IV KO 21/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:20-01-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV KO 21/01 IV Ka …/13
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 21/13
POSTANOWIENIE
Dnia 10 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski (przewodniczący)
SSN Piotr Hofmański
SSN Kazimierz Klugiewicz (sprawozdawca)
w sprawie S. M.
oskarżonego z art. 155 k.k. i art. 156 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 10 kwietnia 2013 r.,
wystąpienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt IV Ka …/13,
w przedmiocie przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu,
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
sprawę przekazać do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Ł.
UZASADNIENIE
Wniosek Sądu Okręgowego w K. o przekazanie przedmiotowej sprawy do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, z uwagi na dobro wymiaru
sprawiedliwości, zasługuje na uwzględnienie.
Powyższe wystąpienie nastąpiło bowiem w okolicznościach następujących. Do
Sądu Okręgowego w K. wpłynęła apelacja prokuratora oraz pełnomocnika
oskarżycielki posiłkowej od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 19 listopada
2012 r., którym oskarżony S. M. został uniewinniony od zarzutu popełnienia
przestępstwa z art. 155 k.k. i art. 156 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. S. M. zaś, to
były biegły lekarz z listy biegłych Sądu Okręgowego w K., a jego syn – W. M. jest
sędzią Sądu Okręgowego w K., orzekającym właśnie w Wydziale Karnym
2
Odwoławczym. Powyższe okoliczności, w ocenie Sądu Okręgowego w K., mają
zatem taki charakter, że brak jest możliwości przekonania każdego, rozsądnie
myślącego, kto wątpliwości co do bezstronności sędziów Sądu Okręgowego w K.
by powziął (a zwłaszcza stron postępowania), że z cała pewnością nie wpłyną one
na rozpoznanie sprawy i treść rozstrzygnięcia kończącego postępowanie.
Jakkolwiek więc instytucja przekazania sprawy innemu sądowi
równorzędnemu stanowi istotne odstępstwo od ogólnej zasady właściwości
miejscowej sądu i jako instytucja wyjątkowa nie może być nadużywana, to jednak w
niniejszej sprawie Sąd Najwyższy podziela zaprezentowany powyżej pogląd, że
przekazanie do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu apelacji prokuratora i
pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, w sprawie oskarżonego S. M., leży w
interesie wymiaru sprawiedliwości. Powyższa konstatacja w żadnej mierze nie
oznacza jakiegokolwiek braku zaufania do kompetencji i bezstronności sędziów
Sądu Okręgowego w K. oraz możliwości przeprowadzenia rzetelnego procesu
przed sądem właściwym. Chodzi natomiast o eliminowanie, choćby tylko w
odbiorze społecznym, wszelkich sugestii mogących rzutować na obiektywizm
orzekania (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2001 r., IV KO
21/01, OSNKW 2001, z. 7-8, poz. 58), a zastosowanie samej instytucji
przewidzianej w art. 41 k.p.k. nie byłoby ku temu wystarczające.
W tym stanie rzeczy, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 10 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski (przewodniczący)
SSN Piotr Hofmański
SSN Kazimierz Klugiewicz (sprawozdawca)
w sprawie S. M.
oskarżonego z art. 155 k.k. i art. 156 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu w dniu 10 kwietnia 2013 r.,
wystąpienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 28 lutego 2013 r., sygn. akt IV Ka …/13,
w przedmiocie przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu,
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
sprawę przekazać do rozpoznania Sądowi Okręgowemu w Ł.
UZASADNIENIE
Wniosek Sądu Okręgowego w K. o przekazanie przedmiotowej sprawy do
rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, z uwagi na dobro wymiaru
sprawiedliwości, zasługuje na uwzględnienie.
Powyższe wystąpienie nastąpiło bowiem w okolicznościach następujących. Do
Sądu Okręgowego w K. wpłynęła apelacja prokuratora oraz pełnomocnika
oskarżycielki posiłkowej od wyroku Sądu Rejonowego w K. z dnia 19 listopada
2012 r., którym oskarżony S. M. został uniewinniony od zarzutu popełnienia
przestępstwa z art. 155 k.k. i art. 156 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. S. M. zaś, to
były biegły lekarz z listy biegłych Sądu Okręgowego w K., a jego syn – W. M. jest
sędzią Sądu Okręgowego w K., orzekającym właśnie w Wydziale Karnym
2
Odwoławczym. Powyższe okoliczności, w ocenie Sądu Okręgowego w K., mają
zatem taki charakter, że brak jest możliwości przekonania każdego, rozsądnie
myślącego, kto wątpliwości co do bezstronności sędziów Sądu Okręgowego w K.
by powziął (a zwłaszcza stron postępowania), że z cała pewnością nie wpłyną one
na rozpoznanie sprawy i treść rozstrzygnięcia kończącego postępowanie.
Jakkolwiek więc instytucja przekazania sprawy innemu sądowi
równorzędnemu stanowi istotne odstępstwo od ogólnej zasady właściwości
miejscowej sądu i jako instytucja wyjątkowa nie może być nadużywana, to jednak w
niniejszej sprawie Sąd Najwyższy podziela zaprezentowany powyżej pogląd, że
przekazanie do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu apelacji prokuratora i
pełnomocnika oskarżyciela posiłkowego, w sprawie oskarżonego S. M., leży w
interesie wymiaru sprawiedliwości. Powyższa konstatacja w żadnej mierze nie
oznacza jakiegokolwiek braku zaufania do kompetencji i bezstronności sędziów
Sądu Okręgowego w K. oraz możliwości przeprowadzenia rzetelnego procesu
przed sądem właściwym. Chodzi natomiast o eliminowanie, choćby tylko w
odbiorze społecznym, wszelkich sugestii mogących rzutować na obiektywizm
orzekania (zob. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 17 maja 2001 r., IV KO
21/01, OSNKW 2001, z. 7-8, poz. 58), a zastosowanie samej instytucji
przewidzianej w art. 41 k.p.k. nie byłoby ku temu wystarczające.
W tym stanie rzeczy, Sąd Najwyższy orzekł jak w postanowieniu.