Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV KK 177/13
POSTANOWIENIE
Dnia 21 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Józef Szewczyk
na posiedzeniu w trybie art. 535 § 3 k.p.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej
w dniu 21 sierpnia 2013 r.,
sprawy A. A.
skazanej z art.218 § 1a k.k. i innych
z powodu kasacji wniesionej przez obrońcę
od wyroku Sądu Okręgowego w N.
z dnia 22 stycznia 2013 r.,
zmieniającego wyrok Sądu Rejonowego w L.
z dnia 20 kwietnia 2012 r.,
p o s t a n o w i ł:
oddala kasację jako oczywiście bezzasadną, a kosztami
sądowymi postępowania kasacyjnego obciąża skazaną A. A.
UZASADNIENIE
Wyrokiem Sądu Rejonowego w L. z dnia 20 kwietnia 2012 r., oskarżona A. A.
została uznana za winną popełnienia dwóch przestępstw wyczerpujących znamiona:
I. art. 218 § 1 k.k. i art. 207 § 1 i 3 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.;
II. art. 218 § 1 k.k. i art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.
Za wskazane przestępstwa A. A. została skazana na karę łączną 2 lat
pozbawienia wolności, której wykonanie na podstawie art. 69 § 1 i 2 k.k., art. 70 § 1
pkt. 1 k.k. warunkowo zawieszono na okres 5 lat próby.
2
Powyższy wyrok w całości zaskarżyła obrońca oskarżonej, która w apelacji
zarzuciła: obrazę szeregu przepisów postępowania karnego, która miała wpływ na
treść orzeczenia, oraz błędy w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę
wyroku.
Autorka apelacji wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku przez uniewinnienie
oskarżonej, ewentualnie o uchylenie orzeczenia i przekazanie sprawy do
ponownego rozpoznania Sądowi I instancji.
Sąd Okręgowy wyrokiem z dnia 22 stycznia 2013 r. zaskarżony wyrok zmienił
tylko w ten sposób, że poprawił kwalifikację przestępstw z art. 218 § 1 k.k. na art.
218 § 1a k.k.
Należy wskazać, że na rozprawie odwoławczej obrońca skazanej podniosła
dodatkowy zarzut przedawnienia karalności przypisanego A. A. w punkcie II
przestępstwa.
Od wyroku Sądu odwoławczego kasację wniosła obrońca skazanej, która
zaskarżyła orzeczenie w części odnoszącej się do punktu II wyroku Sądu
Rejonowego, zarzucając:
- obrazę art. 439 § 1 pkt. 9 k.p.k. w zw. z art..17 § 1 pkt. 6 k.p.k., przez uznanie
oskarżonej za winną popełnienia przestępstwa z art. 218 § 1a k.k. i art. 207 § 1 k.k.
w zw. z art. 11 § 2 k.k. mimo, iż nastąpiło przedawnienie karalności.
Autorka kasacji wniosła o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy
Sądowi Okręgowemu do ponownego rozpoznania.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Kasacja jest oczywiście bezzasadna.
A. A. prawomocnie przypisano w punkcie II wyroku Sądu I instancji popełnienie
przestępstwa z art. 218 § 1a k.k. i art. 207 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. w okresie
„od nieustalonego dnia i miesiąca 1998 r. do dnia 19 maja 2011 r.” Przestępstwa z
art. 207 § 1 k.k. jak i art. 218 § 1a k.k. mają charakter przestępstw wieloczynowych,
dla których okres przedawnienia karalności należy liczyć od ostatniej czynności
realizującej znamiona przestępstwa, w omawianej sprawie od dnia 19 maja 2011 r.
Cechą przestępstwa wieloczynowego jest to, że przedawnia się ono w całości, a
nie w zakresie poszczególnych jego elementów i datą, od której należy liczyć okres
przedawnienia jego karalności jest data popełnienia ostatniego czynu wchodzącego
3
w jego skład. Pogląd ten ugruntowany jest w orzecznictwie [por. m.in. orzeczenia
Sądu Najwyższego z dnia 24 listopada 2011 r., II KK 236/11, (Lex nr 1103630) oraz
z dnia 15 kwietnia 2002 r., II KKN 387/01, (Lex 52943)].
Sąd odwoławczy dokonał oceny argumentacji obrońcy dotyczącej
przedawnienia i wyraził trafne stanowisko w tej kwestii w uzasadnieniu wyroku.
Podsumowując, Sąd Najwyższy oddalił kasację jako oczywiście bezzasadną.

IV KK 177/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia