenty o słabej kondycji finansowej
3
związanej z brakiem zatrudnienia w areszcie śledczym, nie są w stanie skutecznie
podważyć trafnej decyzji Sądu Apelacyjnego podjętej w zaskarżonym zarządzeniu.
Nadmienić jedynie należy, że złożenie wniosku o wznowienie postępowania
na korzyść nie jest ograniczone żadnym terminem, zatem skazany może to uczynić
w przyszłości po zebraniu odpowiednich środków finansowych i zleceniu
sporządzenia wniosku ustanowionemu przez siebie adwokatowi.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
w sprawie B. M.
skazanego z art. 11 § 1 dkk w zw. z art. 208 dkk w zw. z art. 60 § 1 dkk i inne
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 27 marca 2013 r.,
zażalenia skazanego na zarządzenie Sądu Apelacyjnego w .z dnia 7 marca 2013 r.,
odmawiające przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Do Sądu Apelacyjnego w Ł. wpłynął wniosek skazanego B. M. o wznowienie
postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego
w Ł. z dnia 6 lutego 1996 r., utrzymanego w mocy wyrokiem Sądu Wojewódzkiego
w Ł .z dnia 20 czerwca 1996 r.
Zarządzeniem z dnia 21 grudnia 2012 r., Sąd Apelacyjny w Ł. wyznaczył ww.
skazanemu obrońcę z urzędu w celu zbadania akt sprawy Sądu Rejonowego o
sygn. VIII K …/95 i ewentualnego sporządzenia wniosku lub złożenia oświadczenia
przewidzianego w art. 84 § 3 k.p.k. (k. 495, t. III).
Wyznaczony z urzędu obrońca złożył do akt sprawy oświadczenie w trybie
art. 84 § 3 k.p.k. odmawiające sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie
postępowania w sprawie dotyczącej skazanego wobec braku podstaw do jego
wniesienia (k. 504, t. III). Wobec powyższego, Sąd Apelacyjny zarządzeniem z dnia
25 stycznia 2013 r. (k. 507, t. III) na podstawie art. 120 k.p.k. w zw. z art. 545 § 2
k.p.k. wezwał B. M. do usunięcia braku formalnego wniosku o wznowienie
2
postępowania poprzez sporządzenie i podpisanie przez adwokata ustanowionego z
wyboru. Brak formalny nie został skutecznie usunięty przez skazanego, co
skutkowało wydaniem zarządzenia przez Sąd Apelacyjny z dnia 7 marca 2013 r.
Na powyższe zarządzenie zażalenie złożył skazany podnosząc, że przebywa
obecnie w areszcie śledczym i nie jest tam zatrudniony. Nie posiada środków
finansowych, ani majątku. Nadto nie może liczyć na pomoc najbliższych gdyż jego
rodzice nie żyją.
Sąd Najwyższy zaważył, co następuje:
Zażalenie skazanego nie jest zasadne, a podniesione w nim argumenty nie
mogą skutecznie podważyć decyzji Sądu Apelacyjnego.
W pierwszej kolejności wyjaśnić należy skarżącemu, wobec zawarcia w
treści zażalenia obszernej argumentacji dotyczącej zasadności podstaw wniosku o
wznowienie postępowania, że błędnie postrzega on rolę sądu odwoławczego
wypowiadającego się w przedmiotowej kwestii. Rolą Sądu Najwyższego
rozstrzygającego w niniejszym postępowaniu jest przede wszystkim
skontrolowanie, czy zaskarżone zarządzenie znajduje oparcie w przepisach prawa.
Sąd Najwyższy nie może badać zasadności skazania, jak też istnienia przesłanek
do wznowienia postępowania.
Analiza akt sprawy przeprowadzona pod kątem prawidłowości zaskarżonego
zarządzenia dowiodła tymczasem, że jest ono zgodne z prawem.
Z treści art. 545 § 2 k.p.k. jednoznacznie wynika, że „wniosek o wznowienie
postępowania, jeżeli nie pochodzi od prokuratora, powinien być sporządzony i
podpisany przez adwokata albo radcę prawnego”.
Słusznie zatem Sąd Apelacyjny uznał, że wniosek skazanego o wznowienie
postępowania dotknięty jest brakiem formalnym, co skutkować musiało odmową
jego przyjęcia. Zaznaczyć w tym miejscu należy, że umożliwiono przecież
skazanemu skorzystanie z pomocy prawnej wyznaczonego obrońcy z urzędu, zaś
fakt, że skazany nie był zadowolony stanowiskiem wyrażonym w opinii o braku
podstaw do sporządzenia i podpisania wniosku o wznowienie postępowania, nie
narzuca konieczności wyznaczenia kolejnego adwokata z urzędu do badania
podstaw wniosku.
Skazany prawidłowo został wezwany do usunięcia braku formalnego
poprzez sporządzenie i podpisanie wniosku o wznowienie postępowania przez
obrońcę z wyboru. Podnoszone przez B. M. argumenty o słabej kondycji finansowej
3
związanej z brakiem zatrudnienia w areszcie śledczym, nie są w stanie skutecznie
podważyć trafnej decyzji Sądu Apelacyjnego podjętej w zaskarżonym zarządzeniu.
Nadmienić jedynie należy, że złożenie wniosku o wznowienie postępowania
na korzyść nie jest ograniczone żadnym terminem, zatem skazany może to uczynić
w przyszłości po zebraniu odpowiednich środków finansowych i zleceniu
sporządzenia wniosku ustanowionemu przez siebie adwokatowi.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji.