Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V KK 301/12
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 19 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Piotr Hofmański
SSN Rafał Malarski (współsprawozdawca)
Protokolant Anna Kowal
przy udziale prokuratora Prokuratury Generalnej Zbigniewa Siejbika,
w sprawie M.A., W. Ż., S. S., P. T., W. K. skazanych z art. 258 § 1 kk w zw. z art.
65 § 2kk, art. 228 § 3kk w zw. z art. 204 § 1kk w zw. z art. 11 § 2 kk i in.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na rozprawie
w dniu 19 czerwca 2013 r.,
kasacji, wniesionych w stosunku do skazanych […] przez obrońców od wyroku
Sądu Apelacyjnego […]
z dnia 2 grudnia 2011 r., zmieniającego wyrok Sądu Okręgowego w Ś.
z dnia 18 kwietnia 2011 r.,
1) na podstawie art. 439 § 1 pkt 11 k.p.k. uchyla zaskarżony
wyrok i poprzedzający go wyrok Sądu Okręgowego w Ś. w części
dotyczącej skazanych: W. Ż., S. S. oraz P.T., a nadto na
podstawie art. 435 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. wobec M. K. i w
tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi Okręgowemu w Ś. do
ponownego rozpoznania,
2
2) oddala kasacje obrońców M. A. oraz W. K. - jako oczywiście
bezzasadne i w tej części zwalnia tych skazanych od kosztów
postępowania kasacyjnego.
UZASADNIENIE
Prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego z dnia 2 grudnia 2011 r.,
częściowo zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego z dnia 18 kwietnia 2011 r., m. in.
oskarżeni M. A., W. Ż., S. S., P. T. i W. K. zostali uznani winnymi popełniania
kolejno czynów: z art. 258 § 1 k.k. w zw. z art. 65 § 2 k.k. i inne; art. 258 § 1 k.k. w
zw. z art. 65 § 2 k.k. i inne; art. 229 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1
k.k. i inne; art. 229 § 3 k.k. w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 § 1 k.k. i inne; art. 229
§ 3 k.k. i za te czyny oskarżonym zostały wymierzone kary: M. A. kara łączna 6 lat
pozbawienia wolności, W. Ż. kara łączna 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności,
S. S. kara łączna 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności, P. T. kara łączna 3 lat
pozbawienia wolności i W. K. kara roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności.
Od wyroku Sądu Apelacyjnego zostały wywiedzione kasacje przez obrońców
oskarżonych: M. A., w której podniesiono zarzuty dotyczące obrazy prawa
materialnego tj. art. 258 § 1 k.k., art. 228 § 3 k.k., art. 204 § 1 k.k., art. 231 § 1 k.k.,
art. 266 § 2 k.k., art. 239 § 1 k.k., art. 228 § 3 k.k., art. 62 ust. 1 ustawy o
przeciwdziałaniu narkomanii, art. 279 § 1 k.k., art. 229 § 3 k.k., art. 278 § 1 k.k., art.
56 ust. 1 i 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii oraz przepisu prawa
procesowego tj. art. 7 k.p.k., skarżący w konkluzji wniósł o uchylenie zaskarżonego
orzeczenia i o uniewinnienie skazanego, ewentualnie o uchylenie tego orzeczenia i
przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania; W. Ż., w której
podniesiono zarzuty naruszenia prawa procesowego, tj. art. 167 k.p.k., art. 169 § 2
k.p.k., art. 2 § 1 pkt 1 k.p.k. i art. 6 k.p.k., a także art. 7 k.p.k., art. 4 k.p.k. w zw. z
art. 410 k.p.k., art. 6 k.p.k., art. 9 § 1 i 2 k.p.k., skarżący wniósł o uchylenie wyroku
w zaskarżonej części i przekazanie sprawy Sądowi Okręgowemu do ponownego
rozpoznania; S. S., w której wskazano na naruszenie przepisów prawa
procesowego, tj. art. 193 § 1 k.p.k., art. 170 § 2 k.p.k., art. 171 § 1 k.p.k., art. 143 §
1 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 150 § 1 k.p.k. i art. 410 k.p.k., skarżący wniósł o uchylenie
zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego i poprzedzającego go wyroku Sądu
3
Okręgowego i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania;
P. T., w której podniesiono obrazę prawa materialnego, tj. art. 229 § 3 k.k., art. 56
ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii w zw. z art. 12 k.k. w zw. z art. 65 k.k.
oraz przepisów prawa procesowego, tj. art. 7 k.p.k., skarżący wniósł o uchylenie
zaskarżonego orzeczenia i o uniewinnienie skazanego, ewentualnie o uchylenie
tego orzeczenia i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego
rozpoznania; W. K., w której zarzucono naruszenie prawa procesowego, tj. art. 7
k.p.k., skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Apelacyjnego i
poprzedzającego go wyroku Sądu Okręgowego i przekazanie sprawy Sadowi I
instancji do ponownego rozpoznania.
Prokurator Prokuratury Apelacyjnej w odpowiedzi na kasacje wniósł o ich
oddalenie jako oczywiście bezzasadnych.
Obrońca skazanego P. T. na rozprawie kasacyjnej podniósł, iż w
przedmiotowej sprawie zaistniała bezwzględna przyczyna odwoławcza określona w
art. 439 § 1 pkt 11 k.p.k., polegająca na ograniczeniu obrony skazanych, którzy
stawili się na rozprawę 10 maja 2010 r., a których usunięto z sali rozpraw pomimo
braku podstaw prawnych w momencie przesłuchiwania jednego z oskarżonych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Kasacje wniesione przez obrońców M. A. i W. K. okazały się bezzasadne w
stopniu oczywistym, co skutkowało po myśli art. 535 § 3 k.p.k. ich oddaleniem bez
konieczności sporządzenia w tym zakresie uzasadnienia, szczególnie zważywszy
na fakt, iż obrońcy zawiadomieni zostali o terminie i byli obecni na rozprawie.
W tym miejscu wskazać należy, iż Sąd Najwyższy zmuszony był z urzędu
stwierdzić zaistnienie uchybienia należącego do katalogu bezwzględnych przyczyn
odwoławczych, tj. art. 439 § 1 pkt 11 k.p.k., gdyż przedmiotowa sprawa w dniu 10
maja 2010 r. przed Sądem Okręgowym w Ś. (k.581 i n., t. XLIII) została rozpoznana
pod nieobecność oskarżonych: W. Ż., S. S., P.T., a także M. K., pomimo że stawili
się oni na rozprawę, a wydalenie ich przez procedujący Sąd nastąpiło z
pogwałceniem ich prawa do obrony.
Rozpoznając ponownie sprawę w wyniku uchylenia zaskarżonego kasacjami
orzeczenia Sądu Apelacyjnego i poprzedzającego go wyroku Sądu I instancji, Sąd
Okręgowy w Ś. powinien mieć na względzie treść art. 442 § 2 k.p.k.,
4
przeprowadzając postępowanie w zakresie dowodów, które nie miały wpływu na
uchylenie wyroku.
Na podstawie art. 435 k.p.k. w zw. z art. 518 k.p.k. Sąd Najwyższy orzekł
także w odniesieniu do M. K., mimo braku wywiedzenia ze strony tego skazanego
nadzwyczajnego środka zaskarżenia, albowiem te same względy przemawiały za
uchyleniem orzeczeń wobec niego.
Mając na uwadze powyższe, Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
wyroku.