IV CNP 40/07
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-06-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CNP 40/07
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 grudnia 2005 r., sygn. akt [...],
w sprawie z powództwa E.I.
przeciwko E. SA
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 maja 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym wyrokiem z dnia 21 grudnia 2005 r. Sąd Apelacyjny oddalił
apelację powódki E.I., wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 27
kwietnia 2005 r., którym oddalone zostało jej powództwo przeciwko E. S.A. o
zapłatę kwoty 34 832,31 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 maja 2003 r.
do dnia zapłaty. Od wskazanego wyżej wyroku Sądu odwoławczego powódka
wniosła skargę o stwierdzenie jego niezgodności z prawem w części oddalającej
apelację powódki co do kwoty 16744 zł.
Skargę należało uznać za niedopuszczalna ze względu na występujące
w niej istotne, nieusuwalne braki konstrukcyjne.
Po pierwsze, skarżąca nie wskazała przepisu, z którym zaskarżone
orzeczenie jest, jej zdaniem, niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Ograniczenie się
przez powódkę do przytoczenie podstaw skargi (art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.) nie jest
bowiem równoznaczne ze spełnieniem tego obowiązku i nie może go zastąpić.
Każde z tych wymagań powinno być w skardze zrealizowane w sposób
samodzielny i niezależny (por. postanowienie SN z dnia 20 lipca 2006 r., IV CNP
1/05, nie publ.).
Po drugie, powódka nie uprawdopodobniła, że na skutek wydania
zaskarżonego skargą wyroku została jej wyrządzona szkoda (art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.). Spełnienie tego wymagania polega m. in. na złożeniu oświadczenia, że
szkoda taka nastąpiła, dokładnym wskazaniu jej rodzaju i rozmiaru, a także na
powołaniu bądź przedstawieniu dowodów lub innych środków, które
uwiarygodniałyby twierdzenia strony w tym zakresie (por. postanowienie SN z dnia
23 marca 2006 r., IV CNP 23/06, Biul. SN 2006. nr 6. poz. 8 oraz postanowienie SN
z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141). Skarga
powódki tak określonego wymagania nie spełnia. Skarżąca nie wskazała bowiem
ściśle i wprost wysokości szkody, która - według niej - została wyrządzona przez
wydanie wyroku z dnia 21 grudnia 2005 r., ograniczając się w tym względzie do
ogólnego stwierdzenia, że szkoda ta w sprawie niniejszej polega na stracie
finansowej w postaci zasądzonych na rzecz pozwanego kosztów sądowych oraz
3
zastępstwa procesowego, a także braku uzyskania przez powódkę należnego jej
odszkodowania. Ponadto skarżąca w zakresie tak wymienionych postaci szkody
zaniechała określenia jej wysokości również w odniesieniu do każdej z tych postaci
z osobna i nie podejmując próby wykazania, że szkody tej rzeczywiście doznała,
nie przedstawiła dowodów bądź innych środków, które mogłyby przekonać o tym,
że okoliczność ta istotnie wystąpiła.
Po trzecie wreszcie, powódka w skardze nie wykazała, że zmiana bądź
uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 21 grudnia 2005 r. w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). W celu
zadośćuczynienia temu wymaganiu strona skarżąca powinna dokładnie i w sposób
szczegółowy wyjaśnić dlaczego wzruszenie zaskarżonego przez nią wyroku nie jest
i nie było możliwe, odnosząc się w tym względzie do poszczególnych środków
prawnych, które według kodeksu postępowania cywilnego mogą służyć stronie w
tym celu (por. postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC
2006, nr 7-8, poz. 140 oraz postanowienie SN z dnia 17 sierpnia 2005 r., l CNP
5/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 17). W sprawie niniejszej skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wymaganie to, w tak
przedstawiony sposób spełnia jedynie w zakresie środka, jakim jest skarga
kasacyjna.
Mając na względzie, że skarga powódki dotknięta jest powyższymi
nieusuwalnymi brakami, z których każdy czyni ją niedopuszczalną, należało orzec,
jak w sentencji, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 9 maja 2007 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Mirosława Wysocka
w sprawie ze skargi powódki
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 grudnia 2005 r., sygn. akt [...],
w sprawie z powództwa E.I.
przeciwko E. SA
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 9 maja 2007 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Prawomocnym wyrokiem z dnia 21 grudnia 2005 r. Sąd Apelacyjny oddalił
apelację powódki E.I., wniesioną od wyroku Sądu Okręgowego w G. z dnia 27
kwietnia 2005 r., którym oddalone zostało jej powództwo przeciwko E. S.A. o
zapłatę kwoty 34 832,31 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 14 maja 2003 r.
do dnia zapłaty. Od wskazanego wyżej wyroku Sądu odwoławczego powódka
wniosła skargę o stwierdzenie jego niezgodności z prawem w części oddalającej
apelację powódki co do kwoty 16744 zł.
Skargę należało uznać za niedopuszczalna ze względu na występujące
w niej istotne, nieusuwalne braki konstrukcyjne.
Po pierwsze, skarżąca nie wskazała przepisu, z którym zaskarżone
orzeczenie jest, jej zdaniem, niezgodne (art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.). Ograniczenie się
przez powódkę do przytoczenie podstaw skargi (art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.) nie jest
bowiem równoznaczne ze spełnieniem tego obowiązku i nie może go zastąpić.
Każde z tych wymagań powinno być w skardze zrealizowane w sposób
samodzielny i niezależny (por. postanowienie SN z dnia 20 lipca 2006 r., IV CNP
1/05, nie publ.).
Po drugie, powódka nie uprawdopodobniła, że na skutek wydania
zaskarżonego skargą wyroku została jej wyrządzona szkoda (art. 4245
§ 1 pkt 4
k.p.c.). Spełnienie tego wymagania polega m. in. na złożeniu oświadczenia, że
szkoda taka nastąpiła, dokładnym wskazaniu jej rodzaju i rozmiaru, a także na
powołaniu bądź przedstawieniu dowodów lub innych środków, które
uwiarygodniałyby twierdzenia strony w tym zakresie (por. postanowienie SN z dnia
23 marca 2006 r., IV CNP 23/06, Biul. SN 2006. nr 6. poz. 8 oraz postanowienie SN
z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141). Skarga
powódki tak określonego wymagania nie spełnia. Skarżąca nie wskazała bowiem
ściśle i wprost wysokości szkody, która - według niej - została wyrządzona przez
wydanie wyroku z dnia 21 grudnia 2005 r., ograniczając się w tym względzie do
ogólnego stwierdzenia, że szkoda ta w sprawie niniejszej polega na stracie
finansowej w postaci zasądzonych na rzecz pozwanego kosztów sądowych oraz
3
zastępstwa procesowego, a także braku uzyskania przez powódkę należnego jej
odszkodowania. Ponadto skarżąca w zakresie tak wymienionych postaci szkody
zaniechała określenia jej wysokości również w odniesieniu do każdej z tych postaci
z osobna i nie podejmując próby wykazania, że szkody tej rzeczywiście doznała,
nie przedstawiła dowodów bądź innych środków, które mogłyby przekonać o tym,
że okoliczność ta istotnie wystąpiła.
Po trzecie wreszcie, powódka w skardze nie wykazała, że zmiana bądź
uchylenie wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 21 grudnia 2005 r. w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). W celu
zadośćuczynienia temu wymaganiu strona skarżąca powinna dokładnie i w sposób
szczegółowy wyjaśnić dlaczego wzruszenie zaskarżonego przez nią wyroku nie jest
i nie było możliwe, odnosząc się w tym względzie do poszczególnych środków
prawnych, które według kodeksu postępowania cywilnego mogą służyć stronie w
tym celu (por. postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC
2006, nr 7-8, poz. 140 oraz postanowienie SN z dnia 17 sierpnia 2005 r., l CNP
5/05, OSNC 2006, nr 1, poz. 17). W sprawie niniejszej skarga o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wymaganie to, w tak
przedstawiony sposób spełnia jedynie w zakresie środka, jakim jest skarga
kasacyjna.
Mając na względzie, że skarga powódki dotknięta jest powyższymi
nieusuwalnymi brakami, z których każdy czyni ją niedopuszczalną, należało orzec,
jak w sentencji, na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.