Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KO 35/13
POSTANOWIENIE
Dnia 23 maja 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Puszkarski (przewodniczący)
SSN Tomasz Grzegorczyk
SSN Włodzimierz Wróbel (sprawozdawca)
w sprawie T. Z.
oskarżonego o popełnienie przestępstwa z art. 54 § 3 k.k.s. i in.
po rozpoznaniu wniosku Sądu Rejonowego w B.
z dnia 28 marca 2013 r., sygn. akt II W …/12,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 k.p.k.
p o s t a n o w i ł:
nie uwzględnić wniosku.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w B. zwrócił się do Sądu Najwyższego o rozważenie
możliwości przekazania sprawy T. Z. oskarżonego o popełnienie przestępstwa z
art. 54 § 3 k.k.s. i in. do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, z uwagi na
to, że oskarżony choruje na poważną chorobę, która powoduje trudność w
dojeździe do siedziby Sądu w B. z miejsca zamieszkania, znajdującego się w
odległym o 77 km S.. Zdaniem Sądu stan zdrowia oskarżonego nie pozwala mu na
przyjazd do Sądu Rejonowego w B.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
2
Przepis art. 37 k.p.k., jako wyjątkowy, nie podlega interpretacji
rozszerzającej. Przekazanie sprawy winno nastąpić jedynie w sytuacji, gdy
występują realne okoliczności, które mogą zasadnie stwarzać przekonanie o braku
warunków do obiektywnego rozpoznania sprawy w danym sądzie oraz o tym, że
tylko przekazanie sprawy stworzy lepsze możliwości do trafnego rozstrzygnięcia w
przedmiocie tego procesu.
W aktach sprawy brak jest dokumentów uzasadniających przekonanie Sądu
Rejonowego w B., że oskarżony, z uwagi na stan zdrowie nie może dojechać do
siedziby tego sądu z miejsca swojego zamieszkania. Znajdujące się w tych aktach
zaświadczenia lekarskie oraz dokumentacja medyczna wskazują, że oskarżony
prowadzi leczenie, także w placówkach medycznych znajdujących się w znacznej
odległości od miejsca jego zamieszkania (w W. – k. 63, czy O. – k. 58). Z treści
zaświadczeń lekarskich nie wynika, że oskarżony w sposób trwały nie może
odbywać podróży do B. Jedynie z zaświadczenia wystawionego w dniu 28 listopada
2012 r. przez lekarza pediatrę stwierdzono, że oskarżony, z uwagi na stan zdrowia
(po udarze), nie może podróżować. Jednocześnie jednak z karty informacyjnej
leczenia szpitalnego z dnia 27 września 2012 r. wynika, że oskarżony został
wypisany do domu w stanie ogólnym dobrym, z niewielkim deficytem
neurologicznym, zaś w kolejnym zaświadczeniu lekarskim z dnia 15 stycznia 2013
r., ten sam lekarz, który wystawił zaświadczenie w dniu 28 listopada 2012 r.
stwierdza, że oskarżony z powodu choroby „nie może się stawić na sprawę sądową
w dniu 24 stycznia 2013 r.” bez wskazywania na trwałą niemożność odbywania
podróży do siedziby sądu.
Przekonanie Sądu wnioskującego o przekazanie sprawy, że stan zdrowia
oskarżonego w sposób trwały uniemożliwia mu stawiennictwo w siedzibie tegoż
Sądu, nie znajduje więc podstaw faktycznych w aktach sprawy.
W tym stanie rzeczy należało orzec, jak w sentencji postanowienia .

III KO 35/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia