Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III KO 1/13
POSTANOWIENIE
Dnia 24 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Dorota Rysińska
SSN Włodzimierz Wróbel
w sprawie D. M.
skazanego za dwa przestępstwa z art. 56 ust. 3 ustawy o przeciwdziałaniu
narkomanii z 2005r.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 24 października 2013 r.,
wniosku obrońcy skazanego
o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnie wyrokiem
Sądu Apelacyjnego w […] z dnia 25 października 2012r.
utrzymującym w mocy wobec tego oskarżonego wyrok skazujący Sądu
Okręgowego w L. z dnia 22 grudnia 2011r. w części dotyczącej skazania go za
pierwsze z przypisanych mu przestępstw,
wniosku nie uwzględnia , obciążając skazanego kosztami
postępowania o wznowienie.
UZASADNIENIE
D. M. został prawomocnie skazany za dwa przestępstwa z art. 56 ust. 3
ustawy z 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii, pierwsze popełnione w okresie od
sierpnia 2006 r. do września 2006 r., za co wymierzono mu karę 2 lat pozbawienia
wolności oraz 50 stawek dziennych grzywny po 20 zł każda oraz drugie, popełnione
w dniu 5 lutego 2009 r., z orzeczeniem za nie kary 2 lat i 6 miesięcy pozbawienia
2
wolności i 150 stawek dziennych grzywny, przy takiej samej wysokości stawki i
wymierzenia, jako kar łącznych, kary 3 lat i 6 miesięcy pozbawienia wolności i 160
stawek dziennych grzywny po 20 zł każda. W grudniu 2012 r., skazany wystąpił z
własnym wnioskiem o wznowienie postępowania w odniesieniu do pierwszego z
przypisanych mu czynów (k. 4 akt SN), a następnie – po wezwaniu go do
uzupełnienia braków pisma w zakresie przymusu adwokackiego – o powołanie mu
obrońcy z urzędu (k. 19 akt SN), który, po ustanowieniu, złożył w czerwcu 2013 r.
taki wniosek (k. 37-38 akt SN).
We wniosku tym, ograniczonym do przypisania przestępstwa popełnionego
w okresie od sierpnia do września 2006 r., a polegającego na nabyciu suszu ziela
konopi o masie 300 gram od ustalonej osoby, przywołując jako podstawę
wznowienia art. 540 § 1 pkt 2 lit. a k.p.k., powołano się na ujawnienie się po
zakończeniu postępowania nowej okoliczności. Za takową autor wniosku uznał
mianowicie, że najprawdopodobniej od dnia 21 czerwca 2006 r. S. N. i M. P. zostali
aresztowani do innej sprawy prowadzonej przez Sąd Okręgowy, podczas gdy w
przedmiotowej sprawie przyjęto odnośnie do wskazanego wyżej czynu, w oparciu o
zeznania świadka D. S., iż uczestniczył on w przekazaniu wówczas D. M. środka
odurzającego przez S. N., a więc przez osobę, która w czasie, w jakim miał być
popełniony przypisany skazanemu czyn, przebywała w areszcie śledczym.
Ujawnienie się tej okoliczności podważa zdaniem skarżącego pewność dokonanych
ustaleń faktycznych i wskazuje na potrzebę wznowienia procesu. Wywodząc w ten
sposób, skarżący wniósł o uchylenie obu wydanych w tej sprawie wyroków w
zakresie przypisania tego przestępstwa i dopuszczenie dowodu z akt sprawy, w
której wskazani wyżej oskarżeni byli aresztowani. W odpowiedzi na ten wniosek,
prokurator Prokuratury Generalnej wystąpił o jego oddalenie, podnosząc, że
wniosek o wznowienie jest prostym powieleniem wniosku własnego skazanego, bez
jakiejkolwiek próby weryfikacji, a z akt sprawy prawomocnie zakończonej wynika,
że fakt tymczasowego aresztowania wskazanych we wniosku osób, był znany
Sądom orzekającym i wypowiadały się one w tej materii (k. 50-53).
Rozpoznając ten wniosek Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Wniosek ten jest rzeczywiście niezasadny. Podstawy wznowienia są, jak
wiadomo, ograniczone i ściśle określone. Przywołany przez skarżącego art. 540 § 1
3
pkt 2 lit. a k.p.k. przewiduje, że podstawę do wznowienia mogą stanowić nowe fakty
lub dowody nieznane przedtem sądowi, a wskazujące na to, że skazany nie
popełnił czynu albo jego czyn nie stanowi przestępstwa lub nie podlega karze.
Jednakże, jak wyraźnie wynika z akt tej sprawy, fakt przywoływany we wniosku o
wznowienie był znany Sądom obu instancji.
Sąd Okręgowy bowiem wyraźnie już przyjął, że „w czerwcu 2006 r. zostali
aresztowani M. P. i S. N.”, a nadto jeszcze jedna osoba, która po kilku godzinach
została wówczas zwolniona i natychmiast o fakcie tego zatrzymania powiadomiła D.
S., a obaj oni przekazali tę informację jeszcze M. P.-S. i następnie, wspólnie z
dwiema jeszcze innymi osobami, ustalili, że zapewnią dalsze funkcjonowanie grupy
trudniącej się obrotem środkami odurzającymi (k. 3803v). Wskazanie wyżej
imiennie owej trzeciej osoby jest przy tym istotne, jako że Sąd meriti wyraźnie
przyjął też, że D. S. rozprowadzał środki odurzające wśród poszczególnych
odbiorców na polecenie S. N. i M. P., dostarczając marihuanę poszczególnym
wskazywanym osobom oraz, że uczestniczył również w jednorazowym przekazaniu
jej D. M. przez S. N. (k. 3801v-3802). Jednocześnie zaś, że właśnie w tymże
„sierpniu lub wrześniu 2006 r. nastąpiło przekazanie D. M. przez niego i M. P. S.
300 gram marihuany”, po uprzednim umówieniu miejsca przekazania przez tego
ostatniego (k. 3804v). Kwestia ta, jako rzekoma rozbieżność ustaleń, była
podnoszona w apelacji obrońcy oskarżonego (k. 3876) i - jak zauważył Sąd
Apelacyjny – szczegółowa analiza wywodów Sądu meriti wskazuje, że chodziło o
to, iż po aresztowaniu S. N. i M. P., na polecenie tego pierwszego przekazano
także określoną ilość środka odurzającego oskarżonemu, w którym to przekazaniu
„fizycznie” uczestniczył D. S. i M. P.-S. (k. 4174v-4175). Nie chodzi zatem o
obecność przy tej transakcji samego S. N. Pamiętać też należy, że – jak ustalił Sąd
Okręgowy – sam D. M. w okresie od lutego 2006 r. do lutego 2007 r. odbywał karę
pozbawienia wolności orzeczoną w innej sprawie, ale w okresie jej odbywania
korzystał z przepustek, w tym w dniach: 3-6 sierpnia, 1-6 września i 14-19 września
2006 r. (k. 3804). I to wówczas, w nieustalonej dacie dziennej, doszło do owego
przekazania narkotyków, o jakim mowa w pierwszym przypisanym oskarżonemu
czynie.
4
Te wszystkie ustalenia dokonane przez Sądy pozostały niezauważone przez
wnioskodawcę, w tym zarówno przez samego skazanego, w jego własnym
„wniosku”, jak i obrońcę z urzędu, który wniosek ten powielił. W każdym zaś razie,
przywoływany przez niego fakt aresztowania w czerwcu 2006 r. m.in. S. N., był
doskonale znany już Sądowi pierwszej instancji, który wyraźnie wskazał zarówno
na tę okoliczność, jak i na to, jakie osoby następnie zajmowały się
rozprowadzaniem środków odurzających, działając także na polecenie
aresztowanych i dokładnie też określając, kto uczestniczył w owym jednorazowym
przekazaniu narkotyków D. M., których przyjęcie do dalszego obrotu zostało objęte
pierwszym z przypisanych oskarżonemu czynów, kwestionowanym obecnie we
wniosku o wznowienie. Tym samym wniosek ten jest całkowicie bezzasadny, jako
że traktuje on jako nowy fakt okoliczność znaną obu Sądom w prawomocnie
zakończonym postępowaniu, i to taką odnośnie której wyraźnie się one
wypowiadały.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak na wstępie, a oddalając ten
wniosek, Sąd Najwyższy, na podstawie art. 639 k.p.k. obciążył skazanego kosztami
postępowania o wznowienie.