Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 139/13
POSTANOWIENIE
Dnia 20 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Kazimierz Klugiewicz
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej w dniu 20 czerwca 2013 r.
sprawy M. K.
skazanego z art. 158 § 1 k.k. i in.,
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę skazanego
od wyroku Sądu Okręgowego w J.
z dnia 23 listopada 2012 r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Rejonowego w J.
z dnia 19 lipca 2012 r.
postanowił:
1. oddalić kasację, jako oczywiście bezzasadną;
2. kosztami postępowania kasacyjnego obciążyć skazanego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w J. z dnia 19 lipca 2012 roku, oskarżony M. K.
został uznany winnym popełnienia przestępstwa z art. 158 § 1 k.k. i art. 157 § 2 k.k.
w zw. z art. 11 § 2 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. w zw. z art. 57a § 1 k.k. i za to na
podstawie art. 158 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. w zw. z art. 64 § 2 k.k. i w zw. z
art. 57a § 1 k.k. wymierzono mu karę roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności.
Ponadto, na podstawie art. 57a § 2 k.k. orzeczono od oskarżonego nawiązki: na
rzecz M. K. i R. K. w kwotach po 250 zł oraz na rzecz Ł. M. w kwocie 500 zł. Wyrok
Sądu Rejonowego zawiera także rozstrzygnięcie co do dowodu rzeczowego.
Apelację od tego wyroku wywiódł obrońca oskarżonego M. K. stawiając
zarzuty błędu w ustaleniach faktycznych, obrazy przepisów postępowania tzn. art.
2
170 § 1 k.p.k. oraz naruszenia prawa do obrony oskarżonego. Wniósł o uchylenie
wyroku Sądu I instancji i przekazanie sprawy temu sądowi do ponownego
rozpoznania, ewentualnie o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie
oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu.
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 23 listopada 2012 roku, utrzymał w mocy
zaskarżony wyrok uznając apelację obrońcy oskarżonego za oczywiście
bezzasadną.
Kasację od powyższego wyroku złożył obrońca skazanego zarzucając rażące
naruszenie art. 377 § 3 k.p.k. przez niewłaściwe zastosowanie i zupełne pominięcie
przez Sąd II instancji zbadania i oceny, czy spełniona została jedna z przesłanek
tego przepisu, mianowicie czy niestawianie się na rozprawy oskarżonego M. K. było
„bez usprawiedliwienia” – które to naruszenie mogło mieć istotny wpływ na treść
zaskarżonego wyroku i doprowadziło do pozbawienia oskarżonego prawa do
obrony oraz do rozpoznania sprawy podczas nieobecności oskarżonego, którego
obecność była obowiązkowa. Wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w całości i
przekazanie sprawy właściwemu Sądowi do ponownego rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Okręgowej w odpowiedzi na kasację wniósł o jej
oddalenie jako oczywiście bezzasadnej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zarzuty kasacji są oczywiście bezzasadne, zatem należało oddalić złożony w
sprawie nadzwyczajny środek zaskarżenia w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
Przede wszystkim zauważyć należy, iż lektura złożonych w ramach niniejszej
sprawy apelacji oraz kasacji obrońcy skazanego pozwala stwierdzić, że
nadzwyczajny środek zaskarżenia stanowi powielenie zarzutów apelacji
skarżącego, które to zarzuty zostały już poddane należytej kontroli sądowej w
ramach postępowania w drugiej instancji. Stąd też zarzut kasacji skarżącego uznać
trzeba za prawnie niedopuszczalny zabieg usiłowania ponownego spowodowania
kontroli odwoławczej orzeczenia Sądu I instancji.
Wskazać jednocześnie należy, iż zastosowanie przepisu art. 377 § 3 k.p.k. ma
charakter wyjątkowy, a więc może znaleźć zastosowanie tylko wówczas, gdy z
okoliczności sprawy wynika, że nieobecność oskarżonego na rozprawie ani nie
ograniczy jego prawa do obrony, ani w inny sposób nie wpłynie ujemnie na
3
prawidłowość wyrokowania. Sąd Rejonowy procedując w niniejszej sprawie
skorzystał z przewidzianej w powołanym art. 377 § 3 k.p.k. możliwości prowadzenia
rozprawy pod nieobecność oskarżonego nie naruszając jednocześnie dyspozycji
tego przepisu. Oskarżony M. K. był bowiem prawidłowo wzywany na każdy termin
rozprawy, a jego obrońca złożył w dniu 7 lutego 2012 roku oświadczenie, że
oskarżony nie będzie brał udziału w rozprawie, a wniosek o dokonanie okazania
zamierza złożyć w razie wydania niekorzystnego dla oskarżonego wyroku w I
instancji (k. 168v). Jak zaś trafnie wskazuje zarówno Sąd Okręgowy w pisemnych
motywach wyroku, jak i Prokurator Okręgowy w odpowiedzi na kasację, to
oskarżony i jego obrońca wybrali ustaloną w powyższy sposób taktykę obrony i to
jedynie ich wolą była rezygnacja oskarżonego z uczestnictwa w niektórych
czynnościach procesowych. To zaś sprawia, że Sąd a quo był w pełni uprawniony
do prowadzenia rozprawy pod nieobecność oskarżonego, zgodnie z dyspozycją art.
377 § 3 k.p.k.
Dlatego też, ponieważ zarzut kasacji pozostaje bezzasadny w stopniu
oczywistym, należało oddalić złożony przez obrońcę skazanego nadzwyczajny
środek zaskarżenia w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 627 k.p.k. i art. 636 § 1
k.p.k., obciążając skazanego obowiązkiem ich uiszczenia.