Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KO 19/13
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Świecki (przewodniczący)
SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca)
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie R. P.
skazanego z art. 148 § 2 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k.
po rozpoznaniu wniosku obrońcy skazanego
o wznowienie postępowania karnego zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego
z dnia 12 października 2006 r.,
zmieniającym wyrok Sądu Okręgowego w B.
z dnia 16 maja 2006 r.,
na podstawie art. 544 § 2 k.p.k. w zw. z art. 639 k.p.k. i art. 623 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
I. oddalić wniosek,
II. zwolnić skazanego R. P. z obowiązku uiszczenia kosztów
sądowych postępowania wznowieniowego.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 12 października 2006 r. Sąd Apelacyjny zmienił wyrok Sądu
Okręgowego z dnia 16 maja 2006 r, uznając R. P. za winnego popełnienia
przestępstwa z art. 148 § 2 pkt 1 k.k. w zw. z art. 4 § 1 k.k., i za to skazał
oskarżonego na karę dożywotniego pozbawienia wolności.
W dniu 17 kwietnia 2013 r. do Sądu Najwyższego wpłynął wniosek obrońcy
skazanego o wznowienie wyżej opisanego postępowania karnego.
2
Na podstawie art. 540 § 1 pkt 2 lit. b k.p.k. i art. 547 § 2 k.p.k. obrońca wniósł
o wznowienie postępowania karnego, z uwagi „na nowe fakty, które w dacie
wyrokowania nie były znane Sądom I i II instancji, jak również Sądowi
Najwyższemu dotyczące powodów zrealizowania przez niego zarzucanego mu
aktem oskarżenia czynu z art. 148 § 2 k.k.” (k. 18 akt SN). Zdaniem autora
wniosku, po 6 latach od skazania, R. P. przemyślał sprawę i postanowił ujawnić
prawdziwe podłoże konfliktu z pokrzywdzonym D. B., w świetle którego winien być
ukarany za zabójstwo pod wpływem silnego wzburzenia usprawiedliwionego
okolicznościami tj. z art. 148 § 4 k.k., zagrożonego karą pozbawienia wolności do
lat 10.
Według obrońcy nowo ujawnione okoliczności wskazują na wielokrotne
szantażowanie skazanego przez D. B., że ujawni nieprawdziwe wiadomości o
rzekomym molestowaniu seksualnym R. P. w czasie jego pobytu w Ośrodku
Szkolno – Wychowawczym […]. Szantażowanie powodowało, że skazany opłacał
się pokrzywdzonemu pieniędzmi, srebrem i złotem, a w konsekwencji doprowadziło
R. P. do depresji, a nawet hospitalizacji.
Krytycznego dnia 5 września 2005 r. o czym skazany dotychczas nie
wyjaśniał pokrzywdzony zaczął ubliżać R. P. oraz wyzywać „od pedałów” i z tych
powodów doszło między nimi do bójki, w konsekwencji do zabójstwa D. B.
Autor wniosku wystąpił o uchylenie wyroków skazujących R. P. i przekazanie
sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi Okręgowemu, gdzie należy
przeprowadzić dodatkowe dowody z wyjaśnień R. P., a także współoskarżonych R.
M. i A. C. oraz zeznań matki i siostry skazanego na okoliczność pomówień R. P.
przez pokrzywdzonego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek o wznowienie postępowania nie zasługuje na uwzględnienie.
Taki wniosek złożony na podstawie art. 540 § 1 pkt 2 lit. b k.p.k. stanowi
nadzwyczajny środek zaskarżenia orzeczenia kończącego postępowanie sądowe,
który może być skuteczny tylko wtedy, gdy wykazane w nim zostanie, że istnieją
nowe fakty lub dowody nieznane przedtem sądowi, które wskazują na to, że R. P.
skazano za przestępstwo zagrożone karą surowszą albo nie uwzględniono
3
okoliczności zobowiązujących do nadzwyczajnego złagodzenia kary albo też
błędnie przyjęto okoliczności wpływające na nadzwyczajne obostrzenie kary.
W orzecznictwie wielokrotnie wskazano, że nowe fakty lub dowody, aby stały
się podstawą wznowienia, muszą wskazywać na wysokie prawdopodobieństwo
błędności prawomocnego wyroku, a więc na realną możliwość uniewinnienia
skazanego w ponownym postępowaniu lub skazania go za inne łagodniej
zagrożone przestępstwo. Muszą zatem w sposób wiarygodny podważać ustalenia
faktyczne przyjęte w prawomocnie zakończonym postępowaniu (por. postanowienie
Sądu Najwyższego z 24 kwietnia 1996 r., OSNKW 1996, nr 7-8, poz. 47).
Analiza akt sprawy jednoznacznie dowodzi, że zaprezentowane przez
obrońcę nowe fakty wynikające ze znanych dowodów, nie mogą podważyć
prawidłowo poczynionych ustaleń faktycznych w sprawie. Ocena przydatności
nowych faktów do wznowienia postępowania musi być dokonywana w ścisłym
związku z oceną dotychczas zgromadzonych w postępowaniu faktów i dowodów.
Argumenty podniesione w uzasadnieniu wniosku wymienionych wcześniej
wymagań nie spełniają. Zatajenie przez skazanego przez ponad 7 lat tak istotnej
okoliczności jak pomówienia pokrzywdzonego, w świetle wskazań wiedzy i
doświadczenia życiowego jawi się jako nieracjonalne i niewiarygodne. W dniu 8
września 2005 r. tuż po zabójstwie, skazany wyjaśnił, że z pokrzywdzonym byli
dobrymi kolegami poznali się w Pogotowiu Opiekuńczym. Skazany nie pamiętał,
który z nich, on czy pokrzywdzony rozpoczął bójkę, która doprowadziła do
zabójstwa (k. 194, 276-279).
Z wyjaśnień wymienionych we wniosku współoskarżonych R. M. i A. C.
wynika, że R. P. mówił, że pobił D. B. bo był on konfidentem, kiedyś go „sprzedał”,
a nadto cwaniakował i obrażał koleżanki. Powodem zabójstwa pokrzywdzonego
była obawa, że o pobiciu doniesie policji (k. 239, 270-272, 281-285). Skazany
powiedział matce, że D. B. to konfident, natomiast siostra skazanego M. P. zeznała,
że podczas pobicia poprzedzającego zabójstwo D. B. nie było jej w domu w
związku z czym nic nie wie na temat przyczyn zdarzenia.
Podsumowując w sprawie nie zostały ujawnione nowe fakty wskazujące z
dużym prawdopodobieństwem na błędność prawomocnego wyroku skazującego R.
P.
4
O kosztach postępowania rozstrzygnięto na podstawie art. 639 k.p.k. w zw. z
art. 623 k.p.k.
Biorąc powyższe pod uwagę Sąd Najwyższy orzekł jak na wstępie.