Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KZ 31/13
POSTANOWIENIE
Dnia 8 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jarosław Matras
w sprawie z wniosku J. M. Ż.
o odszkodowanie za niesłuszne skazanie
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 8 maja 2013 r.
zażalenia skazanego na zarządzenie upoważnionego sędziego
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 28 marca 2013 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 28 lutego 2013 r.,
na podstawie art. 437 § 2 k.p.k. w zw. z art. 422 § 3 k.p.k. i w zw. z art. 457 § 2
k.p.k. oraz art. 528 § 1 a contrario k.p.k.
p o s t a n o w i ł
uchylić zaskarżone postanowienie i sprawę przekazać do
ponownego rozpoznania Prezesowi Sądu Apelacyjnego […].
UZASADNIENIE
Zaskarżonym zarządzeniem upoważniony sędzia odmówił przyjęcia wniosku
skazanego o sporządzenie na piśmie i doręczenie uzasadnienia wyroku sądu II
instancji, podnosząc, iż wniosek ten został złożony po terminie.
Zażalenie na to postanowienie wniósł skazany. W swoim środku
odwoławczym wskazał, że zarządzenie to jest sprzeczne z Konstytucją, zaś w
uzasadnieniu podkreślił, iż „wykorzystano instrumenty prawem przewidziane dla
świadomego i celowego uniemożliwienia dochodzenia swoich praw”.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Niezależnie od podniesionego w zażaleniu zarzutu, zaskarżone zarządzenie
nie mogło się ostać, albowiem w sprawie niniejszej zaistniał bezwzględny powód
odwoławczy określony w treści art. 40 § 3 k.p.k., który podlegał uwzględnieniu z
urzędu w oparciu o treść art. 439 § 1 pkt 1 k.p.k. W składzie Sądu Apelacyjnego,
który wydał wyrok w sprawie II AKa …/13 zasiadał SSA S.S. (k. 158 i tenże sam
sędzia wydał zaskarżone zarządzenie (k. 164). Zarządzenie to uniemożliwia
skazanemu skorzystanie z możliwości wniesienia kasacji, skoro nie pozwala na
doręczenie uzasadnienia wyroku sądu II instancji, a ta czynność procesowa
skutkuje „otwarciem” możliwości wniesienia kasacji (art. 524 § 1 zd. pierwsze
k.p.k.)
W orzecznictwie Sądu Najwyższego dominuje pogląd, który ujęte w treści
art. 40 § 3 k.k. stwierdzenie o niemożności orzekania co do kasacji przez sędziego,
który wydawał orzeczenie zaskarżone w trybie kasacji wiąże nie tylko z sytuacją,
gdy jest już wniesiona kasacja, ale także z wydawaniem wszelkich rozstrzygnięć
„co do kasacji”, a więc i takich, które blokują możliwość skorzystania z tego środka
zaskarżenia (por. np. wyrok SN z dnia 14 listopada 1996 r., IV KKN 299/96, Lex
28787; postanowienia SN: z dnia 10 stycznia 2001 r., IV KZ 92/00, Lex 51821; z
dnia 26 października 2005 r., III KZ 48/05, Lex 157234; z dnia 24 stycznia 2006 r.,
III KZ 65/05, Lex 56879; z dnia 30 sierpnia 2007 r., IV KZ 82/07, Lex 476140; z dnia
10 września 2008 r., II IKZ 49/08, Lex 567084).
Mając na uwadze powyższe, należało uchylić zaskarżone zarządzenie bez
merytorycznego badania jego zasadności. Przy ponownym rozpoznania sprawy
sąd odwoławczy będzie baczył aby nie doszło do obrazy art. 40 § 3 k.p.k.
rozumianego w taki sposób, jak przedstawiono to powyżej (art. 442 § 3 k.p.k.).

V KZ 31/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia