III KO 60/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III KO 60/13
POSTANOWIENIE
Dnia 24 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk
w sprawie M. J.
skazanego z art. 148 § 1 w zw. z art. 31 § 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 24 października 2013 r.,
zażalenia skazanego na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Sądu
Najwyższego z dnia 19 lipca 2013r., sygn. akt III KO 60/13,
o uznaniu za bezskuteczny wniosku własnego skazanego o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 18 kwietnia 2013r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 21 grudnia 2012r.,
utrzymuje w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
W czerwcu 2013 r. skazany wystąpił z osobistym wnioskiem o wznowienie
postępowania, powołując się w nim na okoliczności sprawy i swoje schorzenia oraz
przywołując m.in. art. 540 § 1 pkt 2 lit a i b k.p.k. (k. 3). Wezwany w związku z tym,
zarządzeniem z dnia 24 czerwca 2013 r., do usunięcia braku formalnego tego
wniosku w zakresie przymusu adwokackiego, w przewidzianym w art. 120 § 2 k.p.k.
7-dniowym terminie, pod rygorem uznania wniosku za bezskuteczny (k. 8), którego
odbiór skazany pokwitował w dniu 22 czerwca 2013 r. (k. 11), nie zareagował on na
to wezwanie. W związku z tym, zarządzeniem z dnia 19 lipca 2013 r., zdecydowano
o uznaniu wniosku własnego skazanego za bezskuteczny (k. 14). Zarządzenie to
2
zaskarżył w terminie skazany, podnosząc brak pouczenia go o możliwości
wystąpienia z wnioskiem o wyznaczenie mu adwokata z urzędu dla sporządzenia
wniosku o wznowienie, jak tego wymaga art. 545 § 2 k.p.k. I powołując się na swoją
sytuację zdrowotną i materialną, wystąpił z żądaniem uchylenia tego zarządzenia
oraz wyznaczenia mu przez Sąd Najwyższy adwokata z urzędu dla sporządzenia
wniosku o wznowienie (k. 17).
Rozpoznając to zażalenie Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie to jest niezasadne. Prawdą jest, że w zarządzeniu wzywającym
skazanego do uzupełnienia braków formalnych własnego wniosku o wznowienie
postępowania w odniesieniu do wymogu przymusu adwokackiego, nie był on
odrębnie pouczany o możliwości korzystania z pomocy adwokata ustanowionego
mu z urzędu, ale należy mieć na uwadze, że przepisy nie wymagają
każdorazowego pouczania strony o takiej możliwości. Skarżącemu przypomnieć
zaś należy, że w aktach sprawy figurują kopie pouczeń, jakie dwukrotnie otrzymał
on w tym postępowaniu, których odbiór osobiście podpisał, a z których wyraźnie
wynikała możliwość korzystania z pomocy obrońcy z urzędu. Co więcej,
dokumentacja tej sprawy wskazuje, że oskarżony w toku całego procesu korzystał z
pomocy prawnej takiego obrońcy. Skoro przy tym w uzasadnieniu swojego
zażalenia podnosi nagle brak pouczenia go o możliwości wystąpienia o takiego
obrońcę, to znaczy to, że świadomość tę w pełni posiadał. To wszystko wskazuje,
że zażalenie to jest całkowicie niezasadne, a wydane zarządzenie w pełni
prawidłowe.
Skarżącemu należy jedynie wskazać, że wniosek o wznowienie
postępowania, z powołaniem się na okoliczności wskazane w art. 540 k.p.k., nie
jest ograniczony jakimkolwiek terminem i może być ponownie złożony pod
warunkiem jednak, iż będzie sporządzony i podpisany przez adwokata, w tym
ewentualnie wyznaczonego mu z urzędu, o ile skazany złoży taki wniosek i
należycie w nim wykaże swą niezamożność, o jakiej mowa w art. 78 k.p.k., o czym
był zresztą pouczony pisemnie w toku prawomocnie zakończonego procesu.
Z tych wszystkich względów orzeczono, jak na wstępie.
3
POSTANOWIENIE
Dnia 24 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Tomasz Grzegorczyk
w sprawie M. J.
skazanego z art. 148 § 1 w zw. z art. 31 § 2 k.k.
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 24 października 2013 r.,
zażalenia skazanego na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału Sądu
Najwyższego z dnia 19 lipca 2013r., sygn. akt III KO 60/13,
o uznaniu za bezskuteczny wniosku własnego skazanego o wznowienie
postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 18 kwietnia 2013r.,
utrzymującego w mocy wyrok Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 21 grudnia 2012r.,
utrzymuje w mocy zaskarżone zarządzenie.
UZASADNIENIE
W czerwcu 2013 r. skazany wystąpił z osobistym wnioskiem o wznowienie
postępowania, powołując się w nim na okoliczności sprawy i swoje schorzenia oraz
przywołując m.in. art. 540 § 1 pkt 2 lit a i b k.p.k. (k. 3). Wezwany w związku z tym,
zarządzeniem z dnia 24 czerwca 2013 r., do usunięcia braku formalnego tego
wniosku w zakresie przymusu adwokackiego, w przewidzianym w art. 120 § 2 k.p.k.
7-dniowym terminie, pod rygorem uznania wniosku za bezskuteczny (k. 8), którego
odbiór skazany pokwitował w dniu 22 czerwca 2013 r. (k. 11), nie zareagował on na
to wezwanie. W związku z tym, zarządzeniem z dnia 19 lipca 2013 r., zdecydowano
o uznaniu wniosku własnego skazanego za bezskuteczny (k. 14). Zarządzenie to
2
zaskarżył w terminie skazany, podnosząc brak pouczenia go o możliwości
wystąpienia z wnioskiem o wyznaczenie mu adwokata z urzędu dla sporządzenia
wniosku o wznowienie, jak tego wymaga art. 545 § 2 k.p.k. I powołując się na swoją
sytuację zdrowotną i materialną, wystąpił z żądaniem uchylenia tego zarządzenia
oraz wyznaczenia mu przez Sąd Najwyższy adwokata z urzędu dla sporządzenia
wniosku o wznowienie (k. 17).
Rozpoznając to zażalenie Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
Zażalenie to jest niezasadne. Prawdą jest, że w zarządzeniu wzywającym
skazanego do uzupełnienia braków formalnych własnego wniosku o wznowienie
postępowania w odniesieniu do wymogu przymusu adwokackiego, nie był on
odrębnie pouczany o możliwości korzystania z pomocy adwokata ustanowionego
mu z urzędu, ale należy mieć na uwadze, że przepisy nie wymagają
każdorazowego pouczania strony o takiej możliwości. Skarżącemu przypomnieć
zaś należy, że w aktach sprawy figurują kopie pouczeń, jakie dwukrotnie otrzymał
on w tym postępowaniu, których odbiór osobiście podpisał, a z których wyraźnie
wynikała możliwość korzystania z pomocy obrońcy z urzędu. Co więcej,
dokumentacja tej sprawy wskazuje, że oskarżony w toku całego procesu korzystał z
pomocy prawnej takiego obrońcy. Skoro przy tym w uzasadnieniu swojego
zażalenia podnosi nagle brak pouczenia go o możliwości wystąpienia o takiego
obrońcę, to znaczy to, że świadomość tę w pełni posiadał. To wszystko wskazuje,
że zażalenie to jest całkowicie niezasadne, a wydane zarządzenie w pełni
prawidłowe.
Skarżącemu należy jedynie wskazać, że wniosek o wznowienie
postępowania, z powołaniem się na okoliczności wskazane w art. 540 k.p.k., nie
jest ograniczony jakimkolwiek terminem i może być ponownie złożony pod
warunkiem jednak, iż będzie sporządzony i podpisany przez adwokata, w tym
ewentualnie wyznaczonego mu z urzędu, o ile skazany złoży taki wniosek i
należycie w nim wykaże swą niezamożność, o jakiej mowa w art. 78 k.p.k., o czym
był zresztą pouczony pisemnie w toku prawomocnie zakończonego procesu.
Z tych wszystkich względów orzeczono, jak na wstępie.
3