IV KO 17/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV KO 25/11
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 17/13
POSTANOWIENIE
Dnia 10 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski (przewodniczący)
SSN Piotr Hofmański (sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
na posiedzeniu
w sprawie A. G.
w przedmiocie inicjatywy sądu właściwego do rozpoznania sprawy o przekazanie
jej do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu na dobro wymiaru
sprawiedliwości
zawartego w postanowieniu Sądu Okręgowego w X.
z dnia 19 lutego 2013 r.,
skierowanego w trybie art. 37 kpk do Sądu Najwyższego
p o s t a n o w i ł
uwzględniając inicjatywę Sądu Okręgowego w X. sprawę
przekazać do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Y.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 19 lutego 2013 r. Sąd Okręgowy w X. zwrócił się z
inicjatywą do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy oskarżonej A. G. innemu
sądowi równorzędnemu, motywując to okolicznością, że oskarżyciel posiłkowy R.
J., syn M. J., który poniósł śmierć w wypadku drogowym, którego spowodowanie
zarzucane jest A. G., jest sędzią Sądu Okręgowego w X., a okoliczność ta mogłaby
w odbiorze społecznym wywoływać usprawiedliwione przekonanie o braku
warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy przez ten Sąd.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Inicjatywa Sądu Okręgowego w X. jest zasadna i zasługuje na
uwzględnienie. Niejednokrotnie podnoszono w orzecznictwie Sądu Najwyższego,
że przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu w trybie
art. 37 kpk, jako odstępstwo od fundamentalnego prawa do rozpoznania sprawy
przez sąd właściwy miejscowo, jest możliwe tylko w zupełnie wyjątkowych
przypadkach, kiedy istotne względy związane z dobrem wymiaru sprawiedliwości
za takim właśnie przekazaniem przemawiają.
Tak jest w niniejszej sprawie. Abstrahując od argumentacji wskazanej w
postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 2011 r., IV KO 25/11,
wydanym w związku z inicjatywą Sadu Okręgowego w X. podjętą po wpłynięciu
poprzedniej apelacji w niniejszej sprawie i w pełni podzielając motywy
sformułowane przez Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie należy wskazać, że
rozpoznawanie sprawy oskarżonej A. G. przez Sąd Okręgowy w X. nie służyłoby
budowaniu autorytetu wymiaru sprawiedliwości z uwagi na możliwe społeczne
przekonanie o braku warunków do bezstronnego rozpoznania sprawy w tym
Sadzie. Względy te przemawiają za uwzględnieniem inicjatywy Sądu Okręgowego,
nawet jeśli Sąd Najwyższy przekonany jest o tym, że owo przekonanie nie byłoby
uzasadnione.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski (przewodniczący)
SSN Piotr Hofmański (sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
na posiedzeniu
w sprawie A. G.
w przedmiocie inicjatywy sądu właściwego do rozpoznania sprawy o przekazanie
jej do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu ze względu na dobro wymiaru
sprawiedliwości
zawartego w postanowieniu Sądu Okręgowego w X.
z dnia 19 lutego 2013 r.,
skierowanego w trybie art. 37 kpk do Sądu Najwyższego
p o s t a n o w i ł
uwzględniając inicjatywę Sądu Okręgowego w X. sprawę
przekazać do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Y.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 19 lutego 2013 r. Sąd Okręgowy w X. zwrócił się z
inicjatywą do Sądu Najwyższego o przekazanie sprawy oskarżonej A. G. innemu
sądowi równorzędnemu, motywując to okolicznością, że oskarżyciel posiłkowy R.
J., syn M. J., który poniósł śmierć w wypadku drogowym, którego spowodowanie
zarzucane jest A. G., jest sędzią Sądu Okręgowego w X., a okoliczność ta mogłaby
w odbiorze społecznym wywoływać usprawiedliwione przekonanie o braku
warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy przez ten Sąd.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Inicjatywa Sądu Okręgowego w X. jest zasadna i zasługuje na
uwzględnienie. Niejednokrotnie podnoszono w orzecznictwie Sądu Najwyższego,
że przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu w trybie
art. 37 kpk, jako odstępstwo od fundamentalnego prawa do rozpoznania sprawy
przez sąd właściwy miejscowo, jest możliwe tylko w zupełnie wyjątkowych
przypadkach, kiedy istotne względy związane z dobrem wymiaru sprawiedliwości
za takim właśnie przekazaniem przemawiają.
Tak jest w niniejszej sprawie. Abstrahując od argumentacji wskazanej w
postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia 13 kwietnia 2011 r., IV KO 25/11,
wydanym w związku z inicjatywą Sadu Okręgowego w X. podjętą po wpłynięciu
poprzedniej apelacji w niniejszej sprawie i w pełni podzielając motywy
sformułowane przez Sąd Okręgowy w niniejszej sprawie należy wskazać, że
rozpoznawanie sprawy oskarżonej A. G. przez Sąd Okręgowy w X. nie służyłoby
budowaniu autorytetu wymiaru sprawiedliwości z uwagi na możliwe społeczne
przekonanie o braku warunków do bezstronnego rozpoznania sprawy w tym
Sadzie. Względy te przemawiają za uwzględnieniem inicjatywy Sądu Okręgowego,
nawet jeśli Sąd Najwyższy przekonany jest o tym, że owo przekonanie nie byłoby
uzasadnione.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w postanowieniu.