IV KZ 53/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:01-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:IV KK 298/03 IV KK 166/07
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KZ 53/13
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
w sprawie I. K.
skazanej z art. 178a § 1 k.k.
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 27 września 2013 r.,
zażalenia obrońcy skazanej,
na zarządzenie Przewodniczącego VII Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w C. z
dnia 20 czerwca 2013 r.,
w przedmiocie odmowy przyjęcia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w C. z dnia
26 marca 2013 r.,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Wyżej wskazanym zarządzeniem, na podstawie art. 530 § 2 k.p.k.
odmówiono przyjęcia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w C. z dnia 26 marca
2013 r., sporządzonej przez obrońcę skazanej I. K. z uwagi na to, że kasacja jest
niedopuszczalna z mocy ustawy.
Zarządzenie to zaskarżył obrońca skazanej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie obrońcy skazanej nie zasługuje na uwzględnienie.
Z akt sprawy wynika, że I. K. wyrokiem Sądu Rejonowego w C. z dnia 20
grudnia 2012 r., została skazana za czyn z art. 178a § 1 k.k. na karę 6 miesięcy
pozbawienia wolności, której wykonanie zostało jej warunkowo zawieszone na
2
okres 2 lat próby. Wyrok ten został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu
Okręgowego w C. z dnia 26 marca 2013 r., a apelacja oskarżonej uznana za
oczywiście bezzasadną. Okoliczności te wskazują jednoznacznie, wbrew
twierdzeniom obrońcy skazanej zawartym w zażaleniu, że słusznie uznano, iż
kasacja wniesiona w niniejszej sprawie, wobec treści art. 523 § 2 k.p.k., jest
niedopuszczalna z mocy ustawy i odmówiono jej przyjęcia w oparciu o treść art.
530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k.
Analiza treści zażalenia pozwala stwierdzić, że zostało ono oparte na błędnej
interpretacji przepisu art. 523 k.p.k. przeprowadzonej przez skarżącego. Należy
więc zauważyć, że już od 1 września 2000 r. obowiązuje obecne brzmienie
przepisu art. 523 k.p.k., z którego jednoznacznie wynika, że w sytuacji, gdy w
wyroku skazującym orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania, kasację na korzyść oskarżonego można wnieść
jedynie z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. (por. m. in.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 26 lutego 2004 r., IV KK 298/03, OSNKW
2004, z. 4, poz. 46; z dnia 15 czerwca 2007 r., IV KK 166/07, LEX nr 459755).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Skoczkowska
w sprawie I. K.
skazanej z art. 178a § 1 k.k.
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 27 września 2013 r.,
zażalenia obrońcy skazanej,
na zarządzenie Przewodniczącego VII Wydziału Karnego Sądu Okręgowego w C. z
dnia 20 czerwca 2013 r.,
w przedmiocie odmowy przyjęcia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w C. z dnia
26 marca 2013 r.,
na podstawie art. 437 § 1 k.p.k.
postanowił:
utrzymać w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
Wyżej wskazanym zarządzeniem, na podstawie art. 530 § 2 k.p.k.
odmówiono przyjęcia kasacji od wyroku Sądu Okręgowego w C. z dnia 26 marca
2013 r., sporządzonej przez obrońcę skazanej I. K. z uwagi na to, że kasacja jest
niedopuszczalna z mocy ustawy.
Zarządzenie to zaskarżył obrońca skazanej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie obrońcy skazanej nie zasługuje na uwzględnienie.
Z akt sprawy wynika, że I. K. wyrokiem Sądu Rejonowego w C. z dnia 20
grudnia 2012 r., została skazana za czyn z art. 178a § 1 k.k. na karę 6 miesięcy
pozbawienia wolności, której wykonanie zostało jej warunkowo zawieszone na
2
okres 2 lat próby. Wyrok ten został utrzymany w mocy wyrokiem Sądu
Okręgowego w C. z dnia 26 marca 2013 r., a apelacja oskarżonej uznana za
oczywiście bezzasadną. Okoliczności te wskazują jednoznacznie, wbrew
twierdzeniom obrońcy skazanej zawartym w zażaleniu, że słusznie uznano, iż
kasacja wniesiona w niniejszej sprawie, wobec treści art. 523 § 2 k.p.k., jest
niedopuszczalna z mocy ustawy i odmówiono jej przyjęcia w oparciu o treść art.
530 § 2 k.p.k. w zw. z art. 429 § 1 k.p.k.
Analiza treści zażalenia pozwala stwierdzić, że zostało ono oparte na błędnej
interpretacji przepisu art. 523 k.p.k. przeprowadzonej przez skarżącego. Należy
więc zauważyć, że już od 1 września 2000 r. obowiązuje obecne brzmienie
przepisu art. 523 k.p.k., z którego jednoznacznie wynika, że w sytuacji, gdy w
wyroku skazującym orzeczono karę pozbawienia wolności z warunkowym
zawieszeniem jej wykonania, kasację na korzyść oskarżonego można wnieść
jedynie z powodu uchybień wymienionych w art. 439 k.p.k. (por. m. in.
postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 26 lutego 2004 r., IV KK 298/03, OSNKW
2004, z. 4, poz. 46; z dnia 15 czerwca 2007 r., IV KK 166/07, LEX nr 459755).
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł, jak na wstępie.