Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 16/13
POSTANOWIENIE
Dnia 26 czerwca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski (przewodniczący)
SSN Maria Szulc
SSN Katarzyna Tyczka-Rote (sprawozdawca)
w sprawie ze skargi M. B.
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 7 marca 2012 r.,
wydanym w sprawie z powództwa M. B. i E. B., którego następcami prawnymi w
sprawie ze skargi o wznowienie postępowania są: M. B. i A. B. – K.
przeciwko A. K.
o odwołanie darowizny,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 26 czerwca 2013 r.,
zażalenia M. B.
na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 31 sierpnia 2012 r.,
oddala zażalenie i przyznaje pełnomocnikowi skarżącej - adw.
P. N. od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego kwotę 2700 (dwa
tysiące siedemset) zł podwyższoną o podatek VAT - tytułem
pomocy prawnej świadczonej z urzędu.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2012 r. Sąd Apelacyjny, powołując jako
podstawę art. 410 § 1 k.p.c., odrzucił skargę powódki o wznowienie postępowania
zakończonego prawomocnym wyrokiem tego Sądu z dnia 7 marca 2012 r. Wyrok
zapadł w sprawie z powództwa skarżącej i jej męża (w którego miejsce wstąpili
obecnie spadkobiercy – powódka i A. B. – K.) przeciwko pozwanemu A. K. o zwrot
przedmiotu darowizny po jej odwołaniu. Sąd ocenił, że skarga nie została oparta na
ustawowej podstawie. Skarżąca powołała wprawdzie podstawę z art. 403 § 2 k.p.c.,
jednak w jej uzasadnieniu wskazała - jako nowe - fakty, które miały miejsce w 2011
r. i były skarżącej znane w toku postępowania, którego wznowienia się domaga.
Tymczasem podstawę z art. 403 § 2 k.p.c. uzasadniają tylko takie fakty i środki
dowodowe, których nie można było powołać w poprzednim postępowaniu,
ponieważ nie były stronie znane i były dla niej „nieujawnialne”.
Powódka w zażaleniu zarzuciła naruszenie art. 410 § 1 k.p.c. w zw. z art.
403 § 2 k.p.c. poprzez ich niewłaściwe zastosowanie polegające na
niedostatecznym zbadaniu, czy przesłanki wznowienia rzeczywiście istniały,
w szczególności pominięciu faktu podrabiania przez pozwanego podpisów męża
powódki na umowach z PTK C./…/, o czym powódka dowiedziała się z aktu
oskarżenia otrzymanego po wydaniu prawomocnego wyroku z 7 marca 2012 r.
We wnioskach powódka domagała się uchylenia zaskarżonego
postanowienia i przekazania sprawy Sądowi Apelacyjnemu do ponownego
rozpoznania oraz zasądzenia kosztów pomocy udzielonej powódce z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wskazywana w zażaleniu okoliczność uzyskania się przez skarżącą
informacji o wniesieniu aktu oskarżenia przeciwko pozwanemu nie może być
uznana za miarodajną datę dowiedzenia się o czynach popełnionych przez
pozwanego na szkodę jej zmarłego męża i stanowiących podstawę oskarżenia,
skoro już w piśmie z dnia 18 lipca 2012 r. napisała, że fakt ich dokonania ujawniony
3
został w połowie 2011 r., powtarzając w ten sposób dane zawarte w uzasadnieniu
skargi o wznowienie postępowania. W obydwu pismach nie został sprecyzowany
charakter czynów pozwanego, wobec czego Sąd Apelacyjny nie mógł ich
zindywidualizować w uzasadnieniu. Ujął je więc zbiorczo jako okoliczności mające
świadczyć o rażącej niewdzięczności pozwanego wobec darczyńców, znane
skarżącej i jej mężowi już w czasie trwania postępowania, którego wznowienia
dotyczy skarga. O tym, że chodzi o te same fakty świadczy sygnatura sprawy
karnej powołana w skardze i wskazana w zażaleniu. Zarzut, na którym oparte
zostało zażalenie nie był więc uzasadniony, co powodowało konieczność oddalenia
zażalenia (art. 39814
w związku z art. 3941
§ 2 k.p.c.).
Postanowienie o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
skarżącej z urzędu uzasadnia § 2, § 6 ust. 6, § 13 ust. 2 pkt 2 i § 19
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r.,
poz. 461).
es