II KK 276/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-06-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II K …/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II KK 276/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Jerzy Grubba
Protokolant Anna Janczak
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Mieczysława Tabora,
w sprawie R. R. B.
w przedmiocie zadośćuczynienia za oczywiście niesłuszne tymczasowe
aresztowanie
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 8 maja 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 25 czerwca 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 3 kwietnia 2012
r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania
w postępowaniu odwoławczym;
zarządza zwrot na rzecz wnioskodawcy kwoty 750,00 zł
(słownie: siedemset pięćdziesiąt) uiszczonej tytułem
opłaty od kasacji.
UZASADNIENIE
2
Sąd Okręgowy w W., wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2012 r., na podstawie
art. 552 § 4 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy R. R.
B. kwotę 764 zł tytułem odszkodowania za wyrządzoną szkodę oraz kwotę
40.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę za niewątpliwie
niesłuszne tymczasowe aresztowanie w okresie od dnia 23 września 2007 r.
do dnia 14 października 2008 r. w sprawie sygn. II K …/08 Sądu Rejonowego
w L., zaś w pozostałym zakresie wniosek oddalił.
W apelacji od tego wyroku pełnomocnik wnioskodawcy zarzucił obrazę
przepisów art. 552 § 4 k.p.k. oraz art. 445 § 1 k.c. w zakresie nieprawidłowego
określenia kwoty zadośćuczynienia.
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 25 czerwca 2012 r., utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok, uznając apelację pełnomocnika za oczywiście bezzasadną.
W kasacji od powyższego wyroku pełnomocnik wnioskodawcy zarzucił:
1. rażące naruszenie przepisów prawa, które mogło mieć istotny wpływ
na treść orzeczenia, a mianowicie naruszenie przepisów prawa procesowego
tj. art. 433 § 2 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez nierozważenie przez Sąd
odwoławczy wszystkich istotnych zarzutów wskazanych w apelacji, a
mianowicie nie rozważanie twierdzeń podnoszonych w apelacji, iż umorzenie
przez Prokuraturę Rejonową w C. postępowania w sprawie pobicia R. B. w
trakcie jego zatrzymania w dniu 23 września 2007 r. nie oznacza, że nie został
on faktycznie pobity, co sugerował Sąd rozpoznający sprawę w I instancji, jak
również nie rozważenie przez Sąd odwoławczy twierdzeń podnoszonych w
apelacji odnośnie nie uwzględnienia przez Sąd orzekający w I instancji obawy
R. B. przed wykonania kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności
wymierzonej skarżącemu wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 16
października 2008 r.
2. rażące naruszenie przepisów prawa, które mogło mieć istotny wpływ
na treść orzeczenia, a mianowicie naruszenie przepisów prawa procesowego
tj. art. 193 § 1 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez nieuprawnione przyjęcie
przez Sąd odwoławczy, iż stwierdzone u skarżącego zmiany płucne
potwierdzone wynikami badania RTG z dnia 8 maja 2005 r. i z 4 lutego 2009 r.
oraz informacją dla lekarza prowadzącego z dnia 18 października 2010 r. nie
3
stanowiły istotnego pogorszenia się stanu zdrowia skarżącego, podczas gdy
fakt ten powinien być ustalony na podstawie opinii biegłego sądowego -
pulmonologa.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy sądowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut rażącego naruszenia art. 433 § 2 k.p.k. jest zasadny.
Z treści art. 433 § 2 k.p.k. wynika obowiązek sądu odwoławczego
rozważenia wszystkich zarzutów i wniosków wskazanych w środku
odwoławczym. Analiza treści apelacji pełnomocnika wnioskodawcy i
uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego prowadzi do jednoznacznego
wniosku, że Sąd Apelacyjny nie rozpoznał w ogóle podniesionych w apelacji
zarzutów dotyczących kwestii pobicia wnioskodawcy w trakcie zatrzymania
oraz stresu związanego z oczekiwaniem na odbycie kary pozbawienia
wolności. Autor apelacji wywodził, że uwzględnienie tych okoliczności miałoby
oczywisty wpływ na ustalenie odpowiedniej kwoty zadośćuczynienia. W
przedmiotowej sprawie wbrew wymaganiom zawartym w art. 433 § 2 k.p.k. i
art. 547 § 3 k.p.k. Sąd Apelacyjny nie rozpoznał wszystkich zarzutów i
wniosków zgłoszonych we wniesionej apelacji i w istocie w uzasadnieniu
wyroku nie podał, czym kierował się, wydając ten wyrok, a w szczególności
dlaczego zarzuty i wnioski apelacji dotyczące powyższych kwestii uznał za
zasadne lub niezasadne. Ten oczywisty brak w uzasadnieniu wyroku
odniesienia się do wszystkich zarzutów, stanowi potwierdzenie tezy, że doszło
do naruszenia prawa, sprowadzającego się do tego, iż sąd odwoławczy
nierzetelnie rozpoznał środek zaskarżenia.
Uznając, że doszło do obrazy przepisów art. 433 § 2 i art. 457 § 3
k.p.k., i to w takim stopniu, o jakim mowa w art. 523 § 1 k.p.k., Sąd Najwyższy
uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania
Sądowi Apelacyjnemu.
4
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Józef Dołhy (sprawozdawca)
SSN Jerzy Grubba
Protokolant Anna Janczak
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Mieczysława Tabora,
w sprawie R. R. B.
w przedmiocie zadośćuczynienia za oczywiście niesłuszne tymczasowe
aresztowanie
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 8 maja 2013 r.,
kasacji, wniesionej przez pełnomocnika wnioskodawcy
od wyroku Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 25 czerwca 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 3 kwietnia 2012
r.,
uchyla zaskarżony wyrok i sprawę przekazuje Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania
w postępowaniu odwoławczym;
zarządza zwrot na rzecz wnioskodawcy kwoty 750,00 zł
(słownie: siedemset pięćdziesiąt) uiszczonej tytułem
opłaty od kasacji.
UZASADNIENIE
2
Sąd Okręgowy w W., wyrokiem z dnia 3 kwietnia 2012 r., na podstawie
art. 552 § 4 k.p.k. zasądził od Skarbu Państwa na rzecz wnioskodawcy R. R.
B. kwotę 764 zł tytułem odszkodowania za wyrządzoną szkodę oraz kwotę
40.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę za niewątpliwie
niesłuszne tymczasowe aresztowanie w okresie od dnia 23 września 2007 r.
do dnia 14 października 2008 r. w sprawie sygn. II K …/08 Sądu Rejonowego
w L., zaś w pozostałym zakresie wniosek oddalił.
W apelacji od tego wyroku pełnomocnik wnioskodawcy zarzucił obrazę
przepisów art. 552 § 4 k.p.k. oraz art. 445 § 1 k.c. w zakresie nieprawidłowego
określenia kwoty zadośćuczynienia.
Sąd Apelacyjny, wyrokiem z dnia 25 czerwca 2012 r., utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok, uznając apelację pełnomocnika za oczywiście bezzasadną.
W kasacji od powyższego wyroku pełnomocnik wnioskodawcy zarzucił:
1. rażące naruszenie przepisów prawa, które mogło mieć istotny wpływ
na treść orzeczenia, a mianowicie naruszenie przepisów prawa procesowego
tj. art. 433 § 2 k.p.k. i art. 410 k.p.k. poprzez nierozważenie przez Sąd
odwoławczy wszystkich istotnych zarzutów wskazanych w apelacji, a
mianowicie nie rozważanie twierdzeń podnoszonych w apelacji, iż umorzenie
przez Prokuraturę Rejonową w C. postępowania w sprawie pobicia R. B. w
trakcie jego zatrzymania w dniu 23 września 2007 r. nie oznacza, że nie został
on faktycznie pobity, co sugerował Sąd rozpoznający sprawę w I instancji, jak
również nie rozważenie przez Sąd odwoławczy twierdzeń podnoszonych w
apelacji odnośnie nie uwzględnienia przez Sąd orzekający w I instancji obawy
R. B. przed wykonania kary 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności
wymierzonej skarżącemu wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 16
października 2008 r.
2. rażące naruszenie przepisów prawa, które mogło mieć istotny wpływ
na treść orzeczenia, a mianowicie naruszenie przepisów prawa procesowego
tj. art. 193 § 1 k.p.k. w zw. z art. 7 k.p.k. poprzez nieuprawnione przyjęcie
przez Sąd odwoławczy, iż stwierdzone u skarżącego zmiany płucne
potwierdzone wynikami badania RTG z dnia 8 maja 2005 r. i z 4 lutego 2009 r.
oraz informacją dla lekarza prowadzącego z dnia 18 października 2010 r. nie
3
stanowiły istotnego pogorszenia się stanu zdrowia skarżącego, podczas gdy
fakt ten powinien być ustalony na podstawie opinii biegłego sądowego -
pulmonologa.
W konkluzji skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i
przekazanie sprawy sądowi odwoławczemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzut rażącego naruszenia art. 433 § 2 k.p.k. jest zasadny.
Z treści art. 433 § 2 k.p.k. wynika obowiązek sądu odwoławczego
rozważenia wszystkich zarzutów i wniosków wskazanych w środku
odwoławczym. Analiza treści apelacji pełnomocnika wnioskodawcy i
uzasadnienia wyroku sądu odwoławczego prowadzi do jednoznacznego
wniosku, że Sąd Apelacyjny nie rozpoznał w ogóle podniesionych w apelacji
zarzutów dotyczących kwestii pobicia wnioskodawcy w trakcie zatrzymania
oraz stresu związanego z oczekiwaniem na odbycie kary pozbawienia
wolności. Autor apelacji wywodził, że uwzględnienie tych okoliczności miałoby
oczywisty wpływ na ustalenie odpowiedniej kwoty zadośćuczynienia. W
przedmiotowej sprawie wbrew wymaganiom zawartym w art. 433 § 2 k.p.k. i
art. 547 § 3 k.p.k. Sąd Apelacyjny nie rozpoznał wszystkich zarzutów i
wniosków zgłoszonych we wniesionej apelacji i w istocie w uzasadnieniu
wyroku nie podał, czym kierował się, wydając ten wyrok, a w szczególności
dlaczego zarzuty i wnioski apelacji dotyczące powyższych kwestii uznał za
zasadne lub niezasadne. Ten oczywisty brak w uzasadnieniu wyroku
odniesienia się do wszystkich zarzutów, stanowi potwierdzenie tezy, że doszło
do naruszenia prawa, sprowadzającego się do tego, iż sąd odwoławczy
nierzetelnie rozpoznał środek zaskarżenia.
Uznając, że doszło do obrazy przepisów art. 433 § 2 i art. 457 § 3
k.p.k., i to w takim stopniu, o jakim mowa w art. 523 § 1 k.p.k., Sąd Najwyższy
uchylił zaskarżony wyrok i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania
Sądowi Apelacyjnemu.
4