V KZ 62/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:23-09-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V KZ 62/13
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 18 września 2013 r.
w sprawie A. M.
skazanego z art. 222 § 1 k.k. i inne
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego IV Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w S.
z dnia 24 czerwca 2013 r.,
w przedmiocie odmowy przyjęcia, wniesionej przez skazanego, kasacji od wyroku
Sądu Okręgowego w S. z dnia 6 marca 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu
Rejonowego w S. z dnia 15 października 2012 r.
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
A. M. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 15 października
2012 r., m. in. za czyn z art. 222 § 1 k.k. i inne na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy
pozbawienia wolności. Wyrok ten został na skutek wywiedzionej apelacji utrzymany
w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 6 marca 2013 r.
Po złożeniu wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu
odwoławczego i uzyskaniu tego uzasadnienia, w dniu 2 maja 2013 r. (k. 4 akta)
skazany złożył w Sądzie Okręgowym sporządzoną i podpisaną przez siebie
kasację. W związku z tym, zarządzeniem z dnia 10 maja 2013 r. (k.8, akta)
wezwano skazanego do usunięcia braku formalnego kasacji, przez sporządzenie jej
i podpisanie przez adwokata wskazując termin, w którym brak powinien zostać
usunięty, a także procesowe konsekwencje zaniechania (k.9). W odpowiedzi
2
skazany wystosował do Sądu pismo „wniosek dot. obrońcy z urzędu” z dnia 20
maja 2013 r. (k. 12), w którym przedstawił własną interpretację treści art. 526 § 2
k.p.k. i wniósł o przyjęcie sporządzonej przez siebie kasacji.
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący IV Wydziału Karnego Sądu
Okręgowego w S. z dnia 24 czerwca 2013 r., na podstawie art. 530 § 2 k.p.k.
odmówił przyjęcia tak sporządzonej kasacji jako, że nie odpowiada ona wymogom
formalnym.
Skazany wywiódł od tego zarządzenia zażalenie twierdząc, iż z art. 526 § 2
k.p.k. nie wynika obowiązek lecz uprawnienie złożenia kasacji podpisanej i
sporządzonej przez podmiot fachowy. Gdyby było inaczej na pewno zwróciłby się
do sądu o wyznaczenie obrońcy z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.
Wskazać należy skarżącemu, iż wbrew temu co twierdzi, zgodnie z art. 526
§ 2 k.p.k. jeżeli kasacja nie pochodzi od prokuratora, Prokuratora Generalnego albo
Rzecznika Praw Obywatelskich, powinna być sporządzona i podpisana przez
obrońcę lub pełnomocnika będącego adwokatem albo radcą prawnym. Owo
zawarte w treści tego przepisu sformułowanie „powinna”, którego błędnej
interpretacji podjął się skazany, oznacza tyle samo co „musi”. Z treści art. 526 § 2
k.p.k. wynika bezwzględny nakaz, przymus adwokacko-radcowski należący do
warunków dopuszczalności kasacji. Niedopełnienie tego obowiązku, o czym był
pouczany skazany, rodzi skutki zgodne z podjętą decyzją przez Sąd Okręgowy. W
związku z tym, że skazany nie usunął braku formalnego kasacji, zgodnie z art. 530
§ 2 k.p.k., trafnie odmówiono przyjęcia wniesionego przez niego nadzwyczajnego
środka zaskarżenia. Ze wskazanego przepisu wynika bowiem, że prezes sądu, do
którego wniesiono kasację, odmawia jej przyjęcia m.in. w okolicznościach, o
których mowa w art. 120 § 2 k.p.k., tj. wówczas, gdy nie uzupełniono braku pisma w
terminie.
W zażaleniu A. M. nie wskazał jakichkolwiek racjonalnych argumentów, które
skutkowałby podważeniem wydanego przez Przewodniczącego zarządzenia.
Kierując się powyższym orzeczono jak w dyspozytywnej części
postanowienia.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 18 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Sobczak
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 18 września 2013 r.
w sprawie A. M.
skazanego z art. 222 § 1 k.k. i inne
zażalenia skazanego
na zarządzenie Przewodniczącego IV Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w S.
z dnia 24 czerwca 2013 r.,
w przedmiocie odmowy przyjęcia, wniesionej przez skazanego, kasacji od wyroku
Sądu Okręgowego w S. z dnia 6 marca 2013 r., utrzymującego w mocy wyrok Sądu
Rejonowego w S. z dnia 15 października 2012 r.
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
A. M. został skazany wyrokiem Sądu Rejonowego z dnia 15 października
2012 r., m. in. za czyn z art. 222 § 1 k.k. i inne na karę łączną 1 roku i 2 miesięcy
pozbawienia wolności. Wyrok ten został na skutek wywiedzionej apelacji utrzymany
w mocy wyrokiem Sądu Okręgowego z dnia 6 marca 2013 r.
Po złożeniu wniosku o sporządzenie i doręczenie uzasadnienia wyroku Sądu
odwoławczego i uzyskaniu tego uzasadnienia, w dniu 2 maja 2013 r. (k. 4 akta)
skazany złożył w Sądzie Okręgowym sporządzoną i podpisaną przez siebie
kasację. W związku z tym, zarządzeniem z dnia 10 maja 2013 r. (k.8, akta)
wezwano skazanego do usunięcia braku formalnego kasacji, przez sporządzenie jej
i podpisanie przez adwokata wskazując termin, w którym brak powinien zostać
usunięty, a także procesowe konsekwencje zaniechania (k.9). W odpowiedzi
2
skazany wystosował do Sądu pismo „wniosek dot. obrońcy z urzędu” z dnia 20
maja 2013 r. (k. 12), w którym przedstawił własną interpretację treści art. 526 § 2
k.p.k. i wniósł o przyjęcie sporządzonej przez siebie kasacji.
Zaskarżonym zarządzeniem Przewodniczący IV Wydziału Karnego Sądu
Okręgowego w S. z dnia 24 czerwca 2013 r., na podstawie art. 530 § 2 k.p.k.
odmówił przyjęcia tak sporządzonej kasacji jako, że nie odpowiada ona wymogom
formalnym.
Skazany wywiódł od tego zarządzenia zażalenie twierdząc, iż z art. 526 § 2
k.p.k. nie wynika obowiązek lecz uprawnienie złożenia kasacji podpisanej i
sporządzonej przez podmiot fachowy. Gdyby było inaczej na pewno zwróciłby się
do sądu o wyznaczenie obrońcy z urzędu.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie skazanego nie zasługuje na uwzględnienie.
Wskazać należy skarżącemu, iż wbrew temu co twierdzi, zgodnie z art. 526
§ 2 k.p.k. jeżeli kasacja nie pochodzi od prokuratora, Prokuratora Generalnego albo
Rzecznika Praw Obywatelskich, powinna być sporządzona i podpisana przez
obrońcę lub pełnomocnika będącego adwokatem albo radcą prawnym. Owo
zawarte w treści tego przepisu sformułowanie „powinna”, którego błędnej
interpretacji podjął się skazany, oznacza tyle samo co „musi”. Z treści art. 526 § 2
k.p.k. wynika bezwzględny nakaz, przymus adwokacko-radcowski należący do
warunków dopuszczalności kasacji. Niedopełnienie tego obowiązku, o czym był
pouczany skazany, rodzi skutki zgodne z podjętą decyzją przez Sąd Okręgowy. W
związku z tym, że skazany nie usunął braku formalnego kasacji, zgodnie z art. 530
§ 2 k.p.k., trafnie odmówiono przyjęcia wniesionego przez niego nadzwyczajnego
środka zaskarżenia. Ze wskazanego przepisu wynika bowiem, że prezes sądu, do
którego wniesiono kasację, odmawia jej przyjęcia m.in. w okolicznościach, o
których mowa w art. 120 § 2 k.p.k., tj. wówczas, gdy nie uzupełniono braku pisma w
terminie.
W zażaleniu A. M. nie wskazał jakichkolwiek racjonalnych argumentów, które
skutkowałby podważeniem wydanego przez Przewodniczącego zarządzenia.
Kierując się powyższym orzeczono jak w dyspozytywnej części
postanowienia.
3