IV KO 61/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:24-08-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 61/13
POSTANOWIENIE
Dnia 21 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca)
w sprawie rozpoznania zażalenia pokrzywdzonego P. D. na postanowienie
Prokuratury Rejonowej dla miasta R. z dnia 17 maja 2013 r. o odmowie wszczęcia
dochodzenia,
po rozpoznaniu wniosku zawartego w postanowieniu Sądu Rejonowego w R. z dnia
3 lipca 2013 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
p o s t a n o w i ł
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w J.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 17 maja 2013 r. Prokuratura Rejonowa dla miasta R.
odmówiła wszczęcia dochodzenia w sprawie dotyczącej poświadczenia nieprawdy
w protokole rozprawy toczącej się przed Sądem Okręgowym w R., z dnia 9
września 2011 r. w sprawie II Ka …/11, to jest o czyn z art. 271 § 1 k.k. – wobec
braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie czynu zabronionego.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył pokrzywdzony P. D. Zostało
ono przesłane do rozpoznania według właściwości Sądowi Rejonowemu w R. Sąd
ten postanowieniem z dnia 3 lipca 2013 r. zwrócił się do Sądu Najwyższego o
przekazanie zażalenia do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, gdyż
2
sprawa dotyczy Sądu Okręgowego w R. nadrzędnego nad Sądem właściwym do
rozpoznania zażalenia.
Opisana sytuacja zdaniem Sądu wnioskującego może budzić wątpliwości
pokrzywdzonego oraz opinii społecznej, co do obiektywnego rozpoznania
zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
W doktrynie i orzecznictwie dominuje pogląd, ze przepis art. 37 k.p.k. określa
wyjątek od zasady orzekania przez sąd miejscowo właściwy miedzy innymi w
sytuacji występowania okoliczności, które mogą stwarzać przekonanie społeczne
(także mylne) o braku warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z 13 lipca 1995 r., OSNKW 1995 r., nr. 9-10,
poz. 68). Przedstawiona sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż czyn będący
przedmiotem postępowania dotyczy Sądu Okręgowego w R., nadrzędnego nad
sądem właściwym do rozpoznania zażalenia. Może to budzić wątpliwości
pokrzywdzonego oraz opinii społecznej, co do bezstronności Sądu Rejonowego w
R.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy orzekł jak na
wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 21 sierpnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Dorota Rysińska (przewodniczący)
SSN Krzysztof Cesarz
SSN Józef Szewczyk (sprawozdawca)
w sprawie rozpoznania zażalenia pokrzywdzonego P. D. na postanowienie
Prokuratury Rejonowej dla miasta R. z dnia 17 maja 2013 r. o odmowie wszczęcia
dochodzenia,
po rozpoznaniu wniosku zawartego w postanowieniu Sądu Rejonowego w R. z dnia
3 lipca 2013 r.,
o przekazanie sprawy do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu
na podstawie art. 37 kpk
p o s t a n o w i ł
przekazać sprawę do rozpoznania Sądowi Rejonowemu w J.
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 17 maja 2013 r. Prokuratura Rejonowa dla miasta R.
odmówiła wszczęcia dochodzenia w sprawie dotyczącej poświadczenia nieprawdy
w protokole rozprawy toczącej się przed Sądem Okręgowym w R., z dnia 9
września 2011 r. w sprawie II Ka …/11, to jest o czyn z art. 271 § 1 k.k. – wobec
braku danych dostatecznie uzasadniających popełnienie czynu zabronionego.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył pokrzywdzony P. D. Zostało
ono przesłane do rozpoznania według właściwości Sądowi Rejonowemu w R. Sąd
ten postanowieniem z dnia 3 lipca 2013 r. zwrócił się do Sądu Najwyższego o
przekazanie zażalenia do rozpoznania innemu sądowi równorzędnemu, gdyż
2
sprawa dotyczy Sądu Okręgowego w R. nadrzędnego nad Sądem właściwym do
rozpoznania zażalenia.
Opisana sytuacja zdaniem Sądu wnioskującego może budzić wątpliwości
pokrzywdzonego oraz opinii społecznej, co do obiektywnego rozpoznania
zażalenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
W doktrynie i orzecznictwie dominuje pogląd, ze przepis art. 37 k.p.k. określa
wyjątek od zasady orzekania przez sąd miejscowo właściwy miedzy innymi w
sytuacji występowania okoliczności, które mogą stwarzać przekonanie społeczne
(także mylne) o braku warunków do rozpoznania sprawy w sposób obiektywny (por.
postanowienie Sądu Najwyższego z 13 lipca 1995 r., OSNKW 1995 r., nr. 9-10,
poz. 68). Przedstawiona sytuacja zachodzi w niniejszej sprawie, gdyż czyn będący
przedmiotem postępowania dotyczy Sądu Okręgowego w R., nadrzędnego nad
sądem właściwym do rozpoznania zażalenia. Może to budzić wątpliwości
pokrzywdzonego oraz opinii społecznej, co do bezstronności Sądu Rejonowego w
R.
Biorąc powyższe rozważania pod uwagę, Sąd Najwyższy orzekł jak na
wstępie.