V CSK 574/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:04-10-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt V CSK 574/12
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa T. L.
przeciwko A. B. Sp. z o.o. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 września 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 31 maja 2012 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną,
2) oddala wniosek powoda o zasądzenie kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 31 maja 2012 r. w sprawie z powództwa T. L. przeciwko A.
B. sp. z o.o. o zapłatę oddalił apelację strony pozwanej i rozstrzygnął o kosztach
postępowania.
Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniosła strona pozwana A.B. sp. z
o.o. powołując się na podstawę kasacyjną naruszenia przepisów postępowania (art.
3983
§ 1 pkt 2 k.p.c.) oraz prawa materialnego (art. 3983
§ 1 pkt 1 k.p.c.). Strona
pozwana zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miały istotny wpływ
na wynik sprawy, a to: art. 240 k.p.c., 258 k.p.c., 162 k.p.c., 207 k.p.c. w zw. z art.
233 k.p.c.
i art. 328 § 2 k.p.c. oraz przepisów prawa materialnego, a to art. 65 § 1 k.c. w zw.
z art. 355 § 2 k.c., a także art. 735 § 1 k.c. w zw. z art. 740 k.c.
Wnosząc o przyjęcie skargi do rozpoznania powód wskazał, że skarga jest
oczywiście uzasadniona, albowiem sąd naruszył przepisy dotyczące postępowania
dowodowego (m.in. poprzez pominięcie środków dowodowych) oraz występuje
istotne zagadnienie prawne i potrzeba wykładni przepisów, wymagające
odpowiedzi na pytanie czy profesjonaliści mogą określić w umowie odmiennie
stosunek prawny ich łączący, a co za tym idzie czy sąd powinien dążyć do
ustalenia w ramach prawdy materialnej istotnych elementów tego stosunku
prawnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 1 k.p.c. skargę kasacyjną strona może oprzeć na
następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego
wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszeniu przepisów postępowania,
jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c. podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia
faktów lub oceny dowodów.
3
W obowiązującym stanie prawnym Sąd Najwyższy nie jest uprawniony do
badania prawidłowości zarówno ustaleń faktycznych, jak i oceny dowodów,
dokonanych przez Sąd drugiej instancji. Sąd Apelacyjny jest "sądem faktu",
zaś Sąd Najwyższy "sądem prawa". W konsekwencji, Sąd Najwyższy rozpoznając
skargę kasacyjną, jest związany ustalonym stanem faktycznym sprawy.
Związanie to wyklucza w szczególności badanie, czy Sąd drugiej instancji nie
przekroczył granic swobodnej ich oceny, jak również ponowną ocenę dokonanych
ustaleń faktycznych. Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionej skargi
stwierdzić należy, że wbrew wyraźnemu zakazowi wynikającemu z treści art. 3983
§ 3 k.p.c. skarga w istocie została oparta wyłącznie na zarzutach dotyczących
oceny dowodów oraz poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych. Pomimo
wskazania na przepisy prawa materialnego i pozornego sformułowania zagadnienia
prawnego, sam sposób sformułowania podstawy skargi oraz jej uzasadnienie
jednoznacznie wskazują, że celem skargi była wyłącznie niedopuszczalna próba
podważenia stanu faktycznego stanowiącego podstawę orzekania przez Sąd
drugiej instancji. Podniesienie w skardze zarzutów, o których mowa w art. 3983
§ 3
k.p.c. oznacza, że skarga została oparta na podstawie, której ustawa nie
przewiduje. Skoro skarżący polemizuje jedynie z ustaleniami faktycznymi
dokonanymi przez Sądy obu instancji, to skarga kasacyjna jest niedopuszczalna
a limine i podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy
odrzucił skargę kasacyjną.
Wniosek powoda zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną podlegał
oddaleniu. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie stanowiskiem, w razie
odrzucenia skargi nie należy przyznawać kosztów postępowania stronie, która
w odpowiedzi na skargę nie podniosła zarzutu, że skarga ta powinna być
odrzucona (por. orzeczenie SN z dnia 15 listopada 1934 r., C. II 1677/34, Zb. Urz.
1935, poz. 204; postanowienie SN z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 563/01,
nie publ.; postanowienie SN z dnia 7 lipca 2011 r., II CSK 37/11, nie publ.).
jw
4
POSTANOWIENIE
Dnia 27 września 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie z powództwa T. L.
przeciwko A. B. Sp. z o.o. w W.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 27 września 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej
od wyroku Sądu Okręgowego w W.
z dnia 31 maja 2012 r.,
1) odrzuca skargę kasacyjną,
2) oddala wniosek powoda o zasądzenie kosztów
postępowania kasacyjnego.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 31 maja 2012 r. w sprawie z powództwa T. L. przeciwko A.
B. sp. z o.o. o zapłatę oddalił apelację strony pozwanej i rozstrzygnął o kosztach
postępowania.
Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wniosła strona pozwana A.B. sp. z
o.o. powołując się na podstawę kasacyjną naruszenia przepisów postępowania (art.
3983
§ 1 pkt 2 k.p.c.) oraz prawa materialnego (art. 3983
§ 1 pkt 1 k.p.c.). Strona
pozwana zarzuciła naruszenie przepisów postępowania, które miały istotny wpływ
na wynik sprawy, a to: art. 240 k.p.c., 258 k.p.c., 162 k.p.c., 207 k.p.c. w zw. z art.
233 k.p.c.
i art. 328 § 2 k.p.c. oraz przepisów prawa materialnego, a to art. 65 § 1 k.c. w zw.
z art. 355 § 2 k.c., a także art. 735 § 1 k.c. w zw. z art. 740 k.c.
Wnosząc o przyjęcie skargi do rozpoznania powód wskazał, że skarga jest
oczywiście uzasadniona, albowiem sąd naruszył przepisy dotyczące postępowania
dowodowego (m.in. poprzez pominięcie środków dowodowych) oraz występuje
istotne zagadnienie prawne i potrzeba wykładni przepisów, wymagające
odpowiedzi na pytanie czy profesjonaliści mogą określić w umowie odmiennie
stosunek prawny ich łączący, a co za tym idzie czy sąd powinien dążyć do
ustalenia w ramach prawdy materialnej istotnych elementów tego stosunku
prawnego.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3983
§ 1 k.p.c. skargę kasacyjną strona może oprzeć na
następujących podstawach: naruszeniu prawa materialnego przez błędną jego
wykładnię lub niewłaściwe zastosowanie lub naruszeniu przepisów postępowania,
jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Zgodnie z art. 3983
§ 3 k.p.c. podstawą skargi kasacyjnej nie mogą być zarzuty dotyczące ustalenia
faktów lub oceny dowodów.
3
W obowiązującym stanie prawnym Sąd Najwyższy nie jest uprawniony do
badania prawidłowości zarówno ustaleń faktycznych, jak i oceny dowodów,
dokonanych przez Sąd drugiej instancji. Sąd Apelacyjny jest "sądem faktu",
zaś Sąd Najwyższy "sądem prawa". W konsekwencji, Sąd Najwyższy rozpoznając
skargę kasacyjną, jest związany ustalonym stanem faktycznym sprawy.
Związanie to wyklucza w szczególności badanie, czy Sąd drugiej instancji nie
przekroczył granic swobodnej ich oceny, jak również ponowną ocenę dokonanych
ustaleń faktycznych. Odnosząc powyższe rozważania do przedstawionej skargi
stwierdzić należy, że wbrew wyraźnemu zakazowi wynikającemu z treści art. 3983
§ 3 k.p.c. skarga w istocie została oparta wyłącznie na zarzutach dotyczących
oceny dowodów oraz poczynionych w sprawie ustaleń faktycznych. Pomimo
wskazania na przepisy prawa materialnego i pozornego sformułowania zagadnienia
prawnego, sam sposób sformułowania podstawy skargi oraz jej uzasadnienie
jednoznacznie wskazują, że celem skargi była wyłącznie niedopuszczalna próba
podważenia stanu faktycznego stanowiącego podstawę orzekania przez Sąd
drugiej instancji. Podniesienie w skardze zarzutów, o których mowa w art. 3983
§ 3
k.p.c. oznacza, że skarga została oparta na podstawie, której ustawa nie
przewiduje. Skoro skarżący polemizuje jedynie z ustaleniami faktycznymi
dokonanymi przez Sądy obu instancji, to skarga kasacyjna jest niedopuszczalna
a limine i podlega odrzuceniu.
Wobec powyższego, na podstawie art. 3986
§ 3 k.p.c., Sąd Najwyższy
odrzucił skargę kasacyjną.
Wniosek powoda zawarty w odpowiedzi na skargę kasacyjną podlegał
oddaleniu. Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie stanowiskiem, w razie
odrzucenia skargi nie należy przyznawać kosztów postępowania stronie, która
w odpowiedzi na skargę nie podniosła zarzutu, że skarga ta powinna być
odrzucona (por. orzeczenie SN z dnia 15 listopada 1934 r., C. II 1677/34, Zb. Urz.
1935, poz. 204; postanowienie SN z dnia 11 stycznia 2002 r., III CKN 563/01,
nie publ.; postanowienie SN z dnia 7 lipca 2011 r., II CSK 37/11, nie publ.).
jw
4