Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 23/13
POSTANOWIENIE
Dnia 7 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dariusz Zawistowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 sierpnia 2013 r.
skargi B. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K.
z dnia 26 października 2012 r.,
wydanego w sprawie z powództwa B. K.
przeciwko K. F. - Sklep Budowlany "F." w T.
z udziałem interwenienta ubocznego: P. M. i in. ,o zapłatę,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Skarga B. K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K. z dnia 26 października 2012 r. została oparta na podstawie
naruszenia art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 lipca 2002 r. o szczególnych warunkach
sprzedaży konsumenckiej oraz o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz. U. 2002, poz.
141, Nr 1176) w zw. z art. 6 k.c. oraz w zw. z art. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 999/44/WE
Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 25 maja 1999 r. w sprawie niektórych
aspektów sprzedaży towarów konsumpcyjnych i związanych z tym gwarancji
(Dz.U.UE-sp.15-4-223).
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
z punktu widzenia jej wymogów powinna odpowiadać ogólnym wymogom pisma
procesowego oraz szczególnym wymogom przewidzianym dla tego środka
prawnego w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Art. 4245
§ 1 k.p.c. określa wymogi skargi o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia o charakterze konstrukcyjnym, niezbędne do
uznania wniesionego środka za skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia w rozumieniu art. 4242
§ 1 k.p.c. Niespełnienie przez
skargę któregokolwiek z wymogów określonych w art. 4245
§ 1 k.p.c. skutkuje jej
odrzuceniem przez Sąd Najwyższy (art. 4248
§ 1 k.p.c.). Należy do nich między
i innymi wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne
oraz uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej przez wydanie
orzeczenia, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe.
Skarżący w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem wyroku Sądu
Okręgowego w K. z dnia 26 października 2012 r. ograniczył się do stwierdzenia, że
wzruszenie wyroku w inny sposób, a to w trybie skargi kasacyjnej nie było możliwe,
albowiem skarga kasacyjna w tej sprawie nie przysługiwała z uwagi na wartość
przedmiotu sporu i nie była możliwa zmiana lub uchylenie zaskarżonego wyroku w
drodze innych środków prawnych. Nie stanowi to spełnienia wymogu określonego
w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. W orzecznictwie Sądu Najwyższego zostało utrwalone
stanowisko, że samo wskazanie przez skarżącego, iż od zaskarżonego orzeczenia
3
nie przysługiwała skarga kasacyjna lub skarga o wznowienie postępowania nie
odpowiada wymogowi wykazania, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia nie było
możliwe w drodze innych środków prawnych. W świetle tego przepisu wymagane
jest przedstawienie odpowiedniego wywodu prawnego pozwalającego uznać, że
skarżący wykazał brak możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia przy
pomocy dostępnych środków prawnych. Niewystarczające jest samo stwierdzenie o
braku możliwości wzruszenia zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków
prawnych, niepoparte stosowną argumentacją i przytoczeniem właściwych
przepisów prawa.
Skarżący nie uprawdopodobnił także, że na skutek wydania zaskarżonego
orzeczenia poniósł szkodę. Tymczasem w judykaturze utrwalony jest pogląd,
że spełnienie wymagania określonego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. polega na
stwierdzeniu przez stronę, że szkoda wystąpiła, wyraźnym wskazaniu jej rodzaju
i rozmiaru, a także uwiarygodnieniu tego oświadczenia (por. np.: postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 9 maja 2007 r., IV CNP 40/07, niepubl.).
Skarga wniesiona od wyroku Sądu Okręgowego w K. z dnia 26 października
2012 r. nie spełnia zatem wszystkich wymogów konstrukcyjnych.
Z tych względów skarga podlegała odrzuceniu na podstawie art. 4248
§ 1
k.p.c.
es

II CNP 23/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia