V KO 29/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-05-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KO 29/13
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Michał Laskowski
w sprawie z zażalenia W. S. na postanowienie asesora Prokuratury Rejonowej w J.
z dnia 13 lutego 2013 r., o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie 3 Ds. …/13
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 8 maja 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w J. w sprawie Kp …/13
w przedmiocie przekazania sprawy innemu sądowi równorzędnemu na podstawie
art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w J. wystąpił z wnioskiem o przekazanie w trybie art. 37 k.p.k.
sprawy wszczętej w wyniku złożenia zażalenia na postanowienie asesora
Prokuratury Rejonowej w J. z dnia 13 lutego 2013 r., o odmowie wszczęcia
śledztwa w sprawie 3 Ds. ../13. Odmowa wszczęcia śledztwa w tej sprawie
dotyczyła także czynu kwalifikowanego z art. 231 § 1 k.k., którego miała się
dopuścić w czasie orzekania sędzia Sądu Okręgowego w J. – B. Ż., a podstawą
umorzenia był brak znamion czynu zabronionego. W ocenie właściwego sądu, to,
że czyn zarzucony dotyczył sędziego Sądu Okręgowego w J., przewodniczącego
Wydziału Karnego odwoławczego, jak i to, że sędziowie obu tych sądów wykonują
swoje obowiązki w tym samym budynku sądu, wskazuje, iż u postronnych
2
obserwatorów takiego postępowania może powstać przeświadczenie o
niemożności obiektywnego rozpoznania sprawy, co uzasadnia przekazanie sprawy
innemu równorzędnemu sądowi.
Sąd Najwyższy zważył, ca następuje.
Wniosek nie może zostać uwzględniony. Przepis art. 37 k.p.k. ma charakter
wyjątkowy, przez co odstąpienie od zasady rozpoznania sprawy przez sąd
miejscowo właściwy może nastąpić tylko w razie zaistnienia sytuacji jednoznacznie
świadczącej o tym, iż pozostawieniu sprawy w gestii tego sądu sprzeciwiałoby się
dobru wymiaru sprawiedliwości (por. postanowienie SN z dnia 4 lipca 2006 r., V KO
55/06, OSNKW 2006, z. 9, poz. 85). Wprawdzie przepis ten może być
wykorzystany przez Sąd Najwyższy do odsunięcia możliwych, nawet
nieuprawnionych, zastrzeżeń co do obiektywnego, bezstronnego rozpoznania
sprawy, ale ocena celowości przekazania sprawy powinna uwzględniać realia i
specyfikę każdej sprawy, a więc przede wszystkim istnienie związku
(podmiotowego oraz przedmiotowego, tj. odnoszonego do czynów co do których
postępowanie ma się toczyć) pomiędzy prowadzonym postępowaniem karnym a
właściwym sądem oraz, co ma kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie, zakres
orzekania tego sądu w konkretnej sprawie.
W sprawie objętej przedmiotowym wnioskiem odmówiono wszczęcia
postępowania przygotowawczego w odniesieniu do podjętego w dniu 2 listopada
2012 r. przez SSO B. Ż. zachowania polegającego na wydaniu zarządzenia o
odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie Kp …/12 Sądu
Rejonowego w J. Powodem takiej procesowej decyzji prokuratora było uznanie, że
zarządzenie to zostało wydane w ramach kompetencji sędziego oraz na podstawie
przepisów prawa, zaś sprostowanie daty tego zarządzenia także znalazło oparcie
na podstawie właściwych przepisów prawa. Z tego więc powodu prokurator nie
stwierdził wyczerpania znamion czynu zabronionego. O ile nie sposób negować, że
od strony formalnej istnieje dosyć bliski związek podmiotowy pomiędzy właściwym
sądem, a osobą co do której skierowano zawiadomienie o popełnienie przez nią
przestępstwa (sędzia „przełożony instancyjnie” i przewodniczący wydziału
odwoławczego), o tyle podstawa procesowa wydanego postanowienia i wynikająca
z niej przedmiotowa sfera kontroli w postępowaniu odwoławczym nie dotyczy
3
bezpośrednio konkretnego sędziego, ale w istocie oceny prawnej, czy sędzia
wydający określone rozstrzygnięcia procesowe w oparciu o określone przepisy
prawa może dopuścić się przestępstwa. W takiej sytuacji brak jest podstaw aby
twierdzić, że w toku tak zakreślonego postępowania odwoławczego, mogą w opinii
społecznej – ujmowanej jednak wzorcem postronnego, ale świadomego
obserwatora – zaistnieć uzasadnione wątpliwości co do bezstronnego rozpoznania
sprawy w Sądzie Rejonowym w J.
Z tych wszystkich powodów należało orzec jak w postanowieniu.
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Michał Laskowski
w sprawie z zażalenia W. S. na postanowienie asesora Prokuratury Rejonowej w J.
z dnia 13 lutego 2013 r., o odmowie wszczęcia śledztwa w sprawie 3 Ds. …/13
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 8 maja 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w J. w sprawie Kp …/13
w przedmiocie przekazania sprawy innemu sądowi równorzędnemu na podstawie
art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
wniosku nie uwzględnić.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w J. wystąpił z wnioskiem o przekazanie w trybie art. 37 k.p.k.
sprawy wszczętej w wyniku złożenia zażalenia na postanowienie asesora
Prokuratury Rejonowej w J. z dnia 13 lutego 2013 r., o odmowie wszczęcia
śledztwa w sprawie 3 Ds. ../13. Odmowa wszczęcia śledztwa w tej sprawie
dotyczyła także czynu kwalifikowanego z art. 231 § 1 k.k., którego miała się
dopuścić w czasie orzekania sędzia Sądu Okręgowego w J. – B. Ż., a podstawą
umorzenia był brak znamion czynu zabronionego. W ocenie właściwego sądu, to,
że czyn zarzucony dotyczył sędziego Sądu Okręgowego w J., przewodniczącego
Wydziału Karnego odwoławczego, jak i to, że sędziowie obu tych sądów wykonują
swoje obowiązki w tym samym budynku sądu, wskazuje, iż u postronnych
2
obserwatorów takiego postępowania może powstać przeświadczenie o
niemożności obiektywnego rozpoznania sprawy, co uzasadnia przekazanie sprawy
innemu równorzędnemu sądowi.
Sąd Najwyższy zważył, ca następuje.
Wniosek nie może zostać uwzględniony. Przepis art. 37 k.p.k. ma charakter
wyjątkowy, przez co odstąpienie od zasady rozpoznania sprawy przez sąd
miejscowo właściwy może nastąpić tylko w razie zaistnienia sytuacji jednoznacznie
świadczącej o tym, iż pozostawieniu sprawy w gestii tego sądu sprzeciwiałoby się
dobru wymiaru sprawiedliwości (por. postanowienie SN z dnia 4 lipca 2006 r., V KO
55/06, OSNKW 2006, z. 9, poz. 85). Wprawdzie przepis ten może być
wykorzystany przez Sąd Najwyższy do odsunięcia możliwych, nawet
nieuprawnionych, zastrzeżeń co do obiektywnego, bezstronnego rozpoznania
sprawy, ale ocena celowości przekazania sprawy powinna uwzględniać realia i
specyfikę każdej sprawy, a więc przede wszystkim istnienie związku
(podmiotowego oraz przedmiotowego, tj. odnoszonego do czynów co do których
postępowanie ma się toczyć) pomiędzy prowadzonym postępowaniem karnym a
właściwym sądem oraz, co ma kluczowe znaczenie w niniejszej sprawie, zakres
orzekania tego sądu w konkretnej sprawie.
W sprawie objętej przedmiotowym wnioskiem odmówiono wszczęcia
postępowania przygotowawczego w odniesieniu do podjętego w dniu 2 listopada
2012 r. przez SSO B. Ż. zachowania polegającego na wydaniu zarządzenia o
odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania w sprawie Kp …/12 Sądu
Rejonowego w J. Powodem takiej procesowej decyzji prokuratora było uznanie, że
zarządzenie to zostało wydane w ramach kompetencji sędziego oraz na podstawie
przepisów prawa, zaś sprostowanie daty tego zarządzenia także znalazło oparcie
na podstawie właściwych przepisów prawa. Z tego więc powodu prokurator nie
stwierdził wyczerpania znamion czynu zabronionego. O ile nie sposób negować, że
od strony formalnej istnieje dosyć bliski związek podmiotowy pomiędzy właściwym
sądem, a osobą co do której skierowano zawiadomienie o popełnienie przez nią
przestępstwa (sędzia „przełożony instancyjnie” i przewodniczący wydziału
odwoławczego), o tyle podstawa procesowa wydanego postanowienia i wynikająca
z niej przedmiotowa sfera kontroli w postępowaniu odwoławczym nie dotyczy
3
bezpośrednio konkretnego sędziego, ale w istocie oceny prawnej, czy sędzia
wydający określone rozstrzygnięcia procesowe w oparciu o określone przepisy
prawa może dopuścić się przestępstwa. W takiej sytuacji brak jest podstaw aby
twierdzić, że w toku tak zakreślonego postępowania odwoławczego, mogą w opinii
społecznej – ujmowanej jednak wzorcem postronnego, ale świadomego
obserwatora – zaistnieć uzasadnione wątpliwości co do bezstronnego rozpoznania
sprawy w Sądzie Rejonowym w J.
Z tych wszystkich powodów należało orzec jak w postanowieniu.