IV KZ 18/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-04-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 18/13
POSTANOWIENIE
Dnia 10 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz
w sprawie S.D.
skazanego z art. 279 § 1 kk i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 10 kwietnia 2013 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału VI Karnego Odwoławczego Sądu
Okręgowego w K. z dnia 18 stycznia 2013 r.,
o odmowie przyjęcia kasacji,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem, na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art.
429 § 1 k.p.k., odmówiono przyjęcia kasacji wniesionej przez skazanego S. D., od
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 marca 2011 r., albowiem została ona
wniesiona po terminie.
W uzasadnieniu tego zarządzenia wskazano również, że we wcześniejszym
postępowaniu prawomocnie odmówiono skazanemu przywrócenia terminu
zawitego do wniesienia kasacji, a w takiej sytuacji bezcelowym byłoby również
wzywanie skazanego do uzupełnienia braków formalnych kasacji sporządzonej
przez niego osobiście, poprzez sporządzenie i podpisanie jej przez adwokata.
W złożonym zażaleniu skazany nie podniósł w istocie rzeczy żadnych
argumentów, które kwestionowałyby wskazane w zaskarżonym zarządzeniu fakty i
okoliczności, a jedynie przedstawił swoje stanowisko co do „fałszowania akt” i
2
„fabrykowania dowodów”, co w jego ocenie uzasadnia „wzruszenie wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 25.03.2011 r.” przez Sąd Najwyższy.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Zażalenie skazanego S. D. nie jest zasadne i na uwzględnienie nie
zasługuje.
Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw faktycznych i prawnych do
zakwestionowania słuszności zaskarżonego zarządzenia.
Przypomnieć jedynie wypada, że zgodnie z przepisem art. 524 § 1 k.p.k. termin do
wniesienia kasacji dla stron wynosi 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z
uzasadnieniem, a wniosek o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem należy
zgłosić w sądzie, który wydał orzeczenie w terminie zawitym 7 dni od ogłoszenia
orzeczenia.
Z akt sprawy wynika, że po uprzednim przywróceniu terminu do złożenia wniosku o
sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego
(postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 1 czerwca 2011 r.), skazany odpis
uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 marca 2011 r. otrzymał w
dniu 16 czerwca 2011 r. i w terminie 30 dni nie wywiódł kasacji. Kolejno bowiem
składane przez skazanego pisma, zarówno do Sądu Okręgowego, jak i Sądu
Apelacyjnego, były złożone po tym terminie. Skoro zaś jednocześnie nie doszło do
przywrócenia terminu do wniesienia kasacji, to zaskarżone zarządzenie nie może
ulec zmianie.
W takiej też sytuacji, zgodnie z przepisem art. 530 § 2 k.p.k., zasadnie odmówiono
przyjęcia kasacji bez potrzeby wzywania do uzupełnienia innych jej braków, a to w
szczególności poprzez sporządzenie jej i podpisanie przez adwokata będącego
obrońcą (526 § 2 k.p.k.).
Konstatacji tej w żadnej mierze nie zmieniają podniesione w zażaleniu okoliczności
dotyczące zasadności wyroku skazującego, albowiem nie są one przedmiotem
rozważań w tym incydentalnym postepowaniu, jakim jest rozpoznanie zażalenia na
zarządzenie o odmowie przyjęcia kasacji.
Mając zatem powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji
postanowienia.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 10 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz
w sprawie S.D.
skazanego z art. 279 § 1 kk i in.,
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 10 kwietnia 2013 r.,
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału VI Karnego Odwoławczego Sądu
Okręgowego w K. z dnia 18 stycznia 2013 r.,
o odmowie przyjęcia kasacji,
p o s t a n o w i ł:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem, na podstawie art. 530 § 2 k.p.k. w zw. z art.
429 § 1 k.p.k., odmówiono przyjęcia kasacji wniesionej przez skazanego S. D., od
wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 marca 2011 r., albowiem została ona
wniesiona po terminie.
W uzasadnieniu tego zarządzenia wskazano również, że we wcześniejszym
postępowaniu prawomocnie odmówiono skazanemu przywrócenia terminu
zawitego do wniesienia kasacji, a w takiej sytuacji bezcelowym byłoby również
wzywanie skazanego do uzupełnienia braków formalnych kasacji sporządzonej
przez niego osobiście, poprzez sporządzenie i podpisanie jej przez adwokata.
W złożonym zażaleniu skazany nie podniósł w istocie rzeczy żadnych
argumentów, które kwestionowałyby wskazane w zaskarżonym zarządzeniu fakty i
okoliczności, a jedynie przedstawił swoje stanowisko co do „fałszowania akt” i
2
„fabrykowania dowodów”, co w jego ocenie uzasadnia „wzruszenie wyroku Sądu
Okręgowego z dnia 25.03.2011 r.” przez Sąd Najwyższy.
Sąd Najwyższy rozważył, co następuje.
Zażalenie skazanego S. D. nie jest zasadne i na uwzględnienie nie
zasługuje.
Brak jest bowiem jakichkolwiek podstaw faktycznych i prawnych do
zakwestionowania słuszności zaskarżonego zarządzenia.
Przypomnieć jedynie wypada, że zgodnie z przepisem art. 524 § 1 k.p.k. termin do
wniesienia kasacji dla stron wynosi 30 dni od daty doręczenia orzeczenia z
uzasadnieniem, a wniosek o doręczenie orzeczenia z uzasadnieniem należy
zgłosić w sądzie, który wydał orzeczenie w terminie zawitym 7 dni od ogłoszenia
orzeczenia.
Z akt sprawy wynika, że po uprzednim przywróceniu terminu do złożenia wniosku o
sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego
(postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 1 czerwca 2011 r.), skazany odpis
uzasadnienia wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 25 marca 2011 r. otrzymał w
dniu 16 czerwca 2011 r. i w terminie 30 dni nie wywiódł kasacji. Kolejno bowiem
składane przez skazanego pisma, zarówno do Sądu Okręgowego, jak i Sądu
Apelacyjnego, były złożone po tym terminie. Skoro zaś jednocześnie nie doszło do
przywrócenia terminu do wniesienia kasacji, to zaskarżone zarządzenie nie może
ulec zmianie.
W takiej też sytuacji, zgodnie z przepisem art. 530 § 2 k.p.k., zasadnie odmówiono
przyjęcia kasacji bez potrzeby wzywania do uzupełnienia innych jej braków, a to w
szczególności poprzez sporządzenie jej i podpisanie przez adwokata będącego
obrońcą (526 § 2 k.p.k.).
Konstatacji tej w żadnej mierze nie zmieniają podniesione w zażaleniu okoliczności
dotyczące zasadności wyroku skazującego, albowiem nie są one przedmiotem
rozważań w tym incydentalnym postepowaniu, jakim jest rozpoznanie zażalenia na
zarządzenie o odmowie przyjęcia kasacji.
Mając zatem powyższe na uwadze, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji
postanowienia.
3