IV CZ 11/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV CSK 552/12
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 11/13
POSTANOWIENIE
Dnia 10 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z powództwa K. Ł. i C. W.
przeciwko Z. Spółdzielni Mieszkaniowej
o stwierdzenie nieważności uchwały,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 kwietnia 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 6 listopada 2012 r., sygn. akt […],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2012 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej Z. Spółdzielni Mieszkaniowej w sprawie z powództwa K. Ł. i C.
W. o stwierdzenie nieważności uchwały Spółdzielni. Przyczyną odrzucenia skargi
na podstawie art. 3986
§ 2 w związku z art. 871
§ 1 k.p.c. było nieprawidłowe
umocowanie pełnomocnika pozwanej do jej zastępowania w postępowaniu
kasacyjnym przed Sądem Najwyższym.
W zażaleniu pozwana powołała się na odrzucenie skargi kasacyjnej przez
Sąd Apelacyjny ze względu na wstąpienie do postępowania pełnomocnika
pozwanej, który sporządził wyłącznie uzasadnienie wyroku (zapewne chodziło
o uzasadnienie wniosku) o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, co było
zdaniem skarżącej nieprawidłowe. Pozwana wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega oddaleniu.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w całym postępowaniu przed Sądem
Najwyższym obowiązuje strony zastępstwo adwokata lub radcy prawnego. Dotyczy
to także, co przyznaje skarżąca w uzasadnieniu zażalenia, cytując powołany
przepis, czynności podejmowanych najpierw przed sądem niższej instancji, które są
związane z postępowaniem przed Sądem Najwyższym. Odnosi się to zatem
zwłaszcza do wniesienia w terminie skargi kasacyjnej przez adwokata lub radcę
prawnego, mającego stosowne pełnomocnictwo. Jak wynika z ustaleń w sprawie,
brak takiego pełnomocnictwa został dostrzeżony przez Przewodniczącego
Wydziału Cywilnego Sądu Apelacyjnego, który zarządzeniem z dnia 17 sierpnia
2012 r. wezwał pełnomocnika pozwanej, nie tylko do sformułowania uzasadnienia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania (pkt 1), ale również (pkt 2) do
nadesłania pełnomocnictwa upoważniającego do zastępstwa pozwanej w
postępowaniu kasacyjnym przed Sądem Najwyższym, a to ze względu na uznanie,
że pełnomocnictwo udzielone dnia 3 czerwca 2011 r. obejmuje wyłącznie
umocowanie do zastępowania pozwanej przed sądami powszechnymi.
Towarzyszyło temu wezwanie Przewodniczącego, doręczone wnoszącemu
3
w imieniu pozwanego skargę kasacyjną radcy prawnemu A. U. dnia 22 sierpnia
2012 r., do uzupełnienia wymienionych braków formalnych w ciągu tygodnia, pod
rygorem odrzucenia skargi.
W miejsce radcy prawnego A. U. uzupełnienie wskazanych braków
formalnych poczyniła radca prawny A. N., która jednocześnie przedstawiła
pełnomocnictwo do reprezentowania pozwanej ze skargi kasacyjnej. W tej sytuacji
Przewodniczący Wydziału uznał za prawidłowe wykonanie wcześniejszego
zarządzenia i nadał bieg skardze kasacyjnej. Jednakże po przedstawieniu skargi
wraz z aktami sprawy Sądowi Najwyższemu zostały one zwrócone przy piśmie z
dnia 22 października 2012 r., sygn. akt IV CSK 552/12. Wyniknęło to ze
stwierdzenia, że pełnomocnik pozwanej wnoszący skargę kasacyjną nie miał do
tego upoważnienia w treści przedstawionego pełnomocnictwa, co trafnie ocenił już
Przewodniczący Wydziału Sądu Apelacyjnego. Z kolei, mająca już prawidłowe
pełnomocnictwo radca prawny A. N. nie wnosiła skargi, a tylko ją uzupełniła o
wymagany wniosek z uzasadnieniem o przyjęcie skargi do rozpoznania. Nie jest
zatem tak, jak twierdzi pozwana w uzasadnieniu zażalenia, że przez to, iż radca
prawny A. N. weszła w prawa i obowiązki poprzednika, rady prawnego A. U.,
nastąpiło usankcjonowanie wniesionej przez niego skargi kasacyjnej. Nie można
też rzec, że skarga kasacyjna sporządzona przez poprzednika została tylko
uzupełniona przez radcę prawnego A. N., gdyż, jak stwierdza skarżąca w
uzasadnieniu zażalenia, dopiero radca N. została ustanowiona w sprawie do
wniesienia skargi kasacyjnej. Tej skargi jednak nie wnosiła, a wniósł ją pełnomocnik
nie mający odpowiedniego pełnomocnictwa, co sprawiło, że wniesienie skargi
nastąpiło bezskutecznie.
Mając to na uwadze należało podzielić stanowisko Sądu Apelacyjnego
w zaskarżonym postanowieniu i na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c. oddalić zażalenie.
db
POSTANOWIENIE
Dnia 10 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Barbara Myszka (przewodniczący)
SSN Wojciech Katner (sprawozdawca)
SSN Agnieszka Piotrowska
w sprawie z powództwa K. Ł. i C. W.
przeciwko Z. Spółdzielni Mieszkaniowej
o stwierdzenie nieważności uchwały,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 10 kwietnia 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 6 listopada 2012 r., sygn. akt […],
oddala zażalenie.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 6 listopada 2012 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej Z. Spółdzielni Mieszkaniowej w sprawie z powództwa K. Ł. i C.
W. o stwierdzenie nieważności uchwały Spółdzielni. Przyczyną odrzucenia skargi
na podstawie art. 3986
§ 2 w związku z art. 871
§ 1 k.p.c. było nieprawidłowe
umocowanie pełnomocnika pozwanej do jej zastępowania w postępowaniu
kasacyjnym przed Sądem Najwyższym.
W zażaleniu pozwana powołała się na odrzucenie skargi kasacyjnej przez
Sąd Apelacyjny ze względu na wstąpienie do postępowania pełnomocnika
pozwanej, który sporządził wyłącznie uzasadnienie wyroku (zapewne chodziło
o uzasadnienie wniosku) o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania, co było
zdaniem skarżącej nieprawidłowe. Pozwana wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie podlega oddaleniu.
Zgodnie z art. 871
§ 1 k.p.c. w całym postępowaniu przed Sądem
Najwyższym obowiązuje strony zastępstwo adwokata lub radcy prawnego. Dotyczy
to także, co przyznaje skarżąca w uzasadnieniu zażalenia, cytując powołany
przepis, czynności podejmowanych najpierw przed sądem niższej instancji, które są
związane z postępowaniem przed Sądem Najwyższym. Odnosi się to zatem
zwłaszcza do wniesienia w terminie skargi kasacyjnej przez adwokata lub radcę
prawnego, mającego stosowne pełnomocnictwo. Jak wynika z ustaleń w sprawie,
brak takiego pełnomocnictwa został dostrzeżony przez Przewodniczącego
Wydziału Cywilnego Sądu Apelacyjnego, który zarządzeniem z dnia 17 sierpnia
2012 r. wezwał pełnomocnika pozwanej, nie tylko do sformułowania uzasadnienia
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania (pkt 1), ale również (pkt 2) do
nadesłania pełnomocnictwa upoważniającego do zastępstwa pozwanej w
postępowaniu kasacyjnym przed Sądem Najwyższym, a to ze względu na uznanie,
że pełnomocnictwo udzielone dnia 3 czerwca 2011 r. obejmuje wyłącznie
umocowanie do zastępowania pozwanej przed sądami powszechnymi.
Towarzyszyło temu wezwanie Przewodniczącego, doręczone wnoszącemu
3
w imieniu pozwanego skargę kasacyjną radcy prawnemu A. U. dnia 22 sierpnia
2012 r., do uzupełnienia wymienionych braków formalnych w ciągu tygodnia, pod
rygorem odrzucenia skargi.
W miejsce radcy prawnego A. U. uzupełnienie wskazanych braków
formalnych poczyniła radca prawny A. N., która jednocześnie przedstawiła
pełnomocnictwo do reprezentowania pozwanej ze skargi kasacyjnej. W tej sytuacji
Przewodniczący Wydziału uznał za prawidłowe wykonanie wcześniejszego
zarządzenia i nadał bieg skardze kasacyjnej. Jednakże po przedstawieniu skargi
wraz z aktami sprawy Sądowi Najwyższemu zostały one zwrócone przy piśmie z
dnia 22 października 2012 r., sygn. akt IV CSK 552/12. Wyniknęło to ze
stwierdzenia, że pełnomocnik pozwanej wnoszący skargę kasacyjną nie miał do
tego upoważnienia w treści przedstawionego pełnomocnictwa, co trafnie ocenił już
Przewodniczący Wydziału Sądu Apelacyjnego. Z kolei, mająca już prawidłowe
pełnomocnictwo radca prawny A. N. nie wnosiła skargi, a tylko ją uzupełniła o
wymagany wniosek z uzasadnieniem o przyjęcie skargi do rozpoznania. Nie jest
zatem tak, jak twierdzi pozwana w uzasadnieniu zażalenia, że przez to, iż radca
prawny A. N. weszła w prawa i obowiązki poprzednika, rady prawnego A. U.,
nastąpiło usankcjonowanie wniesionej przez niego skargi kasacyjnej. Nie można
też rzec, że skarga kasacyjna sporządzona przez poprzednika została tylko
uzupełniona przez radcę prawnego A. N., gdyż, jak stwierdza skarżąca w
uzasadnieniu zażalenia, dopiero radca N. została ustanowiona w sprawie do
wniesienia skargi kasacyjnej. Tej skargi jednak nie wnosiła, a wniósł ją pełnomocnik
nie mający odpowiedniego pełnomocnictwa, co sprawiło, że wniesienie skargi
nastąpiło bezskutecznie.
Mając to na uwadze należało podzielić stanowisko Sądu Apelacyjnego
w zaskarżonym postanowieniu i na podstawie art. 39814
w związku z art. 3941
§ 3
k.p.c. oddalić zażalenie.
db