Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III ZS 8/13
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 5 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Kazimierz Jaśkowski (przewodniczący)
SSN Halina Kiryło (sprawozdawca)
SSN Krzysztof Staryk
Protokolant Halina Kurek
w sprawie ze skargi Ministra Zdrowia
na uchwałę Nr […] Okręgowej Rady Aptekarskiej […] w sprawie zmiany uchwały z
dnia 13 grudnia 2007 r., dotyczącej trybu opiniowania kandydatów na kierowników
aptek,
po rozpoznaniu na rozprawie w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 5 czerwca 2013 r.,
uchyla zaskarżoną uchwałę w zakresie § 1 pkt 1, 3 i 4.
UZASADNIENIE
Okręgowa Rada Aptekarska […]uchwałą nr … zmieniła uchwałę nr … z dnia
13 grudnia 2007 r. dotyczącą opiniowania kandydatów na kierowników aptek,
ustanawiając w § 1 następujące kryteria wydawania opinii w tej materii: 1/ test ze
znajomości przepisów z zakresu wykonywania zawodu farmaceuty ze szczególnym
2
uwzględnieniem obowiązków kierownika apteki, z zaznaczeniem, iż zaliczenie testu
wymagać będzie co najmniej 60% pozytywnych odpowiedzi; 2/ ankieta z zakresu
doświadczeń zawodowych; 3/ rozmowa z komisją Zespołu ds. Opiniowania; 4/
rozliczenie zakończonego okresu edukacyjnego, lub w przypadku osób w trakcie
szkolenia udokumentowanie certyfikatami aktualnego stanu ilości punktów
edukacyjnych. Wykonanie uchwały powierzono Prezesowi Rady i Zespołowi ds.
Opiniowania.
Minister Zdrowia zaskarżył powyższą uchwałę w zakresie § 1 pkt 1, 3 i 4,
zarzucając naruszenie art. 29 pkt 5 ustawy z dnia 19 kwietnia 1991 r. o izbach
aptekarskich (jednolity teksty: Dz. U. z 2008 r. Nr 136, poz. 856, ze zm.; dalej
„ustawa o izbach aptekarskich”) w związku z art. 88 ust. 2 oraz art. 99 ust. 4a
ustawy z dnia 6 września 2001 r. Prawo farmaceutyczne (jednolity tekst: Dz. U. z
2008 r. Nr 45, poz. 271 ze zm.; dalej „Prawo farmaceutyczne”), przez ustanowienie
w zakwestionowanych postanowieniach uchwały dodatkowych wymagań, które
muszą spełnić kandydaci na kierowników aptek. Minister Zdrowia wniósł o
uchylenie uchwały w zaskarżonej części.
W uzasadnieniu skargi wskazano, iż zgodnie z art. 99 ust. 4a Prawa
farmaceutycznego podmiot prowadzący aptekę jest obowiązany zatrudnić osobę
odpowiedzialną za prowadzenie apteki, o której mowa w art. 88 ust. 2, ustawy,
dającą rękojmię należytego prowadzenia apteki. Wymagania, które musi spełniać
kierownik apteki, zostały w sposób zupełny określone w przepisach art. 88 ust. 1 i 2
Prawa farmaceutycznego w związku z art. 2b ust. 1 ustawy o izbach aptekarskich.
Prawo farmaceutyczne zawiera również kompletne regulacje dotyczące trybu
postępowania w sprawie udzielania zezwoleń na prowadzenie apteki.
Ustawodawca nie przekazał organom samorządu aptekarskiego kompetencji do
ustanawiania dodatkowych kryteriów, jakie musi spełnić kierownik apteki, ponad te,
które sprecyzowano w art. 88 ust. 2 oraz art. 99 ust. 4 Prawa farmaceutycznego. W
szczególności takiej podstawy nie stanowi art. 29 pkt 5 ustawy o izbach
aptekarskich, który wskazuje jedynie na ogólną kompetencję okręgowej rady
aptekarskiej do wydawania opinii w sprawach udzielania lub cofania koncesji
(obecnie zezwolenia) na prowadzenie aptek lub hurtowni. Zdaniem Ministra
Zdrowia, opinia, którą na podstawie tego przepisu okręgowa rada aptekarska
3
wydaje w sprawie udzielania lub cofania zezwolenia na prowadzenie apteki, może
się opierać wyłącznie na informacjach posiadanych przez radę z urzędu (tj.
wynikających z przekazanych przez podmiot występujący o zezwolenie
dokumentów, o których mowa w art. 100 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego oraz
informacjach, które okręgowa rada posiada w związku z prowadzeniem rejestru
farmaceutów, np. na temat ograniczeń w wykonywaniu zawodu przez farmaceutę).
Niedopuszczalne jest przy tym kwestionowanie i ponowne sprawdzanie
umiejętności oraz wiedzy kierownika apteki zatrudnionego przez podmiot
prowadzący aptekę. Skoro bowiem przepisy Prawa farmaceutycznego (w art. 88
ust. 1 i 2) wskazują, że kierownikiem może być osoba, która posiada kwalifikacje do
wykonywania zawodu farmaceuty, o jakich mowa w art. 2b ust. 1 ustawy o izbach
aptekarskich, oraz która posiada co najmniej 5-letni staż pracy w aptece lub 3-letni
staż pracy w aptece (w przypadku, gdy posiada specjalizację z zakresu farmacji
aptecznej), to znaczy, że ustawodawca uznał posiadanie takich kwalifikacji za
wystarczające. Należy zatem przyjąć, że osoba spełniająca wyżej wymienione
wymogi ma odpowiednią wiedzę i doświadczenie do prowadzenia apteki, a
potwierdzeniem tego jest już samo posiadanie przez nią kwalifikacji do
wykonywania zawodu farmaceuty oraz minimalnego stażu pracy w aptece.
Minister Zdrowia zwrócił również uwagę, że zgodnie z art. 29 ustawy o
izbach aptekarskich, to okręgowa rada aptekarska kieruje działalnością izby w
okresie między okręgowymi zjazdami aptekarzy. Jedyny wyjątek od tej zasady
wprowadza art. 28 ust. 2 tej ustawy wskazując, że w imieniu rady w sprawach
określonych jej uchwałą działa prezydium okręgowej rady aptekarskiej. Wydaje się,
że wyjątku tego nie można traktować rozszerzająco, a zatem również z tego
powodu uzasadnione wątpliwości budzi przekazanie, w § 1 pkt 3 zaskarżanej
uchwały, uprawnień okręgowej rady aptekarskiej komisji przez nią powołanej. Na
marginesie wskazać również należy, że brak jest w przedmiotowej uchwale
jakichkolwiek informacji co do osób mających wchodzić w skład powołanej przez
okręgową radę aptekarską komisji, wobec czego nie wiadomo, kto prowadziłby z
kandydatem na kierownika apteki rozmowę celem wydania opinii na temat jego
osoby.
4
Konkludując skarżący stwierdził, że wprowadzenie przedmiotową uchwałą
wymagań w postaci zdawania przez kandydatów na kierowników apteki testu ze
znajomości przepisów z zakresu wykonywania zawodu farmaceuty, odbycia
rozmowy z komisją Zespołu ds. Opiniowania i rozliczenia zakończonego okresu
edukacyjnego lub - w przypadku osób w trakcie szkolenia - udokumentowania
certyfikatami aktualnego stanu ilości punktów edukacyjnych, jest przekroczeniem
ustawowych uprawnień Okręgowej Rady Aptekarskiej […] i jako takie stanowi
działanie niezgodne z prawem. Samorząd zawodowy wykonuje bowiem jedynie
kompetencje przyznane ustawą i wyłącznie w zakresie nią ustalonym. Nie może
zatem ustanawiać dodatkowych wymagań wobec swoich członków, poza
określonymi ustawą. Tymczasem zaskarżona uchwała w § 1 pkt 1, 3 i 4 kreuje
dodatkowe, ponad podstawę ustawową, wymagania w stosunku do kandydatów na
kierowników aptek.
Okręgowa Izba Aptekarska w […] w odpowiedzi na skargę wniosła
pierwotnie o jej oddalenie, a następnie zmodyfikowała swoje stanowisko w sprawie
domagając się odrzucenia skargi z uwagi na uchybienie przez skarżącego
ustawowego terminu do wniesienia tegoż środka zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Inicjując rozważania w niniejszej sprawie należy przypomnieć, że art. 1
ustawy o izbach aptekarskich kreuje wyposażone w osobowość prawną Naczelną i
okręgowe izby aptekarskie jako niezależny i podlegający tylko ustawom samorząd
zawodu aptekarskiego reprezentujący jego zawodowe, społeczne i gospodarcze
interesy. Szczegółowe zadania tego samorządu wymieniono w art. 7 ust. 1, a
sposoby ich realizacji - w art. 7 ust. 2 ustawy. Zgodnie z art. 12 ustawy organy
samorządu aptekarskiego rozstrzygają o kwestiach należących do ich kompetencji
w formie uchwał, podejmowanych zwykłą większością głosów, przy obecności co
najmniej połowy członków danego organu. Z mocy art. 13 ust. 1 ustawy minister
właściwy do spraw zdrowia może zaś zaskarżyć do Sądu Najwyższego uchwałę
organu okręgowej izby aptekarskiej lub Naczelnej Izby Aptekarskiej pod zarzutem
niezgodności z prawem w terminie trzech miesięcy od dnia powzięcia wiadomości o
5
uchwale. Powołany przepis łączy zatem początek biegu ustawowego terminu do
zaskarżenia uchwały organu okręgowej izby aptekarskiej z momentem powzięcia
przez uprawnionego ministra wiadomości o uchwale. Nie chodzi jednak o
jakąkolwiek informację o fakcie podjęcia przez tenże organ określonej uchwały, lecz
o wiarygodną i sprawdzoną wiedzę na temat jej obowiązywania i treści. W
przedmiotowej sprawie datą początkującą bieg terminu do wniesienia skargi na
uchwałę Okręgowej Rady Aptekarskiej […] nie była więc data złożenia do Ministra
Zdrowia pisma osoby trzeciej, kwestionującej zgodność uchwały z prawem, lecz
uzyskanie przez Ministra – na stosowną prośbę – uwierzytelnionego odpisu tej
uchwały, pozwalającego na zapoznanie się z jej treścią i przeprowadzenie analizy
postanowień uchwały pod kątem ich zgodności z obowiązującymi przepisami oraz
podjęcie decyzji o wniesieniu skargi do Sądu Najwyższego. Oznacza to, że
niniejsza skargi wniesiona została z zachowaniem ustawowego terminu do
dokonania tej czynności procesowej.
Przechodząc do oceny zasadności zarzutów skargi wypada przytoczyć treść
art. 99 ust. 1 i 2 Prawa farmaceutycznego, w myśl którego apteka ogólnodostępna
może być prowadzona tylko na podstawie uzyskanego zezwolenia na prowadzenie
apteki, zaś organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany,
cofnięcia lub stwierdzenia wygaśnięcia owego zezwolenia jest wojewódzki
inspektor farmaceutyczny. Zezwolenie na prowadzenie apteki ogólnodostępnej jest
decyzją administracyjną o charakterze konstytutywnym. Przyznaje ona
przedsiębiorcy uprawnienie do prowadzenia działalności gospodarczej polegającej
na świadczeniu usług farmaceutycznych w aptece ogólnodostępnej. W
konsekwencji tego, prowadzenie apteki ogólnodostępnej jest możliwe tylko i
wyłącznie pod warunkiem uprzedniego uzyskania stosownej decyzji
administracyjnej. Wnioskodawca ubiegający się o udzielenie zezwolenia na
prowadzenie apteki ogólnodostępnej powinien spełnić określone kryteria
materialnoprawne. Jedno z nich ustanawia ust. 4a komentowanego przepisu,
zgodnie z którym podmiot ubiegający się o zezwolenie jest zobowiązany zatrudnić
osobę odpowiedzialną za prowadzenie apteki, tj. kierownika apteki, o jakim mowa w
art. 88 ust. 2 ustawy, dającego rękojmię należytego prowadzenia apteki. Z
oczywistych względów obowiązek zatrudnienia odpowiednio wykwalifikowanej
6
osoby na stanowisku kierownika apteki nie dotyczy, na mocy art. 99 ust. 6 tej
ustawy, sytuacji, w których przedsiębiorca ubiegający się o udzielenie zezwolenia
na prowadzenie apteki sam jest farmaceutą i spełnia warunki sprawowania funkcji
kierownika apteki.
Postępowanie w sprawie udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki
ogólnodostępnej toczy się na zasadach, w trybie oraz w terminach określonych w
Prawie farmaceutycznym, k.p.a. oraz ustawie o swobodzie działalności
gospodarczej. Na mocy art. 61 § 1 k.p.a., wszczęcie postępowania w tym
przedmiocie następuje w chwili złożenia wniosku do wojewódzkiego inspektora
farmaceutycznego. W trakcie tejże procedury wojewódzki inspektor farmaceutyczny
zwraca się do organów samorządu aptekarskiego z prośbą o opinię w sprawie
udzielenia zezwolenia na prowadzenie apteki ogólnodostępnej. Stosownie do
art. 29 pkt 5 ustawy o izbach aptekarskich opinie w tym przedmiocie wydaje
właściwa okręgowa rada aptekarska. Reguły postępowania przy wydawaniu opinii
określa art. 106 § 3-6, a także art. 107 § 2-3 i art. 109 k.p.a. w związku z art. 126
k.p.a. Samo zaś rozstrzygnięcie zapada w formie uchwały, co wynika z art. 12 i 29
pkt 5 ustawy o izbach aptekarskich. Trzeba przy tym pamiętać, że zezwolenia na
prowadzenie ogólnodostępnej apteki udziela wojewódzki inspektor farmaceutyczny,
działając na podstawie przepisów prawa (art. 6 k.p.a.) i mając na uwadze nie tylko
interes wnioskodawcy, ale także interes społeczny, który nie zawsze jest zgodny z
interesem samorządu aptekarskiego (art. 7 k.p.a.). Przepisy proceduralne określają
rolę okręgowej rady aptekarskiej w zakresie wyrażania opinii w sprawie zezwolenia
na prowadzenie apteki ogólnodostępnej jako organu współdziałającego, który
uczestniczy jedynie w czynnościach głównego postępowania administracyjnego,
biorąc udział w załatwieniu sprawy przez wyrażenie stanowiska w granicach swej
właściwości. Nie jest więc organem prowadzącym postępowanie w samodzielnej,
odrębnej sprawie administracyjnej. Stanowisko, jakie zajmuje, w formie uchwały,
nie rozstrzyga o istocie sprawy ani nie kończy jej w instancji administracyjnej.
Postępowanie przed organem współdziałającym ma w istocie swojej charakter
pomocniczego stadium postępowania w sprawie załatwianej przez inny organ w
drodze decyzji administracyjnej. Oznacza to, że ani przedmiot tego postępowania,
ani też rozstrzygnięcia w nim podjęte nie mają samodzielnego bytu prawnego. W
7
orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, iż samorząd zawodowy
występując w roli organu współdziałającego z organem orzekającym w sprawie
koncesji i wydając opinię w tym przedmiocie nie ma przymiotu strony tego
postępowania (wyroki Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 2 grudnia
1996 r., sygn. akt II SA 2168/95; ONSA 1997 nr 4, poz. 169; z dnia 15 stycznia
1997 r., sygn. akt I SA 596/96, niepubl.; z dnia 20 stycznia 1998 r., I SA 874/97,
OSP 1998 nr 11, poz. 189; oraz wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w
Warszawie z dnia 7 października 2005 r., sygn. akt I SA/Wa 1533; z dnia 26
stycznia 2006 r., I SA/Wa 849/05, niepubl. z dnia 8 marca 2006 r., I SA/Wa 283/05,
niepubl.; z dnia 19 października 2007 r., VII SA/Wa 1272/07, niepubl.; z 3dnia lipca
2008 r., VII SA/Wa 673/08, niepubl.). Mimo to stanowisko organu
współdziałającego jest istotnym elementem rozstrzygnięcia w sprawie głównej,
niejednokrotnie determinującym wynik tej sprawy.
Obowiązek współdziałania organów Państwowej Inspekcji Farmaceutycznej
z organami samorządu aptekarskiego w kwestiach związanych z wykonywaniem
zawodu i innych, dotyczących farmacji, a mających wpływ na ochronę zdrowia
publicznego, sprowadza się w tej kategorii spraw do wyrażenia opinii w kwestii
dawania rękojmi należytego pełnienia przez kandydata funkcji kierownika apteki
ogólnodostępnej. Taka opinia nie może być utożsamiana z rozstrzygnięciem
właściwego inspektora farmaceutycznego w zakresie udzielenia zezwolenia lub
procedurą wydawania zaświadczenia w trybie art. 218 § 1 k.p.a., lecz powinna być
analizowana pod kątem określonych prawem zadań samorządu aptekarskiego. Nie
ulega wątpliwości, że w katalogu kompetencji samorządu aptekarskiego znajdują
się obowiązki sprawowania pieczy nad właściwym doborem osób pretendujących
do sprawowania funkcji kierownika apteki ogólnodostępnej, który powinien być
osobą szczególnego zaufania społecznego. Dlatego kandydat na to stanowisko
powinien charakteryzować się dużą wiedzą i doświadczeniem umożliwiającym
wykonywanie szeregu ważnych zadań także o charakterze administracyjnym i
nadzorczym, polegających np. na organizacji pracy w aptece, w tym przyjmowaniu,
wydawaniu, przechowywaniu i identyfikacji produktów leczniczych i wyrobów
medycznych, prawidłowym sporządzaniu leków recepturowych i leków aptecznych
oraz udzielaniu informacji o lekach, nadzorze nad praktykami studenckimi oraz
8
praktykami techników farmaceutycznych, przekazywaniu Prezesowi Urzędu
informacji o niepożądanym działaniu produktu leczniczego lub wyrobu medycznego
i wiele innych (art. 88 ust. 5 Prawa farmaceutycznego).
Jednym z podstawowych warunków uznania, że kandydat na stanowisko
kierownika apteki ogólnodostępnej daje rękojmię właściwego wykonywania tej
funkcji jest spełnienie warunków formalnych określonych w art. 88 ust. 2 Prawa
farmaceutycznego. Zgodnie z art. 88 ust. 2 w związku z ust. 1 Prawa
farmaceutycznego kierownikiem apteki może być farmaceuta, o którym mowa w
art. 2b ust. 1 pkt 1, 2 i 5-7 ustawy o izbach aptekarskich, który nie przekroczył 65
roku życia i ma co najmniej 5-letni staż pracy w aptece lub 3-letni staż pracy w
aptece, w przypadku, gdy posiada specjalizację z zakresu farmacji aptecznej.
Dokonując analizy ustawowych wymagań stawianych kandydatom na
stanowisko kierownika apteki ogólnodostępnej trzeba zatem przypomnieć, że
zgodnie z art. 2b ust. 1 pkt 1 ustawy, o izbach aptekarskich kwalifikacje do
wykonywania zawodu farmaceuty posiada osoba, która ukończyła w
Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej 5-letnie studia na kierunku farmacja w szkole
wyższej, obejmujące co najmniej 6-miesięczną praktykę zawodową w aptece, i
uzyskała tytuł magistra farmacji, albo posiada dyplom wydany przez inne państwo
(poza państwami członkowskimi Unii Europejskiej) potwierdzający ukończenie co
najmniej 5-letnich studiów na kierunku farmacja w szkole wyższej, obejmujących co
najmniej 6-miesięczną praktykę zawodową w aptece, uznany w Rzeczypospolitej
Polskiej za równoważny z dyplomem i tytułem magistra farmacji uzyskiwanym w
Rzeczypospolitej Polskiej, albo posiada kwalifikacje uzyskane w państwie
członkowskim Unii Europejskiej potwierdzające ukończenie kształcenia
spełniającego wymagania określone w przepisach prawa Unii Europejskiej oraz
potwierdzone odpowiednimi dokumentami, uznane w Rzeczypospolitej Polskiej za
równoważne z dyplomem i tytułem magistra farmacji uzyskiwanym w
Rzeczypospolitej Polskiej. W porównaniu z wcześniejszą regulacją w obecnym
stanie prawnym brak jest możliwości zdobycia odpowiednich kwalifikacji w ramach
studiów trwających 4 lata. Jednocześnie ujednolicono wymaganie dotyczące
praktyk zawodowych, które w każdym wypadku powinny trwać sześć miesięcy i
odbywać się w ramach studiów magisterskich. Dotyczy to zarówno studiów na
9
terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, jak i studiów w innych
państwach. W myśl art. 2b ust. 1 pkt 2 ustawy o izbach aptekarskich, kwalifikacje
do wykonywania zawodu farmaceuty posiadają również osoby, które ukończyły
studia na kierunku farmacja w szkole wyższej i uzyskały tytuł magistra farmacji w
Rzeczypospolitej Polskiej przed dniem 1 maja 2004 r., nawet jeśli tok studiów
obejmował wyłącznie 4 lata kształcenia. Powyższy przepis realizuje tzw. zasadę
praw nabytych, zgodnie z którą nie można odebrać raz przyznanego prawa do
wykonywania zawodu farmaceuty. Analogiczne przepisy dotyczą osób, które
uzyskały dyplomy, świadectwa lub inne dokumenty wydane przez państwa
członkowskie Unii Europejskiej w ramach kształcenia rozpoczętego przed dniem
przystąpienia danego państwa do Unii Europejskiej. Warunkiem uznania takich
dokumentów za równoważne jest dołączenie odpowiedniego zaświadczenia
wydanego przez właściwe organy państwa członkowskiego Unii Europejskiej i
potwierdzającego, że osoba posługująca się tymi dokumentami wykonywała w tym
państwie zawód farmaceuty przez okres co najmniej trzech kolejnych lat w okresie
5 lat bezpośrednio poprzedzających wydanie zaświadczenia. Pod pewnymi
warunkami możliwe jest również uznanie kwalifikacji zawodowych
nieodpowiadających powyższym wymaganiom na podstawie odrębnych przepisów.
Na mocy art. 4 ust. 1 dyrektywy 2005/36/WE, uznanie kwalifikacji zawodowych
przez przyjmujące państwo członkowskie pozwala beneficjentowi na podjęcie w tym
państwie zawodu farmaceuty oraz wykonywanie tego zawodu na takich samych
warunkach, jakie obowiązują obywateli przyjmującego państwa członkowskiego.
Stosownie do art. 2c o izbach aptekarskich, praktyka zawodowa odbywa się w
aptece, która uzyskała pozytywną opinię właściwego wojewódzkiego inspektora
farmaceutycznego oraz właściwej okręgowej rady aptekarskiej, wydaną na wniosek
dziekana wydziału uczelni prowadzącej działalność dydaktyczną i badawczą w
dziedzinie nauk medycznych, na której prowadzone są studia na kierunku farmacja.
Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o izbach aptekarskich, prawo wykonywania zawodu
farmaceuty w odniesieniu do obywateli polskich oraz cudzoziemców spoza Unii
Europejskiej przyznaje zaś okręgowa rada aptekarska właściwa ze względu na
zamierzone miejsce wykonywania zawodu farmaceuty, a w odniesieniu do
10
obywateli innych państw członkowskich Unii Europejskiej - Naczelna Rada
Aptekarska.
W świetle art. 88 ust. 2 Prawa farmaceutycznego spośród osób
posiadających prawo wykonywania zawodu farmaceuty, jedynie część może pełnić
funkcję kierownika apteki. Konieczne jest bowiem spełnienie dodatkowych kryteriów
dotyczących wieku oraz określonej długości stażu pracy w aptece. Kierownikiem
apteki może być zatem wyłącznie farmaceuta, który nie ukończył 65 roku życia.
Przy czym, na podstawie ust. 3 komentowanego przepisu, możliwe jest
przedłużenie powyższego terminu do momentu ukończenia 70 roku życia.
Farmaceuta pełniący rolę kierownika apteki powinien ponadto posiadać pięcioletni
staż pracy w aptece. W przypadku gdy farmaceuta ukończył specjalizację z zakresu
farmacji aptecznej, wymaga się jedynie 3-letniego stażu pracy. W odróżnieniu od
wymogu odbycia praktyk zawodowych, kandydat na kierownika apteki
ogólnodostępnej może zdobyć doświadczenia praktyczne w każdego rodzaju
aptece. Do stażu pracy zalicza się również okres prowadzenia apteki albo hurtowni
farmaceutycznej na podstawie stosownego zezwolenia, samodzielnie lub jako
wspólnik.
Reasumując, kryteria, jakie powinien spełniać kandydat na kierownika apteki
ogólnodostępnej zostały precyzyjnie i wyczerpująco określone w powołanych wyżej
przepisach i niedopuszczalne jest poszarzanie ich katalogu w drodze statuowania
nowych, nieznanych ustawie przesłanek, zarówno przez organ decydujący o
przyznaniu koncesji na prowadzenie apteki jak i przez podmioty pełniące rolę
opiniodawczą w tej procedurze. Taki zaś charakter ma wprowadzony zaskarżoną
uchwałą (§ 1 pkt 4) warunek udokumentowania sposobu realizacji obowiązku
edukacyjnego przez osobę wytypowaną przez prowadzącego aptekę do roli jej
kierownika. Przepisy art. 29 pkt 5 w związku z art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o izbach
aptekarskich upoważniając okręgowe rady aptekarskie do wyrażania opinii na
temat kandydatów na stanowisko kierowników aptek ogólnodostępnych nie
predestynują tych organów do powoływania specjalnych komisji sprawdzających w
drodze pisemnego testu lub ustnego egzaminu (§ 1 pkt 1 i 3 zaskarżonej uchwały)
wiedzy i kwalifikacji zawodowych zdobytych przez farmaceutów i potwierdzonych
przez właściwe podmioty w trybie szczegółowo unormowanym w tejże ustawie.
11
Wydając opinie w tej materii organy samorządu aptekarskiego działają na
podstawie i w graniach zakreślonych powszechnie obowiązującymi przepisami
prawa.
Mając powyższe na uwadze, z mocy art. 13 ust. 1 zdanie 2 ustawy o izbach
aptekarskich orzeczono o uchyleniu uchwały Okręgowej Rady Aptekarskiej […] w
zaskarżonej części, jako niezgodnej z prawem.