Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt: WO 13/13
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Edward Matwijów (przewodniczący)
SSN Jerzy Steckiewicz (sprawozdawca)
SWSO del. do SN płk Krzysztof Mastalerz
w sprawie S. P. skazanego za popełnienie przestępstwa określonego w art. 13 § 2 i
art. 6 dekretu z dnia 13 czerwca 1946 r. wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego
w W. z dnia 23 czerwca 1952 r., sygn. akt: […], utrzymanym w mocy wyrokiem
Najwyższego Sądu Wojskowego z dnia 23 września 1952 r., po rozpoznaniu w
Izbie Wojskowej na posiedzeniu w dniu 16 lipca 2013 r. wniosku obrońcy J. P.
(syna nieżyjącego S. P.) o wznowienie postępowania, uchylenie obu wskazanych
wyżej wyroków i uniewinnienie S. P., ewentualnie o uchylenie tych wyroków i
przekazanie sprawy Wojskowemu Sądowi Garnizonowemu w W. do ponownego
rozpoznania
p o s t a n o w i ł:
1. oddalić wniosek,
2. obciążyć wnioskodawcę J. P. kosztami postępowania
wznowieniowego.
UZASADNIENIE
W dniu 6 maja 2013 r. do Sądu Najwyższego – Izba Wojskowa wpłynął
wniosek obrońcy J. P. (syna nieżyjącego S. P.) o wznowienie postępowania w
sprawie S. P. skazanego wyrokiem Wojskowego Sądu Rejonowego w W. z dnia 23
czerwca 1952 r., sygn. akt […], utrzymanym w mocy wyrokiem Najwyższego Sądu
2
Wojskowego z dnia 23 września 1952 r. za przestępstwa określone w art. 13 § 2 i
art. 6 dekretu o przestępstwach szczególnie niebezpiecznych w okresie odbudowy
Państwa na karę łączna 12 lat pozbawienia wolności oraz pozbawienia praw
publicznych na okres lat 5 i przepadek mienia.
Podstawą wznowienia postepowania mają być nowe dowody, nie znane
przedtem sądowi, a mianowicie zeznania Z. K. i R. K., z których ma wynikać, że S.
P. nie dopuścił się przestępstw, które mu przypisano.
Obrońca wnosi o uchylenie obu wskazanych wyroków, po uprzednim
sprowadzeniu wskazanych dowodów i przeprowadzeniu ich przed Sądem
Najwyższym i uniewinnienie S. P., ewentualnie o przekazanie sprawy do
rozpoznania Wojskowemu Sądowi Garnizonowemu w W.
W uzasadnieniu wniosku obrońca napisał, że wskazani przez niego
świadkowie „ posiadają informacje odmienne od tych, które ustalił Wojskowy Sąd
Rejonowy w W. i które w konsekwencji prowadzić mogą do ustalenia niewinności
oskarżonego S. P.”
W sprawie był już składany wniosek o wznowienie postępowania oparty o
treść art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k. (ujawnienie się nowych dowodów) oraz o uznanie
wyroku Wojskowego Sądu Rejonowego w W. za nieważny w świetle ustawy z dnia
23 lutego 1991 r. Wnioski te okazały się nieuzasadnione.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek obrońcy o wznowienie postepowania jest bezzasadny.
Wbrew jego twierdzeniom w sprawie nie zachodzi przesłanka w postaci
ujawnienia się nowych dowodów wskazujących, że skazany nie popełnił
przypisanego mu przestępstwa.
W orzecznictwie Sądu Najwyższego przyjmuje się, że „nowe dowody” mogą
być podstawą wznowienia postępowania tylko wówczas, gdy mogą w sposób
wiarygodny podważyć prawidłowość przyjętych w nim ustaleń faktycznych. Ponadto,
w postępowaniu o wznowienie nie jest dopuszczalne badanie prawidłowości oceny
materiału dowodowego w prawomocnie zakończonym postępowaniu sądowym (zob.
postanowienia SN z dnia 24 kwietnia 1996 r. V KO 2/96 OSNKW 1996, nr 7 – 8,
poz. 47 i z dnia 24 listopada 1994 r. III KO 67/94, Lex 22092).
3
Wznowienie postępowania z powodu nowych dowodów może natomiast
nastąpić tylko wówczas, gdy dowody te prowadzą do wniosku, że poprzednio
dokonane ustalenia faktyczne mogą zostać podważone (zob. postanowienie SN z
dnia 7 lutego 2013 r. III KO 87/12). Prawdopodobieństwo uniewinnienia skazanego
po wznowieniu postepowania albo skazanie go za przestępstwo zagrożone karą
łagodniejszą niż to, za które został skazany musi być „wysoce prawdopodobne”
(zob. OSNKW 1 – 2/1999, poz. 9), a nawet przyjmowano, by „graniczyło ono z
pewnością”, bądź było „oczywiste”.
W rozpoznawanej sprawie sytuacja taka nie zachodzi.
Należy wskazać, że skazanie S. P. nastąpiło głównie w oparciu o jego
wyjaśnienia, w których przyznał się do czynu i obszernie opisał motywy, którymi się
kierował oraz związane z nim okoliczności.
Jak wynika z wniosku o wznowienie postępowania, wskazani w nim
świadkowie mieliby zeznać, że powodem wyjazdu skazanego z kraju nie była
obawa przed odpowiedzialnością karną. Sugestia ta w świetle wyjaśnień S. P. jest
gołosłowna, jeżeli uwzględni się, że skazany był już wielokrotnie karany za
przestępstwa podobne do tych, za które, przed ucieczką z kraju, miał być osądzony.
Mając powyższe na uwadze orzeczono, jak na wstępie.

WO 13/13

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia