III KK 82/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:16-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KK 82/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Dorota Rysińska
SSN Eugeniusz Wildowicz
Protokolant Teresa Jarosławska
w sprawie J. B.
skazanego z art. 279 § 1 k.k. i 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i 64 § 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 kpk
w dniu 11 kwietnia 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w O. ,
z dnia 14 listopada 2011 r.,
uchyla zaskarżony wyrok co do czynu z pkt I (pkt I części
dyspozytywnej) i przekazuje sprawę w tym zakresie Sądowi
Rejonowemu w O., do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w O., wyrokiem z dnia 14 listopada 2011 r., uznał J. B. za
winnego trzech czynów, w tym przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. i 288 § 1 k.k. w zw.
z art. 11 § 2 k.k. i 64 § 2 k.k.(pkt. I), za które na podstawie art. 279 § 1 k.k.
wymierzył karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, a następnie karę łączną
roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, powstałą z połączenia powyższej
2
jednostkowej kary oraz kar 6 miesięcy i 4 miesięcy pozbawienia, wymierzonych za
pozostałe czyny.
Wyrok ten uprawomocnił się dnia 2 lutego 2012 r.
Kasację od wyroku w zakresie skazania za czyn wyczerpujący dyspozycję
art. 279 § 1 k.k. i 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i 64 § 2 k.k. na korzyść J. B.
złożył Rzecznik Praw Obywatelskich, zarzucając „rażące i mające istotny wpływ na
jego treść naruszenie prawa karnego materialnego, to jest art. 64 § 2 k.k.,
polegające na zastosowaniu tego przepisu, mimo braku ustawowych przesłanek do
przyjęcia, że oskarżony J. B. popełnił przypisany mu w punkcie I orzeczenia czyn w
warunkach powrotu do przestępstwa, określonych w tym przepisie”, po czym wniósł
o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie
Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Skarga kasacyjna jest oczywiście zasadna. Trafnie wywodzono w niej, że
wyrok Sądu I instancji zapadł z rażącym naruszeniem prawa karnego materialnego,
w sposób wskazany w petitum kasacji, co miało istotny wpływ na jego treść.
Zgodnie z treścią art. 64 § 2 k.k., zakwalifikowanie przestępstwa jako
popełnionego w warunkach tzw. recydywy wielokrotnej uzależnione jest m.in. od
wykazania, że sprawca był uprzednio skazany za przestępstwo popełnione w
warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k.
Jak wynika z treści wyroku Sądu Rejonowego, Sąd ten uznał, że oskarżony
popełnił czyn wymieniony w punkcie I wyroku w warunkach art. 64 § 2 k.k., gdyż
czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat, po odbyciu co najmniej roku kary
pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, co wynika, zdaniem
Sądu Rejonowego, z wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 24 września 2001 roku,
którym to wyrokiem łącznym oskarżonemu wymierzono karę łączną 9 lat
pozbawienia wolności, odbytą przez niego w okresie od 11 sierpnia 1999 r. do 11
sierpnia 2008 r.
W opisie przypisanego oskarżonemu czynu Sąd Rejonowy nie wskazał, że
oskarżony był uprzednio skazany w warunkach art. 64 § 1 k.k. Nadto, wyrok Sądu
Okręgowego w O. z dnia 24 września 2001 roku, który jest wyrokiem łącznym,
obejmuje skazania za trzy czyny. Żaden z wymienionych w tym wyroku czynów nie
został popełniony przez oskarżonego w warunkach art. 64 § 1 k.k. W konsekwencji,
nie było podstaw do zakwalifikowania przez Sąd Rejonowy przypisanego
3
oskarżonemu w punkcie I wyroku czynu, jako przestępstwa popełnionego w
warunkach art. 64 § 2 k.k. Czyn ten mógł zostać zakwalifikowany jako przestępstwo
dokonane w warunkach tzw. recydywy zwykłej, o której mowa w art. 64 § 1 k.k.
Wskazane w kasacji rażące naruszenie prawa karnego materialnego,
którego dopuścił się Sąd Rejonowy, miało istotny wpływ na treść zaskarżonego
orzeczenia w zakresie opisu czynu, jego kwalifikacji prawnej, wymiaru kary i
unormowań odnoszących się do jej wykonania (np. w art. 78 § 2 k.k. w zw. z art. 79
§ 1 kk.)
Dlatego należało uchylić wyrok w zaskarżonej części. Rozstrzygnięcie
kasatoryjne co do czynu z pkt I z mocy prawa powodowało uchylenie orzeczenia o
karze łącznej pozbawienia wolności.
Ponownie rozpoznając Sąd Rejonowy będzie przywiązywał tyle samo uwagi
do opisu zarzucanego czynu co do jego kwalifikacji prawnej, proponowanych tylko
przez oskarżyciela, a więc nie wiążących Sądu.
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 11 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Krzysztof Cesarz (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Dorota Rysińska
SSN Eugeniusz Wildowicz
Protokolant Teresa Jarosławska
w sprawie J. B.
skazanego z art. 279 § 1 k.k. i 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i 64 § 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w trybie art. 535 § 5 kpk
w dniu 11 kwietnia 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść skazanego
od wyroku Sądu Rejonowego w O. ,
z dnia 14 listopada 2011 r.,
uchyla zaskarżony wyrok co do czynu z pkt I (pkt I części
dyspozytywnej) i przekazuje sprawę w tym zakresie Sądowi
Rejonowemu w O., do ponownego rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w O., wyrokiem z dnia 14 listopada 2011 r., uznał J. B. za
winnego trzech czynów, w tym przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. i 288 § 1 k.k. w zw.
z art. 11 § 2 k.k. i 64 § 2 k.k.(pkt. I), za które na podstawie art. 279 § 1 k.k.
wymierzył karę roku i 4 miesięcy pozbawienia wolności, a następnie karę łączną
roku i 8 miesięcy pozbawienia wolności, powstałą z połączenia powyższej
2
jednostkowej kary oraz kar 6 miesięcy i 4 miesięcy pozbawienia, wymierzonych za
pozostałe czyny.
Wyrok ten uprawomocnił się dnia 2 lutego 2012 r.
Kasację od wyroku w zakresie skazania za czyn wyczerpujący dyspozycję
art. 279 § 1 k.k. i 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i 64 § 2 k.k. na korzyść J. B.
złożył Rzecznik Praw Obywatelskich, zarzucając „rażące i mające istotny wpływ na
jego treść naruszenie prawa karnego materialnego, to jest art. 64 § 2 k.k.,
polegające na zastosowaniu tego przepisu, mimo braku ustawowych przesłanek do
przyjęcia, że oskarżony J. B. popełnił przypisany mu w punkcie I orzeczenia czyn w
warunkach powrotu do przestępstwa, określonych w tym przepisie”, po czym wniósł
o uchylenie wyroku w zaskarżonej części i przekazanie sprawy w tym zakresie
Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Skarga kasacyjna jest oczywiście zasadna. Trafnie wywodzono w niej, że
wyrok Sądu I instancji zapadł z rażącym naruszeniem prawa karnego materialnego,
w sposób wskazany w petitum kasacji, co miało istotny wpływ na jego treść.
Zgodnie z treścią art. 64 § 2 k.k., zakwalifikowanie przestępstwa jako
popełnionego w warunkach tzw. recydywy wielokrotnej uzależnione jest m.in. od
wykazania, że sprawca był uprzednio skazany za przestępstwo popełnione w
warunkach określonych w art. 64 § 1 k.k.
Jak wynika z treści wyroku Sądu Rejonowego, Sąd ten uznał, że oskarżony
popełnił czyn wymieniony w punkcie I wyroku w warunkach art. 64 § 2 k.k., gdyż
czynu tego dopuścił się w ciągu pięciu lat, po odbyciu co najmniej roku kary
pozbawienia wolności za umyślne przestępstwo podobne, co wynika, zdaniem
Sądu Rejonowego, z wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 24 września 2001 roku,
którym to wyrokiem łącznym oskarżonemu wymierzono karę łączną 9 lat
pozbawienia wolności, odbytą przez niego w okresie od 11 sierpnia 1999 r. do 11
sierpnia 2008 r.
W opisie przypisanego oskarżonemu czynu Sąd Rejonowy nie wskazał, że
oskarżony był uprzednio skazany w warunkach art. 64 § 1 k.k. Nadto, wyrok Sądu
Okręgowego w O. z dnia 24 września 2001 roku, który jest wyrokiem łącznym,
obejmuje skazania za trzy czyny. Żaden z wymienionych w tym wyroku czynów nie
został popełniony przez oskarżonego w warunkach art. 64 § 1 k.k. W konsekwencji,
nie było podstaw do zakwalifikowania przez Sąd Rejonowy przypisanego
3
oskarżonemu w punkcie I wyroku czynu, jako przestępstwa popełnionego w
warunkach art. 64 § 2 k.k. Czyn ten mógł zostać zakwalifikowany jako przestępstwo
dokonane w warunkach tzw. recydywy zwykłej, o której mowa w art. 64 § 1 k.k.
Wskazane w kasacji rażące naruszenie prawa karnego materialnego,
którego dopuścił się Sąd Rejonowy, miało istotny wpływ na treść zaskarżonego
orzeczenia w zakresie opisu czynu, jego kwalifikacji prawnej, wymiaru kary i
unormowań odnoszących się do jej wykonania (np. w art. 78 § 2 k.k. w zw. z art. 79
§ 1 kk.)
Dlatego należało uchylić wyrok w zaskarżonej części. Rozstrzygnięcie
kasatoryjne co do czynu z pkt I z mocy prawa powodowało uchylenie orzeczenia o
karze łącznej pozbawienia wolności.
Ponownie rozpoznając Sąd Rejonowy będzie przywiązywał tyle samo uwagi
do opisu zarzucanego czynu co do jego kwalifikacji prawnej, proponowanych tylko
przez oskarżyciela, a więc nie wiążących Sądu.