I CZ 39/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:27-08-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 39/13
POSTANOWIENIE
Dnia 23 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa L. S.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej budynku przy ul. K. […]
w W.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej C. P.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 maja 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej budynku
przy ul. K. […] w W.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 31 stycznia 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 31 stycznia 2013 r. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej budynku przy ul. K. […] w W. od
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 czerwca 2012 r. uznając ją za
niedopuszczalną.
W stanie faktycznym sprawy powódka L. S. dochodziła ustalenia, że
właścicielem lokalu mieszkalnego nr 18 przy ul. K.[…] w W. jest Miasto W.
Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2012 r. Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony
wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 14 lutego 2011 r. w ten sposób, że
powództwo oddalił, zasądził od L. S. 3600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
oraz uchylił punkt 3.
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 11 lipca 2012 r. sprostował z urzędu
niedokładność w punkcie pierwszym wyroku Sądu Apelacyjnego w ten sposób, że
po słowie: „powództwo” wpisał słowa: „skierowane przeciwko Wspólnocie
Mieszkaniowej budynku przy ul. K. […] w W.”.
Skarżąca w zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego zarzuciła
naruszenie przepisów postępowania tj. art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c. poprzez przyjęcie, że skarga kasacyjna pozwanej jest niedopuszczalna
z uwagi na to, że pozwana nie ma interesu w zaskarżeniu wyroku Sądu
Apelacyjnego.
W konkluzji wniosła o jego uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania
według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie. Rację ma skarżąca, że Sąd drugiej
instancji odrzuca skargę kasacyjną w razie wystąpienia przesłanek określonych
w art. 3986
§ 2 k.p.c. Określenia zakresu użytego w tym przepisie pojęcia „innych
przyczyn niedopuszczalności” skargi kasacyjnej, poza wyraźnie w nim
wymienionymi, należy poszukiwać w przepisach art. 3982
§ 1-3 k.p.c. Interes
prawny w zaskarżeniu nie jest pojęciem ustawowym, ale w judykaturze przyjmuje
się konieczność jego istnienia jako przesłanki środka odwoławczego (gravamen).
Chodzi tu o pokrzywdzenie strony treścią orzeczenia wynikające z różnicy między
3
zgłoszonym przez nią żądaniem a końcowym rozstrzygnięciem. O tym, czy interes
taki istnieje, przesądza uzyskanie bądź nieuzyskanie przez stronę zaspokojenia jej
sfery materialnoprawnej, realizowanej w procesie sądowym (zob. orzeczenia Sądu
Najwyższego z dnia 16 grudnia 1971 r., III CZP 79/71, OSNC 19872, nr 6, poz. 101
oraz dnia 8 kwietnia 1997 r., I CKN 57/97, OSNC 1997, nr 11, poz. 66). Żaden
z przepisów przesądzających o przyczynach niedopuszczalności skargi kasacyjnej
nie wskazuje na brak interesu prawnego strony wnoszącej skargę kasacyjną.
W konsekwencji oznacza to brak uprawnienia Sądu drugiej instancji do
badania istnienia interesu prawnego strony wnoszącej skargę kasacyjną, skoro
nawet ewentualny pozytywny wynik tego badania nie dawałby podstawy w świetle
art. 3986
§ 2 k.p.c. do odrzucenia jej z tej przyczyny przez Sąd drugiej instancji
(por. postanowienie SN z dnia 26 stycznia 2006 r. V CZ 147/05 niepubl.).
W ocenie Sądu Najwyższego w składzie rozpoznającym tę sprawę, zasadny
jest wyrażony w nowszym piśmiennictwie pogląd, że badanie istnienia interesu
prawnego w zaskarżeniu jest przejawem dokonywania oceny merytorycznej,
co przemawiałoby – w razie stwierdzenia braku interesu skarżącego we wniesieniu
skargi kasacyjnej – za oddaleniem tego środka zaskarżenia, do czego nie jest
oczywiście uprawniony Sąd drugiej instancji. Już więc z tych przyczyn zaskarżone
postanowienie nie mogło się ostać.
W przedmiotowej sprawie Sąd Apelacyjny odrzucając skargę kasacyjną
pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej uznał, że nie ma ona interesu w zaskarżeniu
wyroku Sądu Apelacyjnego, którym oddalono skierowane przeciwko niej
powództwo.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39815
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 394 § 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 23 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Irena Gromska-Szuster
SSN Krzysztof Strzelczyk
w sprawie z powództwa L. S.
przeciwko Wspólnocie Mieszkaniowej budynku przy ul. K. […]
w W.
z udziałem interwenienta ubocznego po stronie pozwanej C. P.
o ustalenie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 23 maja 2013 r.,
zażalenia strony pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej budynku
przy ul. K. […] w W.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 31 stycznia 2013 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
2
Uzasadnienie
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 31 stycznia 2013 r. odrzucił skargę
kasacyjną pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej budynku przy ul. K. […] w W. od
wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 28 czerwca 2012 r. uznając ją za
niedopuszczalną.
W stanie faktycznym sprawy powódka L. S. dochodziła ustalenia, że
właścicielem lokalu mieszkalnego nr 18 przy ul. K.[…] w W. jest Miasto W.
Wyrokiem z dnia 28 czerwca 2012 r. Sąd Apelacyjny zmienił zaskarżony
wyrok Sądu Okręgowego w W. z dnia 14 lutego 2011 r. w ten sposób, że
powództwo oddalił, zasądził od L. S. 3600 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania
oraz uchylił punkt 3.
Sąd Apelacyjny postanowieniem z dnia 11 lipca 2012 r. sprostował z urzędu
niedokładność w punkcie pierwszym wyroku Sądu Apelacyjnego w ten sposób, że
po słowie: „powództwo” wpisał słowa: „skierowane przeciwko Wspólnocie
Mieszkaniowej budynku przy ul. K. […] w W.”.
Skarżąca w zażaleniu na postanowienie Sądu Apelacyjnego zarzuciła
naruszenie przepisów postępowania tj. art. 3986
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3
k.p.c. poprzez przyjęcie, że skarga kasacyjna pozwanej jest niedopuszczalna
z uwagi na to, że pozwana nie ma interesu w zaskarżeniu wyroku Sądu
Apelacyjnego.
W konkluzji wniosła o jego uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania
według norm przepisanych.
Sąd Najwyższy zważył co następuje:
Zażalenie zasługiwało na uwzględnienie. Rację ma skarżąca, że Sąd drugiej
instancji odrzuca skargę kasacyjną w razie wystąpienia przesłanek określonych
w art. 3986
§ 2 k.p.c. Określenia zakresu użytego w tym przepisie pojęcia „innych
przyczyn niedopuszczalności” skargi kasacyjnej, poza wyraźnie w nim
wymienionymi, należy poszukiwać w przepisach art. 3982
§ 1-3 k.p.c. Interes
prawny w zaskarżeniu nie jest pojęciem ustawowym, ale w judykaturze przyjmuje
się konieczność jego istnienia jako przesłanki środka odwoławczego (gravamen).
Chodzi tu o pokrzywdzenie strony treścią orzeczenia wynikające z różnicy między
3
zgłoszonym przez nią żądaniem a końcowym rozstrzygnięciem. O tym, czy interes
taki istnieje, przesądza uzyskanie bądź nieuzyskanie przez stronę zaspokojenia jej
sfery materialnoprawnej, realizowanej w procesie sądowym (zob. orzeczenia Sądu
Najwyższego z dnia 16 grudnia 1971 r., III CZP 79/71, OSNC 19872, nr 6, poz. 101
oraz dnia 8 kwietnia 1997 r., I CKN 57/97, OSNC 1997, nr 11, poz. 66). Żaden
z przepisów przesądzających o przyczynach niedopuszczalności skargi kasacyjnej
nie wskazuje na brak interesu prawnego strony wnoszącej skargę kasacyjną.
W konsekwencji oznacza to brak uprawnienia Sądu drugiej instancji do
badania istnienia interesu prawnego strony wnoszącej skargę kasacyjną, skoro
nawet ewentualny pozytywny wynik tego badania nie dawałby podstawy w świetle
art. 3986
§ 2 k.p.c. do odrzucenia jej z tej przyczyny przez Sąd drugiej instancji
(por. postanowienie SN z dnia 26 stycznia 2006 r. V CZ 147/05 niepubl.).
W ocenie Sądu Najwyższego w składzie rozpoznającym tę sprawę, zasadny
jest wyrażony w nowszym piśmiennictwie pogląd, że badanie istnienia interesu
prawnego w zaskarżeniu jest przejawem dokonywania oceny merytorycznej,
co przemawiałoby – w razie stwierdzenia braku interesu skarżącego we wniesieniu
skargi kasacyjnej – za oddaleniem tego środka zaskarżenia, do czego nie jest
oczywiście uprawniony Sąd drugiej instancji. Już więc z tych przyczyn zaskarżone
postanowienie nie mogło się ostać.
W przedmiotowej sprawie Sąd Apelacyjny odrzucając skargę kasacyjną
pozwanej Wspólnoty Mieszkaniowej uznał, że nie ma ona interesu w zaskarżeniu
wyroku Sądu Apelacyjnego, którym oddalono skierowane przeciwko niej
powództwo.
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39815
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c. w zw. z art. 394 § 3 k.p.c.