Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KZ 30/13
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Eugeniusz Wildowicz
w sprawie B. Ś.
o wznowienie postępowania
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 16 lipca 2013 r.,
zażalenia wnioskodawcy
na zarządzenie Zastępcy Przewodniczącego II Wydziału Karnego Sądu
Apelacyjnego w […] z dnia 11 maja 2013 r.,
o odmowie przyjęcia wniosku o wznowienie postępowania
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
p o s t a n o w i ł
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Zarządzeniem z dnia 11 maja 2013 r. Zastępca Przewodniczącego II
Wydziału Karnego Sądu Apelacyjnego na podstawie art. 545 § 1 k.p.k. w zw. z art.
530 § 2 k.p.k. odmówiła przyjęcia wniosku B. Ś. o wznowienie postępowania
sądowego zakończonego wyrokiem Sądu Okręgowego w B. z dnia 25 maja 2012 r.,
sygn. akt IV Ka […], utrzymującym w mocy wyrok Sądu Rejonowego w B. z dnia 8
lutego 2012 r., sygn. akt XIV W […]. Powodem odmowy było stwierdzenie, że
wnioskodawca nie usunął w zakreślonym terminie braku formalnego wniosku,
poprzez jego sporządzenie i podpisanie przez adwokata, do czego został wezwany
w dniu 9 kwietnia 2013 r., po tym jak ustanowiony z urzędu obrońca złożył opinię o
braku podstaw prawnych do wznowienia postępowania.
2
W zażaleniu na to zarządzenie B. Ś. podniósł, że wyznaczony mu obrońca z
urzędu, składając opinię o braku podstaw do wznowienia postępowania, nie
wykonał należycie swojej pracy, skoro nie zauważył tego, że akta sprawy są
niekompletne, gdyż brakuje w nich dwóch kart. Wobec tego, że sądy orzekały na
niekompletnym materiale dowodowym, zachodzą podstawy do wznowienia
postepowania w sprawie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie jest bezzasadne.
Podstawą zaskarżonego zarządzenia jest ustalenie, że wniosek o
wznowienie postępowania sporządzony osobiście przez skazanego nie spełnia
warunku formalnego określonego w art. 545 § 2 k.p.k., to jest wymagania, aby
sporządzony został i podpisany przez adwokata lub radcę prawnego. Skarżący
tego ustalenia, które skutkuje odmową przyjęcia wniosku o wznowienie
postępowania, nie podważa. Twierdzi natomiast, że dotychczasowy obrońca z
urzędu nie wykonał należycie swojej pracy.
W związku z tym zauważyć trzeba, że skarżący nie domagał się jednak
przyznania mu do tej czynności innego obrońcy z urzędu. Skoro tak, to właściwy
sąd nie mógł oceniać, czy obrońca dotychczasowy należycie wykonał zlecone mu
czynności, wyjaśniając powody odstąpienia od sporządzenia wniosku o wznowienie
postępowania i ewentualnie wyznaczyć mu innego obrońcę z urzędu. Problematyka
ta nie może również, co oczywiste, być przedmiotem oceny w niniejszym
postępowaniu.
W zaistniałej sytuacji procesowej jedynym sposobem skutecznego
podważenia zarządzenia z dnia 11 maja 2013 r. byłoby wykazanie, że wniosek o
wznowienie postępowania został sporządzony przez adwokata lub radcę prawnego.
Skoro wnioskodawca tego nie uczynił, brak jest podstaw do zakwestionowania tego
zarządzenia. Podkreślić również trzeba, że wniosek o wznowienie postępowania na
korzyść skazanego może być złożony w każdym czasie.
Kierując się powyższym Sąd Najwyższy postanowił, jak na wstępie.