Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II KZ 7/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
w sprawie A. K.
skazanego z art. 178 a § 1 kk,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 27 marca 2013 r.,
zażalenia skazanego na postanowienie Sądu Okręgowego w W.
z dnia 15 stycznia 2013 r., o odmowie przywrócenia terminu do złożenia wniosku o
sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w W. z dnia 15
listopada 2012 r.
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie.
UZASADNIENIE
Sąd Okręgowy w W., po rozpoznaniu apelacji wniesionej przez oskarżonego
A. K., wyrokiem z dnia 15 listopada 2012 r., utrzymał w mocy wyrok Sądu
Rejonowego z dnia 25 czerwca 2012 r., którym to wyrokiem oskarżony skazany
został za czyn z art. 178a § 1 k.k., na karę grzywny w wysokości 200 stawek
dziennych po 10 zł każda stawka. Orzeczono także wobec ww. zakaz
prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat (art. 42 § 2 k.k.)
oraz zaliczono na poczet tegoż zakazu okres zatrzymania prawa jazdy od 18
stycznia 2009 r. do dnia 13 listopada 2009 r. Nadto rozstrzygnięto o śladach
osmologicznych i kosztach sądowych.
W dniu 19 listopada 2012 r. do Sądu odwoławczego wpłynęło pismo
skazanego zatytułowane „wniosek o wydanie odpisu wyroku” (k.362, t. II). Z
2
informacji znajdującej się na tym piśmie wynika, że skazanemu wydano odpis
orzeczenia zgodnie z wnioskiem. Następnie w dniu 23 listopada 2012 r. skazany
wystosował pismo „wniosek”, w którym domagał się sporządzenia na piśmie
uzasadnienia wyroku z dnia 15 listopada 2012 r. i przesłania jego odpisu w celu
sporządzenia kasacji do Sądu Najwyższego (k. 363, t. II).
Zarządzeniem z dnia 26 listopada 2012 r. odmówiono A. K. przyjęcia wniosku
o doręczenie odpisu wyroku wraz z uzasadnieniem złożonego dnia 23 listopada
2012 r. (k. 364, t. II) albowiem wniosek o uzasadnienie ww. złożył po upływie 7
dniowego terminu zawitego określonego w art. 524 § 1 k.p.k.
W dniu 18 grudnia 2012 r. do Sądu odwoławczego wpłynął kolejny wniosek
skazanego, tym razem o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o
sporządzenie uzasadnienia wyroku (k. 367, t. II). Skazany podniósł w nim, że
niedotrzymanie terminu zawitego zostało spowodowane jego chorobą, złym stanem
zdrowia.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 15 stycznia 2013 r. Sąd Okręgowy w W.,
na podstawie art. 126 § k.p.k. (a contrario) wniosku skazanego nie uwzględnił
argumentując, iż A. K. nie uzasadnił w sposób wystarczający i przekonywający
powodów uchybienia terminowi. Na powyższe postanowienie zażalenie złożył
skazany podnosząc niechęć Sądu odwoławczego do złożenia przez niego kasacji
oraz podkreślając, że zaświadczenie lekarskie, które złożył do akt sprawy powinno
być wystarczającym usprawiedliwieniem niemożności złożenia wniosku o
uzasadnienie wyroku w terminie. Zdaniem skarżącego w dostateczny sposób
wykazał okoliczność, która skutkowała uchybieniem ustawowemu terminowi.
W dniu 21 lutego 2013 r. Sąd Okręgowy w W. na zasadzie art. 463 § 1 k.p.k.
zażalenia nie uwzględnił i przekazał je do rozpoznania Sądowi Najwyższemu w
Warszawie (k. 378, t. II).
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie skazanego oraz podniesione w nim argumenty nie zasługują na
uwzględnienie.
Analiza akt sprawy bezspornie dowodzi, że wniosek skazanego o doręczenie
mu odpisu wyroku Sądu drugiej instancji wraz z uzasadnieniem złożony został po
upływie terminu zawitego określonego w art. 524 § 1 zd. 2 k.p.k., co nastąpiło w
dniu 23 listopada 2012 r. A. K. nie był obecny na ogłoszeniu wyroku (chociaż
uczestniczył w rozprawie apelacyjnej – k. 359, t. II), najwyraźniej posiadał wiedzę o
3
terminie i sposobie zaskarżenia orzeczenia Sądu Okręgowego w W., skoro
okoliczności tej nie kwestionuje.
Stwierdzić należy, że podnoszone przez niego argumenty dotyczące złego
stanu zdrowia, jako okoliczności usprawiedliwiające uchybienie terminowi nie
zasługują na uwzględnienie.
Jak trafnie ustalił Sąd Okręgowy skazany nie wykazał, że niedotrzymanie
wykonania przedmiotowej czynności procesowej nastąpiło z przyczyn od niego
niezależnych. Tak sformułowanej oceny nie podważa załączone do akt sprawy
zwolnienie lekarskie (k. 368, t. II). Wynika z niego bowiem, że ww. przebywał na
zwolnieniu od 12 listopada 2012 r. do 25 listopada 2012 r. Stan jego zdrowia
pozwolił mu na uczestniczenie w dniu 15 listopada 2012 r. w rozprawie apelacyjnej
oraz jak wynika z k. 362, t. II osobistego złożenia wniosku i odebrania odpisu
żądanego wyroku w dniu 19 listopada 2012r.
Nie są zatem przekonujące argumenty związane ze stanem zdrowia
skazanego, które w jego ocenie miałyby uzasadniać podjęcie przez sąd decyzji po
myśli art. 126 § 1 k.p.k. Skuteczność wniosku o przywrócenie terminu zawitego
wymaga wykazania, że jego niedotrzymanie nastąpiło z przyczyn od strony
niezależnych, zaś uprawdopodobnienie takich przyczyn obciąża podmiot, który
wywodzi z tego skutki prawne. Tymczasem skazany nie przedstawił racjonalnego
dowodu uzasadniającego niedotrzymanie terminu zawitego, podchodząc w sposób
jedynie wybiórczy do udzielonego mu zwolnienia lekarskiego.
Uwzględniając całokształt przeprowadzonych wyżej rozważań, a tym samym
nie znajdując podstaw do podważenia merytorycznej trafności zaskarżonego
postanowienia, orzeczono jak na wstępie.