IV KO 73/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-11-2013
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV KO 73/13
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski (przewodniczący)
SSN Jacek Sobczak (sprawozdawca)
SSN Józef Szewczyk
w sprawie J. H. i Ł. H.
oskarżonych o przestępstwa z art. 270 § 1 kk i inne
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 23 października 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w R. z dnia 13 sierpnia 2013 r.
o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu,
na podstawie art. 37 kpk
p o s t a n o w i ł:
wniosek uwzględnić i sprawę przekazać do rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w K.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w R. postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2013 r. wystąpił do
Sądu Najwyższego z wnioskiem o przekazanie sprawy dotyczącej oskarżonych J.
H. i Ł. H. – w trybie art. 37 k.p.k. – innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na
dobro wymiaru sprawiedliwości. W treści wystosowanego wniosku wskazano, że
oskarżony J. H., którego sprawa pozostaje w ścisłym związku ze sprawą Ł. H.,
pełnił kolejno funkcje prokuratora w: Prokuraturze Rejonowej w R., Prokuraturze
Rejonowej w K., Prokuraturze Wojewódzkiej w K. i Prokuraturze Apelacyjnej. Sam
oskarżony wystosował do Sądu wniosek, w którym domagał się aby jego sprawę
rozpoznał inny równorzędny sąd z uwagi na pełnione dotychczas stanowisko,
2
kontakty służbowe i towarzyskie tak z prokuratorami jak sędziami poszczególnych
sądów w R., K. i G. Nie bez znaczenia jest, jak podkreślono we wniosku także i to,
że postępowanie przygotowawcze w przedmiotowej sprawie było prowadzone
przez Prokuraturę Okręgową w O., czyli prokuraturę spoza okręgu apelacji
katowickiej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniosek i przytoczoną na jego poparcie argumentację Sądu Rejonowego w R.
uznać należało za zasadny.
Do wydziału III Karnego Sądu Rejonowego w R., Prokurator Prokuratury
Okręgowej w O. wniósł akt oskarżenia przeciwko Ł. H. i J. H., którym postawiono
szereg zarzutów m. in. z art. 270 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k.
J. H., jak wynika z informacji znajdujących się w aktach sprawy (k. 2139,
2140, t. XI), nadesłanych z Prokuratury Apelacyjnej, w latach od 1990 r. do 2002 r.
pełnił funkcję prokuratora kolejno w: Prokuraturze Rejonowej w R., Prokuraturze
Rejonowej w K., Prokuraturze Wojewódzkiej w K. i Prokuraturze Apelacyjnej. Od 20
grudnia 2010 r. w związku z decyzją Krajowej Rady Prokuratury oskarżony został
przeniesiony w stan spoczynku. W czasie pełnionej przez J. H. wieloletniej funkcji
prokuratora nawiązał on kontakty zarówno służbowe jak i towarzyskie z
prokuratorami i sędziami prokuratur i sądów na terenie województwa […]. Takie też
okoliczności podniósł sam zainteresowany w wystosowanym do sądu wniosku o
przekazanie jego sprawy innemu równorzędnemu sądowi.
W tym stanie rzeczy trudno nie przyznać racji wnioskującemu Sądowi
Rejonowemu, że zawiązane przez oskarżonego na przestrzeni lat pełnionej funkcji,
prokuratora prokuratur różnych szczebli, kontakty mogłyby nie pozostać bez
wpływu na przekonanie opinii publicznej o braku warunków obiektywnego
rozpoznania jego sprawy przez właściwy ustawowo sąd.
Instytucja przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości, jaka została
przewidziana w art. 37 k.p.k., służy indywidualnemu modyfikowaniu właściwości
miejscowej w sytuacjach, w których chodzi w szczególności o podkreślenie
bezstronności organów procesowych. Bezspornie potrzeba skorzystania z tejże
3
instytucji zaistniała w przedmiotowej sprawie, co zostało właściwie przedstawione i
omówione przez Sąd Rejonowy.
Sąd Najwyższy doszedł do wniosku, że właściwym do merytorycznego
rozpoznania sprawy przeciwko oskarżonym J. H. i Ł. H. będzie Sąd Rejonowy w K.
jako, że jest to sąd spoza apelacji […], a jednocześnie usytuowany w najbliższej
odległości administracyjnej. Taka decyzja niewątpliwie zniweczy ewentualne
spekulacje, które mogłyby się pojawić, podważając tym samym autorytet wymiaru
sprawiedliwości.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w części dyspozytywnej
postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 23 października 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Rafał Malarski (przewodniczący)
SSN Jacek Sobczak (sprawozdawca)
SSN Józef Szewczyk
w sprawie J. H. i Ł. H.
oskarżonych o przestępstwa z art. 270 § 1 kk i inne
po rozpoznaniu w Izbie Karnej na posiedzeniu
w dniu 23 października 2013 r.,
wniosku Sądu Rejonowego w R. z dnia 13 sierpnia 2013 r.
o przekazanie sprawy innemu sądowi równorzędnemu,
na podstawie art. 37 kpk
p o s t a n o w i ł:
wniosek uwzględnić i sprawę przekazać do rozpoznania
Sądowi Rejonowemu w K.
UZASADNIENIE
Sąd Rejonowy w R. postanowieniem z dnia 13 sierpnia 2013 r. wystąpił do
Sądu Najwyższego z wnioskiem o przekazanie sprawy dotyczącej oskarżonych J.
H. i Ł. H. – w trybie art. 37 k.p.k. – innemu sądowi równorzędnemu z uwagi na
dobro wymiaru sprawiedliwości. W treści wystosowanego wniosku wskazano, że
oskarżony J. H., którego sprawa pozostaje w ścisłym związku ze sprawą Ł. H.,
pełnił kolejno funkcje prokuratora w: Prokuraturze Rejonowej w R., Prokuraturze
Rejonowej w K., Prokuraturze Wojewódzkiej w K. i Prokuraturze Apelacyjnej. Sam
oskarżony wystosował do Sądu wniosek, w którym domagał się aby jego sprawę
rozpoznał inny równorzędny sąd z uwagi na pełnione dotychczas stanowisko,
2
kontakty służbowe i towarzyskie tak z prokuratorami jak sędziami poszczególnych
sądów w R., K. i G. Nie bez znaczenia jest, jak podkreślono we wniosku także i to,
że postępowanie przygotowawcze w przedmiotowej sprawie było prowadzone
przez Prokuraturę Okręgową w O., czyli prokuraturę spoza okręgu apelacji
katowickiej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wniosek i przytoczoną na jego poparcie argumentację Sądu Rejonowego w R.
uznać należało za zasadny.
Do wydziału III Karnego Sądu Rejonowego w R., Prokurator Prokuratury
Okręgowej w O. wniósł akt oskarżenia przeciwko Ł. H. i J. H., którym postawiono
szereg zarzutów m. in. z art. 270 § 1 k.k. i art. 297 § 1 k.k.
J. H., jak wynika z informacji znajdujących się w aktach sprawy (k. 2139,
2140, t. XI), nadesłanych z Prokuratury Apelacyjnej, w latach od 1990 r. do 2002 r.
pełnił funkcję prokuratora kolejno w: Prokuraturze Rejonowej w R., Prokuraturze
Rejonowej w K., Prokuraturze Wojewódzkiej w K. i Prokuraturze Apelacyjnej. Od 20
grudnia 2010 r. w związku z decyzją Krajowej Rady Prokuratury oskarżony został
przeniesiony w stan spoczynku. W czasie pełnionej przez J. H. wieloletniej funkcji
prokuratora nawiązał on kontakty zarówno służbowe jak i towarzyskie z
prokuratorami i sędziami prokuratur i sądów na terenie województwa […]. Takie też
okoliczności podniósł sam zainteresowany w wystosowanym do sądu wniosku o
przekazanie jego sprawy innemu równorzędnemu sądowi.
W tym stanie rzeczy trudno nie przyznać racji wnioskującemu Sądowi
Rejonowemu, że zawiązane przez oskarżonego na przestrzeni lat pełnionej funkcji,
prokuratora prokuratur różnych szczebli, kontakty mogłyby nie pozostać bez
wpływu na przekonanie opinii publicznej o braku warunków obiektywnego
rozpoznania jego sprawy przez właściwy ustawowo sąd.
Instytucja przekazania sprawy do rozpoznania innemu sądowi
równorzędnemu z uwagi na dobro wymiaru sprawiedliwości, jaka została
przewidziana w art. 37 k.p.k., służy indywidualnemu modyfikowaniu właściwości
miejscowej w sytuacjach, w których chodzi w szczególności o podkreślenie
bezstronności organów procesowych. Bezspornie potrzeba skorzystania z tejże
3
instytucji zaistniała w przedmiotowej sprawie, co zostało właściwie przedstawione i
omówione przez Sąd Rejonowy.
Sąd Najwyższy doszedł do wniosku, że właściwym do merytorycznego
rozpoznania sprawy przeciwko oskarżonym J. H. i Ł. H. będzie Sąd Rejonowy w K.
jako, że jest to sąd spoza apelacji […], a jednocześnie usytuowany w najbliższej
odległości administracyjnej. Taka decyzja niewątpliwie zniweczy ewentualne
spekulacje, które mogłyby się pojawić, podważając tym samym autorytet wymiaru
sprawiedliwości.
Mając powyższe na uwadze, orzeczono jak w części dyspozytywnej
postanowienia.