IV CZ 12/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CZ 12/13
POSTANOWIENIE
Dnia 13 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z wniosku J. O.
przy uczestnictwie F. Z., A. O. i A. P.
o ustanowienie drogi koniecznej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 czerwca 2013 r.,
zażalenia uczestnika postępowania F. Z.
na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 10 grudnia 2012 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 20 listopada 2012 r. Sąd Okręgowy w O. odrzucił
apelację uczestnika postępowania od postanowienia Sądu Rejonowego w P. ze
względu na nieuiszczenie należnej opłaty.
Skarżący, reprezentowany przez adwokata, skierował zażalenie na to
postanowienie do Sądu Apelacyjnego. Sąd Okręgowy, do którego wniesiono
zażalenie, zaskarżonym obecnie postanowieniem z dnia 10 grudnia 2012 r.,
odrzucił je „w trybie art. 3941
§ 2 k.p.c.” jako niedopuszczalne, bowiem błędnie
skierowane do sądu apelacyjnego, a nie do Sądu Najwyższego, do którego ten
środek odwoławczy przysługiwał.
W zażaleniu skarżący wniósł o jego uchylenie, zarzucając naruszenie art.
373 w zw. z art. 370 k.p.c. oraz art. 395 § 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący, formułując zarzuty pod adresem Sądu bagatelizuje fakt,
że źródłem powstałej sytuacji procesowej jest jego błąd, tym niemniej zażalenie
jest uzasadnione.
Zagadnienie skutków procesowych wadliwego skierowania środka
odwoławczego do sądu niewłaściwego do jego rozpoznania
wywoływało wątpliwości, prowadzące do rozbieżności w orzecznictwie sądów
powszechnych i Sądu Najwyższego. Wątpliwości te zostały wyjaśnione
i rozstrzygnięte w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia
15 maja 2013 r., III CZP 91/12, zgodnie z którą sąd niewłaściwy, do którego
skierowano zażalenie, przekazuje je do rozpoznania sądowi właściwemu
na podstawie odpowiednio zastosowanego art. 200 § 1 k.p.c. (w zw. z art. 391 § 1
i 397 § 2 k.p.c.). Podzielając stanowisko zajęte w uchwale i odwołując się
do jej szerszego uzasadnienia, należy wyeksponować stwierdzenie Sądu
Najwyższego, że wadliwe skierowanie zażalenia do niewłaściwego sądu nie
powoduje jego niedopuszczalności, a tym samym nie stanowi podstawy odrzucenia
zażalenia na podstawie art. 370 (373 k.p.c.). Sąd Okręgowy co prawda nie powołał
3
podstawy prawnej odrzucenia zażalenia, lecz uznanie go za niedopuszczalne
wskazuje na przyjęcie takiej właśnie podstawy.
W związku z zarzutami zażalenia należy dodać, że - jak wyjaśnił
Sąd Najwyższy w powołanej uchwale - nie ma podstaw do traktowania wadliwego
skierowania zażalenia do niewłaściwego sądu jako oczywistej niedokładności,
niestojącej na przeszkodzie przedstawienie sprawy innemu, właściwemu sądowi.
Z omówionych względów zaskarżone orzeczenie podlegało uchyleniu,
stosownie do art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39815
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 13 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Marian Kocon
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie z wniosku J. O.
przy uczestnictwie F. Z., A. O. i A. P.
o ustanowienie drogi koniecznej,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 czerwca 2013 r.,
zażalenia uczestnika postępowania F. Z.
na postanowienie Sądu Okręgowego w O.
z dnia 10 grudnia 2012 r.,
uchyla zaskarżone postanowienie.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 20 listopada 2012 r. Sąd Okręgowy w O. odrzucił
apelację uczestnika postępowania od postanowienia Sądu Rejonowego w P. ze
względu na nieuiszczenie należnej opłaty.
Skarżący, reprezentowany przez adwokata, skierował zażalenie na to
postanowienie do Sądu Apelacyjnego. Sąd Okręgowy, do którego wniesiono
zażalenie, zaskarżonym obecnie postanowieniem z dnia 10 grudnia 2012 r.,
odrzucił je „w trybie art. 3941
§ 2 k.p.c.” jako niedopuszczalne, bowiem błędnie
skierowane do sądu apelacyjnego, a nie do Sądu Najwyższego, do którego ten
środek odwoławczy przysługiwał.
W zażaleniu skarżący wniósł o jego uchylenie, zarzucając naruszenie art.
373 w zw. z art. 370 k.p.c. oraz art. 395 § 1 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarżący, formułując zarzuty pod adresem Sądu bagatelizuje fakt,
że źródłem powstałej sytuacji procesowej jest jego błąd, tym niemniej zażalenie
jest uzasadnione.
Zagadnienie skutków procesowych wadliwego skierowania środka
odwoławczego do sądu niewłaściwego do jego rozpoznania
wywoływało wątpliwości, prowadzące do rozbieżności w orzecznictwie sądów
powszechnych i Sądu Najwyższego. Wątpliwości te zostały wyjaśnione
i rozstrzygnięte w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia
15 maja 2013 r., III CZP 91/12, zgodnie z którą sąd niewłaściwy, do którego
skierowano zażalenie, przekazuje je do rozpoznania sądowi właściwemu
na podstawie odpowiednio zastosowanego art. 200 § 1 k.p.c. (w zw. z art. 391 § 1
i 397 § 2 k.p.c.). Podzielając stanowisko zajęte w uchwale i odwołując się
do jej szerszego uzasadnienia, należy wyeksponować stwierdzenie Sądu
Najwyższego, że wadliwe skierowanie zażalenia do niewłaściwego sądu nie
powoduje jego niedopuszczalności, a tym samym nie stanowi podstawy odrzucenia
zażalenia na podstawie art. 370 (373 k.p.c.). Sąd Okręgowy co prawda nie powołał
3
podstawy prawnej odrzucenia zażalenia, lecz uznanie go za niedopuszczalne
wskazuje na przyjęcie takiej właśnie podstawy.
W związku z zarzutami zażalenia należy dodać, że - jak wyjaśnił
Sąd Najwyższy w powołanej uchwale - nie ma podstaw do traktowania wadliwego
skierowania zażalenia do niewłaściwego sądu jako oczywistej niedokładności,
niestojącej na przeszkodzie przedstawienie sprawy innemu, właściwemu sądowi.
Z omówionych względów zaskarżone orzeczenie podlegało uchyleniu,
stosownie do art. 3941
§ 3 w zw. z art. 39815
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c.
jw